Kimsesiz daha 16 yaşında küçük bir kız okulda ezikleniyo. Yaptıkları son şey kızın sinirlenip okuldan çıkmasını sağlıyo sahile oturuyo. Yanında 40-50 yaşlarında biri oturuyo ve ona teklif sunuyo
Kız da artık eziklenmekten bıktığı için kabul ediyo. İ...
Eveeeeet merhabalar yine beeen. Yine güzel bir yerde durmuş olabilirim. Azcıkmeraklanın canım. Yoksa hikayenin tadı kalmaz demi ama. Bu arada artık 2 gün arayla bölüm atıcam haberiniz olsun.
Neyse bölümü beğendiyseniz oy verip yorum yapmayı unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. Bölüm:Bekleyiş
*Zaman herşeyin çözümüdür. Sadece bekleyin güzel günler sizide elbet bir gün bulur*
Pars'dan...
Kız kardeş neydi? Sevgi, mutluluk, güven ve daha nicesi mi? Yoksa bunca yıl beklemek mi. İşte bende Gayeyi o kadar bekledim ki. Hatta bende aradım herkese haber verdim ama bulamadım. Benim tek bir kız kardeşim var ve o da Gaye. Onu canımdan da çok seviyorum ama belli edemiyorum sevgimi.
Bunca yıl kimseye belli etmedim ki duygularımı. Ama şuan içimde hem korku hemde endişe var çünkü kardeşim gözümün önünde vuruldu ve kanlar içinde yerde.
Vurulduğunda benim için dünya durmuştu başka bir şey duymadım sadece kardeşlerimin uğultulu şekilde bağırması ve bir daha silah sesi.
Kendime gelmemi sağlayan Akifin beni sarsmasıydı. Akif, Gayeyi ne kadar çok sevdiğimi biliyor kendiside çok seviyor.
Kendime geldiğimde etrafa baktım herkes Gayenin çevresinde. Bora ise yerde kanlar içindeydi onu boşverip hemen Gayenin yanına gittim. Gözleri kapalıydı.
"Ambulansı aradınız mı?" diye kükredim hemen.
Sarp titreyen sesiyle "A-aradık ama geçikecekmiş" dedi.
Hemen Gayeyi kucağıma alıp arabaya bindirdim. Bende sürücü koltuğuna geçtim ve gaza bastım. Diğerleride arkamdan geliyorlardı.
Hastaneye geldiğimizde hemen arabadan inip Gayeyi kucağıma aldım galiba düştüğünde kafasını vurmuş çünkü kafasını koyduğum kısım kandı. Oraya bakmamaya çalışarak hemen acil kapısına koştum.
"Sedye getirin lan! Çabuuk" diye bağırdım. Bir süre sonra yanımıza sedyeyle bir doktor ve iki hemşire geldi. Bende miniğimi dikkatlice sedyeye yatırdım.
Ameliyathaneye girdiklerinde mecburen kapıda beklemek zorunda kaldık. Sarp gilde gelince hepimiz ağlayarak tek kız kardeşimizi beklemeye başladık.
Yaman'dan...
Bu gün nedense içimde huzursuzluk var. Sanki biri kalbimi almış sıkıyormuş gibi nefes alamıyorum. Acaba birine mi bir şey oldu?
Hemen yatağımdan kalkıp Ayçanın odasına girdim. Yatağında leptobuyla ilgileniyordu.
Gözlerini bana çevirip "Bir şey mi oldu abi?" dediğinde rahatladım.
