Sonunda eve vardıklarında Changbin'in gerginliği daha da artmıştı. Yol boyunca kimse tek kelime etmemiş arabada duyulan tek ses müzik sesi olmuştu.
Changbin farketmesede Chan'ı gördüğünden beri Jisung'a daha da yaklaşmıştı ancak bu durumdan diğer ikilinin şikayetçi olduğundan haberdar değildi.
Eve girdikleri gibi Chan şömineyi yakmak adına hareketlenmişti. İçerisinin soğuk olması gittikçe üşümelerine sebep olurken Jisung daha fazla dayanamayıp "Biz bir battaniye alsak?" dedi sorarcasına.
Chan Minho'ya dönüp "Soldaki dolabın içinde battaniye olması lazım, ordan al." dedi.
Minho dolaba gidip içindeki o tek battaniyeyi aldı ve açıp Jisung'la kendisini sardı.
Chan Minho'ya en kötü bakışını atıp üstündeki ceketi çıkarttı ve soğuktan neredeyse titreyen Changbin'e uzattı ardından "İstersen şömineye biraz daha yaklaş şimdilik orası daha sıcak." dedi yüzündeki tebessümle.
Changbin çekinerek ceketi aldı ve ayağa kalktı. Sessizce "Teşekkürler." diyip şöminenin yanına ilerledi.
Jisung battaniyeye sarıldığından beri onu Changbin'le paylaşmak adına hareketlenmeye çalışmıştı fakat Minho ona sarılıp sessizce hareket etmemesini söylemişti. Changbin'in Chan'la yakınlaşmasını istiyordu çünkü yıllardır Chan'la arkadaş olmasına rağmen ilk kez onu birine böyle bakarken ve umursarken görmüştü.
Minho sessizce "Sadece bırakalım biraz iyi anlaşsınlar hem Changbin için bu daha iyi değil mi?" dedi.
Jisung yüzündeki endişeli ifadeyle "Ya kötü olursa?" dedi.
Minho rahatlatıcı sesiyle "Olursa eğer sen buradasın sonuçta ve hemen müdahale ederiz bebeğim, sadece sakin ol. Olur mu?" diyip parmaklarını narince Jisung'un saçlarına geçirip okşadı.
Chan Changbin karşısındaki koltukta otururken mümkün olduğunca ona bakmamaya çalışıyordu. Eğer bakarsa rahatsız olacağını düşünüyordu, haksız da sayılmazdı.
Changbin sessizce otururken oldukça sıkıldığını hissediyordu. Müzik dinlemek istediğini hissediyordu, onu rahatlatan tek şey müzikti.
Changbin Jisung'a baktığında sevgilisiyle sarılarak oturduğunu ve eğlendiğini gördü. Chan'a döndüğünde şöminedeki ateşi izlediğini ancak hissettiği gibi arada ona kaçak bakışlar attığını gördü.
Yaklaşık 5 dakika sonra ortamın tamamen ısınmasıyla ikili battaniyeden kurtulurken Changbin de Chan'ın ceketini ona vermek adına hareketlendi.
Ceketi eline alıp Chan'ın oturduğu koltuğa ilerledi ve uzatırken sessizce "Teşekkür ederim." dedi.
Chan Changbin'in gözlerine bakarken içindeki duyguların gerçek olduğuna birkez daha emin olmuştu. Ceketi eline dokunmamaya özen göstererek alırken "Rica ederim ama yeniden üşürsen söyle lütfen." dedi
Changbin yine duyulmayacak bir biçimde konuşarak "Peki." dedi. Ancak Chan duymuştu ya da dudaklarını okumuştu, iki ihtimalde olasıydı.
•••
Helloooœ
Nasılsınız baby girls💛
Umarım çok iyisinizdir💚
Vote veren ve yorum yapanlara çok teşekkür ederim✨✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PHOBIA 'binchan'
FanficChan okulun sosyofobik çocuğuna aşık olur... [Shipler: binchan , minsung] [ text + düz yazı] [27.05.21]