Eve gelmiştim, odama geçmiştim. Kimse bana ulaşamasın diye telefonumu kapatmıştım. Babam evde yoktu. Çok ama çok korkuyordum. Önüme gelen herkese söylüyordum. Bu huyum bir gün beni mahvedecekti. Void Stiles beni öldürecek gibi hissediyorum. Archie'yi de öldürebilirdi. Tanrım! Çok korkuyorum.. Çevremin benden uzaklaşması gerek. Yoksa Void hepsini öldürür. Kapının çalması ile durakladım. Void gelmiş olabilir miydi? Hayır, o ortaya çıkardı. Bugün her zamanki gibi aklıma girmemişti. Korku dolu adımlarımla kapıyı açtım. Scott ve sürüsü gelmişti.
"Hele şükür seni bulduk!" dedi Scott. Yağmur yağmaya başlamıştı. Hemen içeri geçtiler. Salona oturdular. "Void şu an benim aklımda!" dedi Stiles kafasına vurarak. Bu sefer de onun aklına mı girmişti?
"Tatlım, sana bir şey oldu sandık." dedi Lydia. Hafiften gülümsedim. "Annemle yemeğe gitmiştim." dedim. Oturdum, derin bir nefes aldım. "Scott, biliyorum."
"Ne? Neyi?"
"Sizin bir kurt olduğunuzu," Malia'ya baktım, "senin çakal," Lydia'ya baktım, "senin de ölüm perisi olduğunu biliyorum." Kaşlarını çattı.
"Nereden biliyorsun?"
"Hiç..-"
"Konumuz bu değil, konumuz Void!" dedi Stiles. Sinirleniyordu, sesi yüksek çıkmıştı.
'Selam bebeğim.' onun sesini duymuştum. Gözlerimi kapattım, derin nefes aldım. Onu duymamaya çalıştım.
"Ne oluyor?" dedi Malia.
"Onun aklına geçiyor." dedi Stiles. Gözlerimi açamıyordum!
Gözlerimi açamıyordum! Açmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Tanrım, yardım et. Çığlık attım. Gözlerim açıldı, simsiyah bir odaya gelmiştim. Odanın kapısını açtım. Evde kimse yoktu, neredeydim ben? Her yer simsiyahtı. Kapı tam karşımdaydı, görebiliyordum. Koşmaya başladım. Sanki ben gittikçe kapı uzaklaşıyor gibiydi. Çığlık attım. 'Benden kaçamazsın' onun sesini duydukça çığlık atıyordum. Yere düştüm. Hemen ayağa kalktım. Kafamı kaldırdığımda onu gördüm. Çığlık attım, çok büyük bir çığlık. O sadece gülüyordu, sanki komik bir şeymiş gibi. "Lütfen.. Lütfen! Lütfen." eğildi, "Birini öldürmeni söylemiştim, yaptın mı? Hayır." elinin karnıma girmesi ile..
Çığlık atarak gözlerimi açtım. Tanrım! Herkes korku dolu gözlerle bana baktı. Yutkundum. Stiles bana sarıldı. Çok korkuyordum. "Beni öldürüyordu.."
"Bak, o senin sadece aklında. Bu bir kabus, tamam mı? Asla korkma." dedi Malia. Gözlerimden bir yaş düştü. "Beni öldürecek.. Biliyorum, beni öldürecek!"
"Hayır, asla.. O seni öldüremez ama biz.. Biz onu öldürebiliriz." dedi Lydia. O beni öldürecekti. Gözlerimden daha çok yaşlar akmaya başladı. Keşke buraya hiç gelmeseydim.. Birini öldürsem beni rahat bırakır mıydı? Belki bırakırdı..
_______________
Vote atmayı unutmayıın
