AYAHORA

6.BÖLÜM

İmpala model klasik, siyah renkli bir arabanın camından beni süzen gözlerle bekleyen Logan, son merdiven basamağını indiğimi görünce arabayı çalıştırdı. Arabanın sağ tarafına dolanıp hızlı bir binişten sonra sertçe kapattığım kapıyla beraber yolculuk başladı. Önümde büyüden bir harita, solumda çok çekici bir ukala ve hepsini en çok tanıyan ama en çok yabancılık çeken bir ben vardım...

Sıkıcı yolculuğun bitmek bilmez sessizliğini arabayı kurcalayıp şarkı açarak bozdum. Madem bir yolculuktayız ona göre davranmam gerektiğini düşünerek biraz da olsa keyiflendim. Sonuna kadar açtığım cama yüzümü dönerek kollarımı çıkarmış rüzgarın esintisini kavruk tenimde hissediyordum. Logan bana bakıp garip bakışlar atsa da özgürlükçü yanı beni destekliyordu. Çok uzun sürmemişti ki kolumu birden kendisine çekip ;

"Şuna bak !" dedi. Bunu yaparken kolumdan aşağı inip elimi tutmuş ve benden güç alıyor gibiydi. Utanmıştım. Hemen çektim elimi. Kırmızı yanaklarıma aldırış etmeden ne olduğunu anlamaya çalıştım. Logan, biraz önce yanlışıkla tuttuğu eliyle, önümüzdeki haritanın üzerindeki hızla yanıp sönen noktayı gösteriyordu. 

"Ne oldu şimdi ? Bulduk mu onu ? " diye heyecanla kafamı ona çevirdim. Burun buruna geldiğimizde Logan geri geri çekilmek yerine daha çok üzerime geliyordu. Tüm vücudum kaskatı kesilmişti ki ukala beyefendimiz kendini geri çekip konuşmaya başladı.

"Bu güne kadar hiç bu kadar yaklaşamamıştım. Sanırım onu........" gitgide bulanıklaşan yol ve Logan'ın yüzü, yerini karanlığa bıraktı. Saniyelik bir acıyla uykuya dalmıştım. Yine aynı rüya yine  adam. Sırtı dönük tuvale bir şeyler çiziyordu Bu sefer farklı olan bir şey vardı. Yüzünü tam bana dönmek üzere geriye çevirmişti. Silüetine dikkat kesilip kıvrımlı burnunu ve keskin çene hatlarını sonunda görebilmiştim. Logan yine zihnimin içine girmiş beni uyanmam için zorluyordu. Uyandığımda Logan kollarımı sarsmayı bırakmıştı. Uyandığımda minnettar bir şekilde bana bakan Logan'ın gözleri, birden dehşet dolu bakışlara büründü. Arabanın üzerinde kargalar tepiniyordu. Etrafta rüyalarımdan tanıdığım ağaçlar, yine kargalar tarafından yağmalanıyordu. Ürkütücü seslere ambulans sesleri çoktan karışmış hatta yollar kan gölüne dönmüştü. Bulmuştuk. Aradığımız adam burada bir yerdeydi. 

Yavaş yavaş ilerlediğimiz yolda Logan sürekli beni kontrol ediyordu. Bir yandan korkak bakışlarla etrafı izliyor insanlara acıyordum bir yandan da gördüğüm rüyayı detaylandırıp Logan'a anlatıyordum. Logan ;

"Tekrar rüyanda gördüğüne göre taşa gerçekten çok yaklaştık. Ayahora'daki Mora kabilesinin dönüş gecesinde de böyle bir kargaşa tüm dünyada haber olmuştu. O gün de bu adamın peşindeydim ama birden tüm sinyal söndü... "

"O gün de aynı rüyayı görmüştüm."  derin bir iç çekip olaylar arasındaki bağlantıyı çözmeye çalışıyorduk. Bir yandan da arabayı sinyale doğru sürüyorduk. Yolda ezilmiş kargaların ölüleri gözlerimi kapatmama sebep olsa da sinyalin kıpkırmızı olduğu noktaya varmıştık. Bir gariplik vardı. Sanki beş metre öncesinde olan kıyamet buraya torpil geçmişti. Sadece ufacık bir alan yemyeşil ve sakin görünüyordu. Işıl ışıl renklerin arasındaki tek siyah şey, Logan'ın kenara çektiği arabaydı. Arabada kalmam için yaptığı el işaretiyle beni orada yalnız bırakmıştı. Çok garip bir histi. Ayahora'da, rüyamda gördüğüm yerdeydim. Aradığımı bulmuştum. Tedirginliğimi bir kenara atıp yeşilliğin kokusunu solumak için arabadan çıkıp metal kapıya yaslanmıştım. Logan'ın kapıdan çıkmasını beklerken istemsizce sarıldığım kolyemin taşı elime sonra da avuçlarımdan kayarak yola düşmüştü. Bir panikle atılıp elime tekrar aldığım taşa konsantre olmuştum ki hızla gelen arabanın üzerime üzerime geldiğini çok geç idrak edebilmiştim. Yolun ortasında fal taşı gibi açılmış gözlerim ölümü beklercesine sımsıkı kapanıvermişti. Aniden kolumdan biri tarafından çekilmiş bütün vücut ağırlığımı ona teslim etmiştim. Dokunduğu her yer alev alıyordu. İnce belimi kavrayan o el, beni doğrultmuş elimden aldığı taşı kolyeme geri takarak gözlerini gözlerimle buluşturmuştu. Soğuk soğuk terleyen ben, karşımdaki kişinin sözleriyle kadere teslim olmuştum.

"Buldum seni." 

Aradığım da beni arıyordu. Bir kader gerçekleşmişti sanki. İkimizin de donakaldığı o anın büyüsünü, biraz önce girdiği binadan çıkan Logan bozmuştu. İçimde bir his var ki hikaye daha şimdi başlıyordu...