Mágoa | LY • CT [ Tamamlandı ]

Bölüm 22 : İlk Adım

Bölüm 22 : İlk Adım

" Belki de bir vedanın ortasında atılmış bir ilk adım "

Leya'nın Anlatımından

Yaptığım bavulun fermuarını çekmiş odama son defa göz gezdirmiştim. İki ay boyunca kullanılmayacak olan eşyalar şimdiden tozlanmaya başlamıştı. Evet gidiyordum. İstediğimi almış olmanın hafif mutluluğu olsa dahi burdan uzaklaşma fikri beni ürkütmeye yetmişti.

İlk başta Yağız bana çok kırılmış benimle haftalarca konuşmamıştı. İstediğim sadece uzaklaşıp iyileşmekti. Eğer böyle devam ederse kafayı yiyeceğimin farkındaydım. Sonrasında da bana hep mesafeli davranmıştı.

Umarım bıraktığım şey onun benden vazgeçmesini engellerdi..

Umarım iki ay sonra yine beni sevebiliyor olurdu..

Her ne kadar hayatımdaki aksiyonlar yüzünden aşka ayıracak vaktim olmasa dahi yinede Yağız'a karşı olan tavrım fazlasıyla değişmişti. Artık ona karşı sevgimi saklamak istemiyordum. Ona karşı suçlayıcı tavrımdan vazgeçmiştim.

Berat babam başta bu isteğimi reddetmiş sonra sebeplerimi açıklayınca kabul etmişti. Tek şart iki aylık tatilim Sevgi anneyle olacaktı. Evet tatil. Onlara göre minik bir tatil bana iyi gelecekti..

Anne - kız buralardan uzaklaşma fikri mantıklı gelmişti bana da. Tuana da ben yokken o evde kalmak istememiş iki gün önce evine geri dönmüştü. Deniz de bu yaşadıklarından sonra toparlanma ihtiyacı duymuş benden önce gitme kararı almıştı.

Deniz bir hafta önce İzmir'e gitmişti..

Haklıydı. Beril'in son mektubunu elime o vermişti ve ona göre beni yıkan son darbeyi bana o vurmuştu. Beril'in ölümü derken benliğinden fazlasıyla uzaklaşmıştı. En mantıklısı bu olacaktı. Uzaklaşmak..

Yağız da eski evine Çağan ile birlikte yaşamaya gitmişti. İkili iki aylığına bu eve adım dahi atmayacaktı.

Hepimiz biliyorduk birimiz yoksa diğerlerimiz içinde bu evin bir anlamı yoktu. Bu yüzden biz yoksak bu evde olmayacaktı.

Bavulumu evden çıkartmış bana göz deviren abime göz devirmiştim. Kapıyı kilitlerken uyarılarını yineliyordu.

Çağan : Bak dikkat et. Sakın araba falan kullanmaya kalkışma.
Leya : Tamam abicim.
Çağan : Abi demen gururumu okşuyor Leya.

Güneş gözlüklerini kendince havalı bir şekilde çıkartmış bana göz kırpmıştı. Bu haline gülmüş Sevgi annenin evine doğru yol almıştık.

Evin önüne geldiğimde Sevgi anne bavullarını arabaya taşıttırıyordu. Tuana da onun yanında bizi bekliyordu. Tam bir gelin-kaynana samimiyeti vardı aralarında.

Sevgi teyze beni görünce gülmüş yanıma gelmişti. Tuana ve bana sarılmış konuşmaya başlamıştı.

Sevgi : Çıkacağız şimdi yarım saate.
Çağan : Anne dikkatli olun.
Sevgi : Oluruz annem sizde dikkat edin ama
Leya : Yağız nerede?

Evet Yağız saatlerdir yoktu ve ben iyice korkmaya başlamıştım. Neredeydi bu çocuk?

Çağan : Evden çıkarken odasında kutu bulmuş. Tutturdu açacağım diye.
Leya : A-anladım.

Yağız galiba ona bıraktığım şeyi bulmuştu. Galiba bıraktığım şey onu son defa görmemi engelleyecekti. Hafif pişmanlık hissi bedenimi sarmıştı bile..