(CONTINUATION)
...
"Ganon pala" taehyung said
Jisoo nod
"E bakit parang wala naman nakwento saakin si jennie na ganon? Na pinag daanan nyo pala yun... o yun ang ginawa nyang inspirasyon para maging malakas?" Taeh ask
"Dahil.. wala talaga syang alam... wala syang maalala" jisoo said
"Huh? Panong wala?" Taeh ask
"Nung makabalik kami sa bahay nila lolo . At nung gumaling si jennie... humiling si mama na ipabura ang mga ala ala namin ni jennie" jisoo said
"Hu?" Taenyung sip his coffee.
"Gusto ni mama na burahin ang mga ala ala namin nung mga panahon na yon" jisoo said "ayaw kasi ni mama na manatili sa isipan namin ang madilim na pinag daanan namin na yon"
Taehyung nod
"Pumayag agad si lolo na burahin ang ala ala namin" jisoo said
"E pano mo na aalala yan ngayon?" Taeh ask
Jisoo smile "dahil hindi ko pinabura ang akin"
"Bakit naman?" Taehyung ask
Jisoo take a deep breath "dahil para saakin. Kahit na sobrang sama ng ala ala na yon. Ayoko yun makalimutan. Gusto ko icherish yun.. at isa pa. Kahit naman lasingero at sugarol si papa o kahit pa sabihing wala syang ginawa para saamin na pamilya nya.... mahal ko sya. Kasi papa ko sya . Kaya ayokong mawala sya sa ala ala ko.
Gusto ko. Habang buhay ko sya ma aalala kahit pa wala akong good memories na kasama sya"
"Puro bad?" Taeh ask
Jisoo nod "palagi nya kami sinasaktan. Lasing man sya o hindi... at si jennie-" jisoo stop
"Si jennie?" Taeh ask
"Nagawa syang pag tangkaang gahasain nung wala kami ni mama para maglako ng kakanin" jisoo said
Taehyung eyes wide "what?"
"Sa awa ng dyos. Wala naman nagawa si papa. Kasi narinig ng mga kapit bahay ang sigaw ni jennie at iyak. Kaya naaksyonan" jisoo said
"Omygod. Seryoso? Anong klase syang ama" taehyung shaking his head.
"Kaya nga pinilit ni mama na burahin ang mga ala ala namin lalo na si jennie dahil talagang natrauma sya sa ginawa ni papa . At talaga namang natrauma sya dahil sa mga pang bubugbog ni papa saamin" jisoo said
Taehyung close his eyes dahil nais tumulo ng luha nya.
"Ginusto ni mama na mawala ang lahat ng ala ala namin na kasama si papa. Gusto nya. Mabura ang mga ala ala namin sa mahirap at masakit na buhay" jisoo voice crack and take a deep breath "ayaw nyang dalin namin yung mga ala ala na yon hanggang pag laki namin. Pero sabi ko kay mama . Kaya kong dalin. Na kahit sobrang sakit non. Ayokong burahin dahil ayokong makalimutan si papa . Kasi mahal ko sya" she breath so heavy "so i ask na si jennie nalang. Dahil mas kailangan nya yun"
"Kaya sya lang ang nawalan ng ala ala?" Taeh ask
Jisoo nod "na para din sakanya.. ayaw ni mama na . Mabuhay sya na dala ang masakit na ala ala. Ayaw ni mama na lumaki si jennie na may dalang trahedya sa puso at isip nya. Gusto nya maging normal ang buhay nito. Na walang masakit na inaalala"
Taehyung suddenly smile "after all... nalaman ko din na may good side pala si tita"
"Yeah" jisoo smile "mabait si mama.. pinilit nya lang maging malupit dahil sa mga nangyari. Lalo pa ng mamatay si lolo dahil sa atake sa puso.. kaya kinailangan ni mama maging ganon. Para mapalaki kami ng maayos at matapang. Pinapangunahan nya kami sa mga desisyon dahil natatakot sya na baka magaya kami sa kanya na walang ginawang tamang desisyon sa buhay . Na baka magkamali din kami ng pipiliin.... kaya naman ako.. sige lang sa pag sunod sakanya.. kasi alam ko lahat. Na aalala ko lahat ng hirap na pinag daanan namin. At naiintindihan ko si mama bakit sya naging ganon.
Dahil wala syang inisip kung hindi kami. Even though sumosobra naman talaga sya sa pag hihigpit at hindi na tama" jisoo sigh
"Kaya lahat ng dapat mo gawin. Sya dapat masusunod?" Taeh ask
Jisoo nod "oo sa lahat. Kahit sa mamahalin" jisoo said
"What do you mean?" Taehyung ask
Jisoo sigh "may nireto na sya sakin"
Taeh shock.
"Pero hindi mo naman ata mahal ang lalaki!" Taehyung angry said
"Hindi nga.. pero bilang isang anak.. susundin ko sya" jisoo said
"Unnie naman. Hindi ka magiging masaya" taeh said
"Alam ko. Pero gusto ko mapasaya si mama. Ayokong maranasan nya ang ginawa nyang pag suway sa mga magilang nya non" jisoo said
"Masyado kang mabuting anak para pumayag na ireto" taehyung said
"Hindi naman ito para sakin lang" jisoo said and look at taehyung "para din kay jennie"
"Paanong para kay jennie?" Taeh ask
"Kapag sumuway ako kay mama. Si jennie ang ipepreasure nya. Kaya naman lahat nalang susundin ko. Para ako nalang. Hindi na si jennie. At para kahit papaano. Mapasunod ko din si mama na wag gagalawin si jennie sa mga desisyon sa buhay..." jisoo sigh "yun lang ang tanging paraan na alam ko.. para maging malaya ang kapatid ko mula sa nagbago naming ina dahil sa nakaraan" jisoo tears fall.
Taehyung hold jisoo's hand .
"Mahal ko si jennie" jisoo voice crack "kahit pakiramdam nya. Ako ang paboritong anak ni mama. Kahit pakiramdam nya. Na mas mahal ako ni mama . At kahit na pakiramdam nya. Hindi ko sya mahal . Pero ang totoo. Mahal na mahal ko sya. At ayoko syang masaktan... kaya lahat ng pag sasakripisyo. Gagawin ko. Para sakanya. Para magawa nya ang mga gusto nya. At.. para maging masaya sya... mas pipiliin ko na maging miserable ang buhay ko. Kaysa masira ang lahat ng gusto nyang gawin"
Taehyung smile "she's lucky.. kung alam lang sana nya na sya lang ang iniisip mo.. di sana. Hindi sya lumaki ng galit sayo"
"Mas okay na yon.. mas okay ng wala syang alam sa totoo... ayokong maging malambot sya dahil saakin" jisoo said
Taehyung nodded
"Pero sa ngayon. Kailangan ko syang maiuwi" jisoo said
"Bakit?" Taehyung ask
"Gusto kasi ni mama. Kasi sabi nya. Kapag daw hindi ko nauwi si jennie. Sya ang kakaladkad dito pauwi at ipapakasal sa anak ng isa naming investor" jisoo said
"Hala" taeh shock
"Kaya kailangan kong maunahan si mama. Dahil kapag sya.. lagot na..." jisoo said
Taehyung sigh "gusto mo ba ng tulong?" He ask
"Naku. Di na... e . Never naman yun makikinig sa iba. Lalo pa kung patungkol sa pag uwi" jisoo said
"Pero mahal kayo ng mama nyo" taeh said
Jisoo nod "i know. Pero mali yung pag mamahal na alam nya"
Taehyung sigh
.....
