Flowers Blooming in the Dark | wangxian

20- hiç aşık oldun mu?

"Söyle, Jiang Cheng," Wei Wuxian iç çekti. "Hiç aşık oldun mu?"

Jiang Cheng içtiği çayı püskürttü. Verdiği tepki Wei Wuxian'ın beklentisini bile aşmıştı, bu yüzden ölüm tanrısı gülerken yere düştü.

"Sen-!" Jiang Cheng konuşurken tükürükler saçıyordu. Aceleyle ağzını silip kaşlarını çattı. "Tabii ki hayır! Ne tür bir soru bu?"

"Pekâlâ, pekâlâ. Sadece sordum," dedi Wei Wuxian. Sırıtarak düzgün bir şekilde yerine geri oturdu. "Sevgili küçük kardeşimin mutluluğu bulup bulmadığını bilmek istemem yanlış mı?"

Jiang Cheng, "Senin küçük kardeşin kimmiş?" diye kızgınlıkla cevap verdi. "Benden sadece birkaç gün büyüksün!"

Wei Wuxian onu görmezden gelerek, "Birkaç asırlıksın ve henüz herhangi bir randevuya çıkmadın," dedi. "Böyle giderse, sonsuza kadar yalnız kalacaksın."

Jiang Cheng, "Siktir git," diye tersledi. "Sanki sen daha iyi bir durumdaymışsın gibi. Ayrıca neden böyle bir konuyu durup dururken gündeme getirdin ki?"

"Ah, sebebi yok." Wei Wuxian iç çekti. Derin düşüncelere dalmış hali geri gelmişti.

Bugün Jiang Cheng'in, Madam Yu'nun önderliğindeki eğitimlerinden muaf olduğu nadir günlerdendi. Bu yüzden Wei Wuxian ziyaret ve vakit geçirmek için Nilüfer Rıhtımı'na yolculuk etti. Elbette, Jiang Yanli de davet edilmişti ancak Jinlin Tai'deki görevlerinden kurtulamadığı için, bir dahaki sefere bunu telafi etmek adına her ikisine de yemek pişireceğine dair söz vermişti.

Ablasının yokluğunu bir tarafa bırakırsa, ölüm tanrısı eski günlerdeki gibi hissetti.

Wei Wuxian ve Jiang Cheng müritlerle okçuluk çalışmış, gölde yüzmüş ve eğitim salonunda hafif fikir tartışmaları yapmışlardı ve tüm bu süre boyunca yaptıkları karşılıklı espriler de onlara eşlik etmişti. Şu an ise akşam yemeğinden önce dinlenmek için Jiang Cheng'in konutunda oturuyorlardı. Huzurlu bir sessizliği paylaşarak çaylarını yudumlarlarken, Wei Wuxian'ın zihni bugünlerde sık sık yaptığı gibi, Lan Wangji'ye sürüklendi.

Lan Wangji'nin, Yiling'i ilk ziyaret edişinin üzerinden birkaç ay geçmişti. Bereket tanrısı verdiği söze sadık biri olarak, A-Yuan ve Wen'lerle vakit geçirebilmek için Wei Wuxian'la birlikte ara sıra yeraltı dünyasına geri döndü. Wei Wuxian'ın, zahmete girmesine gerek olmadığı konusundaki ısrarlarına rağmen Lan Wangji yine de sarayın avlusunu canlandırmaya devam etmiş ve hatta ön taraftaki alan üzerinde de çalışmaya başlamıştı. Wei Wuxian, bereket tanrısının kendisinin bile tüm ruhsal gücünü tüketmeden tek seferde yapamayacağı bir görev olan, tüm Mezar Tepeleri'ne hayat vermeye çalışacağı korkusuyla sık sık Lan Wangji'nin dikkatini dağıtmak zorunda kalmıştı ve ölüm tanrısının, bu kendi üzerine yüklediği görev yüzünden söylenme şansı bile yoktu. Kesinlikle mükemmel bir dikkat dağıtıcıydı.

Ve eğer Lan Wangji'yi yaptığı şeyden öpücükleriyle ayıramıyorsa, Wei Wuxian bereket tanrısını ara vermeye ikna etmesi için her zaman A-Yuan'a rüşvet verebilirdi. O yavru köpek gözlerine kimse karşı koyamazdı. Özellikle de ilk tanıştıkları andan beri çocuğu şımartma konusunda kararlı görünen Lan Wangji. Bereket tanrısı artık her ziyaret edişinde A-Yuan'a yeni bir oyuncak ya da kitap getiriyordu ve hatta A-Yuan'ın minik parmakları her notaya tam olarak ulaşamasa bile ona guqin çalmayı öğretmeye başlamıştı.

Wei Wuxian eğer bu kadar inanılmaz bir şekilde mutlu olmasaydı, nişanlısının tüm ilgisini A-Yuan'a yağdırıyor olmasını kıskanırdı.

Ölüm tanrısı, küçümseyici bir gülümseme duyduğunda düşüncelerinden kopup kaşlarını çatarak Jiang Cheng'e döndü. "Ne?"

"Önce aşk hakkında bir şeyler sordun ve şimdi de... böyle görünüyorsun." Jiang Cheng hafif tiksinmiş bir ifadeyle elini Wei Wuxian'ın yüzüne doğru sallıyordu. "A-Jie'nin seninle ilgili söylediği şeyde haklı olduğunu düşünmeye başlayacağım."

Wei Wuxian'ın midesi endişeyle kıvrandı. "Shijie ne söyledi?"

Jiang Cheng, Wei Wuxian'ın rahatlaması için "Direkt olarak hiçbir şey," dedi. "Ama son zamanlarda farklı davrandığını düşünüyor gibiydi. Sanki... sanki," fiziksel bir acı çekiyormuş gibi yüzünü buruşturdu. "Biriyle tanışmışsın gibi."

Erkek kardeşiyle alay etme şansını asla geri çevirmeyen Wei Wuxian sırıtmış ve cevap vermişti. "Ne oldu? Yoksa A-Cheng aşk konusunda onu geride bıraktığım için mi endişeleniyor?"

"Sanki bu mümkünmüş gibi!" Jiang Cheng tahmin edilebilir şekilde tersledi. "Sana âşık olacak her kimse, benim sonsuz acımama sahiptir."

Wei Wuxian buna cevap vermek yerine Jiang Cheng'in boynunu koluyla kilitlemiş ve kaba bir şekilde saçlarını karıştırmıştı. Birbirlerine attıkları birçok şaplaktan sonra iki kardeş de oturdukları yerlere geri dönerek, görünüşlerini düzeltmek için kendilerini toparlamaya çalıştı. Wei Wuxian'ın zihni, at kuyruğunu yeniden yaparken Jiang Cheng'in söylediklerine geri dönmüştü.

Lan Wangji, Wei Wuxian'a aşık mıydı?

Elbette, Lan Wangji'nin kendisini önemsediğini ve kendisinden etkilendiğini biliyordu. Aksi olsaydı Wei Wuxian'a kur yapmayı teklif etmezdi. Ancak kur yapmanın tüm amacı, bu etkilenmenin sevgiye dönüşüp dönüşmeyeceğini görmekti ve Wei Wuxian bu hakikati belli bir düzeyde bilmesine karşın, bunun yol açacağı her şeyi göz önünde bulundurmaktan vazgeçmemişti.

Lan Wangji'nin sevgisi o noktaya varmış mıydı? Kesinlikle azalmış gibi görünmüyordu ancak Lan Wangji, Wei Wuxian'a karşı olan hislerini henüz yüksek sesle belirtmemişti. Lan Wangji söz değil, eylem adamıydı ve normalde Wei Wuxian onun bu yönünü çekici bulurken, şimdi aniden gidip diğer tanrıdan net bir cevap kapabilmeyi diliyordu.

Ve başka bir konu ise, Lan Wangji'nin kendisi bile âşık olup olmadığını biliyor muydu ki? Sonuçta bu onun ilk ilişkisiydi. Bir düşününce bu, Wei Wuxian'ın da ilk ilişkisiydi. Eğer âşık olsaydı Wei Wuxian anlar mıydı? Nasıl hissettirirdi? Wei Wuxian'ın ilk başta Jiang Cheng'e böyle bir soru yöneltmesinin sebebi, işte bu tür düşüncelerinin olmasıydı.

Wei Wuxian, Lan Wangji'ye karşı derin bir sevgi hissettiğini biliyordu. Lan Wangji güzel, asil ve kibardı ve ona yakın olmak istemeyen herhangi biri kesinlikle aptalın teki olmalıydı. Lan Wangji'nin guqin'ini her dinlediğinde ya da onu A-Yuan'layken izlediğinde veya o muhteşem dudaklarında iç gıdıklayıcı belli belirsiz gülümseme belirdiğinde, Wei Wuxian'ın içinde mutlulukla dolup taşana kadar sıcacık bir his büyüyordu.

Bu duygu aşk mıydı?

"İşte yine yapıyorsun," dedi Jiang Cheng. Dudakları kıvrılmıştı. "Eğer tüm gün kara sevdaya tutulmuş genç bir kız gibi hayallere dalacaksan, git benim görmek zorunda olmadığım bir yerde yap."

Hem Jiang Cheng'in sözleri hem de söz konusu hayalleri yüzünden Wei Wuxian'ın yanakları ısınmıştı. İtibarını korumak için biraz özensiz bir girişimle, "Konuşana da bak!" dedi.

"Bu da ne demek?!"

Wei Wuxian elini küstahça sallarken, "Nie-xiong her ziyarete geldiğinde, sarayda dalgın dalgın dolaştığını görmediğimi sanma," dedi. Onu bu işin içine sürüklediğinden Nie Huaisang'a af için sessiz bir dua gönderdi. "Ona şimdiden kur yapmayı teklif etmelisin."

"Sen-! Öyle değil-" Jiang Cheng tükürükler saçarak konuşuyordu. Yüzü, mor cüppesiyle korkunç derecede uyumsuz kırmızının etkileyici bir tonuna dönmüştü.

Wei Wuxian acımasızca, "Neyi beklediğini gerçekten bilmiyorum," diye devam etti. "Birbirinizi yüz yıllardır tanıyorsunuz ve bu Jiang Amca ya da Madam Yu'nun onaylamayacağı bir şey de değil. Nie-xiong'u seviyorlar."

"Wei Wuxian." Jiang Cheng dişlerini gıcırdatırken uyardı.

"Oh! Endişelendiğin kişi Nie Mingjue mi? Nie-xiong'a karşı oldukça korumacı."

"Çık dışarı!" diye bağırdı Jiang Cheng. Parmağı kapıyı gösteriyordu.

Wei Wuxian elini kardeşinin omzuna koydu ve ciddiyetle, "Endişelenme Jiang Cheng," dedi. "Eminim ki Nie-xiong, abisi seni dövse bile seninle çıkacaktır."

"DIŞARI!"

Wei Wuxian deli gibi gülerken odadan kaçtı. Akşam yemeğine kadar olan boş zamanını en iyi nasıl harcayacağını düşünürken, Jiang Cheng'in sinirlerini bozarak güzel bir şekilde harcadığından kendisini tebrik etti.