Kurogiri odama bir kapı açtı. Dabi ve Toga hızlıca kıyafetlerimi ve özel eşyalarımı almaya gittiler. Başta kahramanları korkutmak için beni tehdit amacıyla kaçırdıklarını ve bir süre sonra bırakacaklarını düşünmüştüm. Fakat şuan anlıyorum ki burada bayağı uzun bir süre misafir olacağım. Her ne yapıyorlarsa, planları büyük.
Dabi: Biz geldik.
Ben: Hangi eşyalarımı getirdiniz?
Dabi: Bütün kıyafetlerin ve özel eşyalarımı koyuyorum dediğin büyük kutuyu.
Toga: Bende makyaj malzemelerini getirdimm. Birlikte makyaj yaparız. Değil mi Asyaa?
Ben: Huh, evet.
Dabi: Twice ve Toga bunları odasına yerleştirin.
Twice: Tamamdır.
Şuan saat 14:12
Bunu kolumdaki saatten biliyorum çünkü bu mekanda hiç pencere yok. Sadece klimalar ve neon ışıklar.
Odama gelecek olursak, orta boyutta yatağı gayet geniş. Bütün yatak bembeyaz. Çarşaflar, yorganlar, yastıklar. Bir tane masa var ve önünde ayna var. Tam emin değilim ama sanırım tuvaletler ortak bir yerde.
Aniden kapı açıldı.
Shigaraki: Yemek hazır aptal çabuk ol.
Ben: Kapıyı çalsana önce gerizekalı.
Ortak salona gittim. Yemekler sadece Toga'nın aldığı abur cuburlar falandı.
Ben: Ben de gerçekten yemek yiyeceğiz sanmıştım.
Shigaraki: Çok biliyorsan mutfak orada git yap.
Ben: Ellerim bağlıyken yapamam. Ellerimi bağladınız fakat zamanı durdurduktan sonra 2 gün boyunca zamanı kontrol edemiyorum. Bu yüzden 1. günün sonunda zaman devam edecek ve 2. günün sonunda tekrar zamanı durdurabileceğim.
Dabi: Kız doğru söylüyor. Bunu size söylemeyi unuttum.
Ben: Kurogiri ellerimi çözüp bana süpermarkete bir kapı açar mısın?
Kurogiri: Dabi?
Dabi: Ne diyorsa yap. Zaten kaçamaz.
Süpermarkete girince meyve, sebze, soslar, baharatlar, un, süt, yumurta, yağ kısacası normal bir evin olağan bütün eksiklerini aldım. Küçüklüğümden beri en sevdiğim hobilerimden birisi de yemek yapmaktır. Bu yüzden aç kalmayacağız.
Kurogiri: Söylesene Asya. Seni kaçırdık biz. Neden her şey normalmiş gibi şuan bize alışveriş yapıyorsun? Bağırıp çağırıp buradan kaçmak için yol araman gerekmiyor mu? Villain mi olmak istiyorsun?
Ben: Bağırıp çağırmamı mı istiyorsun?
Kurogiri: Tabiki hayır. Sadece çok normal gibi davranıyorsun.
Ben: Sadece soğukkanlılığımı koruyorum. Şuanki durumda bağırıp çağırmak hiçbir şeye yaramaz. Şuanki en olağan durum sizler ne derseniz onu yapmak. En ufak bir kaçma şansım olsa bunu yapardım zaten. Ayrıca size yemek almamın sebebi de açlıktan ölmeyelim diye.
Kurogiri: Gayet mantıklı.
Geri döndüm ve mutfakta ekşi tatlı karides, acı soslu tavuk kanat, salata ve kek yaptım.
Ben: Buyrun afiyet olsun.
Twice: Sen yemeyecek misin?
Ben: Elbette yiyeceğim. 2 gündür bir şey yemiyorum.
Dabi: Bu kadar küçük bir kız için gayet yeteneklisin.
Ben: 15 yaşındayım çok da küçük sayılmam. Ayrıca sen kaç yaşındasın ki beni böyle aşağılıyorsun?
Dabi: 19
Ben: Anlıyorum.
Toga: Asya inanamıyorum. Bunları sen mi yaptın?
Ben: Evet. Sana da öğretebilirim.
Toga: Mutlaka öğretmelisinn.
Twice ve Kurogiri: Biz de beğendik.
Ben: Shigaraki?
Shigaraki: Ne var?
Ben: Sen yemekleri beğendin mi?
Shigaraki: Açlıktan ölmek üzere olmasam yemezdim.
Ben: Rica ederim.
