Gözlerimi kapatsam da uyuyamıyordum. Sadece gözlerim kapalı duruyordum. Yatakta bir hareketlenme yoktu, bu yüzden onu hala orda olup olmadığını bilmiyordum. Onun gitmesini istiyorum, evet. Onu hayatımda istemiyorum. O gitmemekle direniyordu. O bana aşıktı. Ben ona asla aşık olmazdım. Bana neler çektiriyordu.. En sonunda dayanamayarak gözlerimi açtım. Ortada yoktu, yine rüyama girecekti. Bana acı çektirecekti. Biliyordum. Telefonumu aldım.
-Archie Andrews sizi bir gruba ekledi.
Archie: Veronica onlara her şeyi anlattım.
Betty: Tanrım, hala inanamıyorum.. Sen iyi misin?
Jughead: İmkansız gibi bir şey..
Archie: Sanırım uyuyor çocuklar.
Veronica: Gerçekten mi Archie?
Veronica: Bunu sadece ikimiz biliyorduk. Beni rezil edeceksin!
Betty: Sonunda bakabildin mesajlara.
Betty: Orada kalman çok tehlikeli.
Veronica: Bet, burada kalmaya devam edeceğim.
Jughead: Şaka mı yapıyorsun sen!
Veronica: Hayır, Jughead?
Veronica: Siz ne zamandır beni düşünüyorsunuz?
Betty: Bu nasıl laf V?!
Archie: Seni her zaman düşünüyorduk, ne oldu sana?
Archie: Senin Veronica olduğuna inanmıyorum.
Veronica: Archie, yeter.
Archie: Ne yeter? Seni korumaya çalışıyoruz Ronnie!
Veronica: Ne güzel..
Veronica: Bakalım beni bu boktan kurtarabilecek misiniz!
Veronica: Ben katilim :)
Betty: NE
Jughead: Ne oldu?
Archie: Ne?
Veronica: Bir adamı öldürdüm,
Veronica: Bundan zevk aldım :)
Archie: Ronnie sen ne diyorsun! Sen daha benden utanan bir kızdın, sen nasıl olur da birini öldürürsün?!
Veronica: Konumuzla bir alakası olduğunu sanmıyorum?
Jughead: Bu Veronica değil.
Betty: Bence de!
Veronica: Tamam,
Görüldü atıp çıktım. Aptal gibi davranıyorlardı. "Ronnie.." gelen sesle korkuyla kafamı kaldırdım. Bu Void idi. "Bak, alıştın. Kötülüğe alıştın. Bunların hiç birini ben sana yazdırmadım. Ve sen arkadaşlarına normalden daha kötü yaklaştın." gülümsedi. Derin nefes aldım. "Cevap veremiyor musun? Oh, benim küçük sevgilim.."
"Kapa çeneni!" güldü, her şeye gülüyordu. "Böyle yapmaya devam et, sen bilirsin." ayağa kalkması ile bende ayağa kalktım. Bana doğru yaklaştı, daha geriye gittim. Her bir adımında geriye gidiyordum. Fakat en sonunda duvara sıkıştım. "Ne yapmaya çalışıyorsun?"
"Sadece sana dokunmak istiyorum. Ama sen benden korkuyorsun." masum gibi davranıyordu. "Lütfen yatağına geç, Ronnie." kafamı olumsuz anlamda salladım. Bana bir şey yapacaktı. Kim bilir aklından neler geçiyor.. "Ronnie senden düzgünce istiyorum-" hemen yatağa geçtim. Ondan korkmamam gerekiyordu. Onun emirlerine göre yaşamamam gerekiyordu. Üzerime örtüyü çektim. Arkama oturduğunu hissettim. Elini koluma koydu. Yavaş yavaş saçıma doğru ilerledi. Saçlarıma geldiğinde yavaşça okşamaya başladı. Bu adam iyi rolünü çok iyi oynuyor. Gözlerimi kapattım..
_______________________
Kraliyet Ailesi - Salvatore Kardeşler diye bir kitap yazacağım. Fakat Stefan mı, Damon mı karar veremedim{sevgili amaçlı}. Sizce hangisi olsun?
Vote atmayı unutmayın<3
