Phoenix / AVENGERS

I'm okey

Antrenmandan sonra eve gelen Anka ailesinin yanına gitmeye çekiniyordu. İzlenilen görüntülerden sonra onlarla konuşamamıştı ve pek de konuşmak istemiyordu. Karar vermişti ki onu kaçıran insanı bulacaktı çünkü onun için artık kapalı kalması gereken geçmişini ailesine göstermişti ve ailesinin ne kadar üzüldüğünü tahmin etmişti. Kapıdan içeri girdiğinde her zaman onu karşılayan anne ve babasının sohbet sesleri gelmiyordu. Sanki evde cenaze var gibiydi. Anka bu yüzden ailesine hiçbir zaman geçmişini anlatmak istememişti. Ailesi hayatına girdikten sonra onlara gerçekten güvenmiş ve değer vermişti. Zaten yıllarca kızının hasreti çeken ailesinin acısına acı eklemek istemiyordu. Onu kaçıran kişiyi de anlayamıyordu. Salona girdiğinde annesi ve babası sessizce oturuyorlardı. Anka onların yüz ifadelerinden bile görüntülerini düşündüklerini anlayabiliyordu. Annesini ilk kez bu kadar yorgun ve yıkılmış görüyordu.

"Konuşabilir miyiz?" demişti genç kadın. Onun sesini duyan anne ve babası ise bir anda yerlerinden sıçramışlardı. Hayley hemen kalkıp kızına sarıldı. Sam ise daha çekingen duruyordu. Oysa ki çocuklarından birisinin kız olduğunu ilk öğrendiğinde ne kadar da mutlu olmuştu. Aşık olduğu kadına benzeyen bir kız çocuğu olduğunu hayal ederdi her zaman ve o kız çocuğuna sahip olsa da koruyamamıştı.

Hayley kızına sıkı sıkı sarılırken bir yandan da özür dilemeye başlamıştı. Anka annesinin bu halini gördükçe kötü hissediyordu.

"Annecim lütfen beni dinler misin?"diyerek derin bir nefes aldı ve annesinden ayrılıp onu koltuğa oturttu."Biliyorum dün izlediğiniz görüntüler kötüydü ama ben bunları atlattım. Size söz veriyorum kim kaçırmışsa bulacağım.Önceden bunu istemiyordum ama hala uğraşmaya devam ediyor ve cezasını çekecek. Ayrıca videodaki kadın da cezasını çekti. Biliyorum görüntüleri unutmanız zor olacak ama şu anda sizinle güzel bir hayata adım atmışken lütfen geçmişi günümüze taşımayın."

H"Meleğim ama o görüntüler çok kötüydü. Nasıl unutabiliriz ki?" derken bir yandan da ağlamaya devam ediyordu. Anka ailesini anlayabiliyordu şayet kendisinin kardeşi gibi gördüğü Duru'nun başına böyle bir şey gelse çok uzun süre atlatamazdı ama Anka'yı tanıyan herkes bilirdi ki Anka hiçbir zaman başına gelenleri abartmaz hatta onları küçümsemeyi tercih ederdi. Hatta bir süre sonra işkenceler bile ona etki etmezdi beynini sanki canı yanmıyormuş gibi kodladığında hissetmezdi. Bu özellik onun iyi bir ajan almasını sağlardı çünkü kimse ondan bilgi alamazdı.

A"Anne bakın bu olaylar çok eskide kaldı ve ben artık daha iyiyim. Lütfen bunları unutmaya çalışın isterseniz psikolojik destek alabilirsiniz. Siz böyle davranırsanız beni geçmişi düşünmek zorunda bırakırsınız."demişti. Anka daha bir gün olmasına rağmen onların eski halini özlemişti.

H"Oradan nasıl kurtuldun?"

A"Üniversite'de bir profesörüm vardı.Bir gün o fark etti ve baya mücadele verdi daha sonrasında da Timur amcam beni mezuniyetimde görüp onunla konuşmuş.Ondan sonra Timur amca çok yardım etti."deyip burukça gülümsemişti. Profesörünün bu konudaki hakkını asla ödeyemezdi. Belki onu yetimhaneden o kurtaramamıştı ama mücadele vermişti."Anne inan bana oradan ayrıldıktan sonra hayatım istediğim hale geldi. Mesleğim benim için her şey ve geçmişte bunları yaşamasaydım asla şu anda olduğum kişi olamazdım. Belki zorluydu ancak beni ben yapan geçmişim."Hayley bu konunun kızı için bittiğini gözlerinden görebiliyordu ama kendisi nasıl atlatırdı ki. Doğumuna günler saydığı,her akşam doğduklarında tanısınlar diye onlarla konuşan bir anneydi o. Yıllar sonra kızlarını bulduklarında onun geçmişini sorgulamamışlardı. Bunu kötü şeyler yaşandığını anladıkları için yapmışlardı. Herkes Anka'nın gözlerindeki soğukluğu, insanlara güvenmemesini fark etmişti ve 16 yaşındaki bir genç kız için normal şeyler olmadıklarının farkındaydı. Kimsenin Martin ailesinin yıllar sonra bulunan kayıp üyesinin yaşadıklarını sorgulamak için cesareti yoktu...