Ben UA Lisesinde okuyan bir kızım. Tüm amacım insanları koruyan kahraman olmaktı çünkü bütün hayatım boyunca ailem ve arkadaşlarımdan böyle öğrendim. Kısacası akışa uymam gerekti. Her zaman iyiliğin yanında olduğum doğru. Ama onu tanıdığımda iyilik ya da kötülük kavramları ne demek bunları tamamen unuttum. O gerçekten farklıydı...
Ben Asya Arslan. UA Lisesinde okuyorum. Benim özgünlüğüm şu zamana kadar görülen ilk ve en güçlü özgünlüklerden biri... Ben zamanı durdurabiliyorum. Baş ve orta parmağımı şıklattığımda zaman 1 günlüğüne duruyor. Ayrıca bana temas eden kişiler de duran zamanda benimle olabiliyor. 1/A sınıfında okuyorum ve en yakın arkadaşım Shoto Todoroki. Aslında yakın arkadaş olmamızın tek sebebi ikimizin de kimseyle çok muhabbet etmeyi sevmemesi ve bazı ilgi alanlarımızın ortak olması. Shoto gerçekten bir soğuk nevale. En yakını olarak beni gördüğünü söylese bile sanki hiç değilmiş gibi. Bana çat pat biraz küçüklüğünden bahsetti ama o iki üç laf bile gerçekten çok kötü şeyler. Shoto gerçekten kötü şeyler yaşamış.
Shoto: Selam Asya.
Ben: Selam Shoto
Shoto: Bu akşam soba yemeye gitmek istiyorum.
Ben: Peki. İstersen ben de gelebilirim.
Shoto: Evet, isterim.
Ben: Tamam. Saat 18:30 da hep gittiğimiz
restorantta buluşuruz.
Shoto: Anladım.
Konuşmalarımız az ve özdür. Bu hep böyle oldu.
Duş aldıktan sonra şort ve tişört giyip restoranta doğru yürümeye başladım. Shoto gerçekten çok dakikti.
Tam selam diyecekken bana ciddi ve tok bir ses tonuyla;
"Asya, seninle bir şey konuşmak istiyorum."
dedi.
