Gecenin En Güzel Tonu

3

Hayat bana en sevdiklerimden vermişti darbeyi. Yazımı güze çevirmiş elimde ne var ne yoksa almıştı. Pembe bulutların üzerindeydi benim yaşamım o güne kadar deli dolu yaşar sever sevilirdim. En önemlisi gözlerimde yaşam belirtisi olan duygularım vardı . Ağlardım, gülerdim sarmadıysa kahkaha atardım. Aşıktım bi defa gülmek için en büyük sebebimdi . boşluğa bile sırıtırdım, hayatı gelişine yaşar bana verdiklerine eyvallah der fazlasına göz dikmezdim . Buna rağmen neden elimde avucumda ne varsa kaybetmiştim. Özelliklede Karanı her şeyim gitse bir tek o kalsa gene şükür ederdim ama herkes gibi her şey gibi oda en beklemediğim anda gitmişti. 

Şimdi Haznedaroğulları konağındayım. Karşımdaki topluluğa hissiz bakışlarımı sunarak  yürüyorum. Barlaslar... babam Adnan ağa daha bir yaşlanmış saçlarına iyiden iyiğe ak düşmüş . Annem Dilan gözleri bana değdiği an anlamıştım içinde kopan serzenişi . Abilerim Baran ve Kalel yoğun şefkat ve özlem ile bakışları benim üzerimde dolanıyordu. Benim ise hissiz bakışlarım hepsini turladı . Aldırış etmeden kafa selamı ile bahri babanın yanına ilerledim tüm gözler beni takip ediyor vereceğim en ufak bir tepkiyi bekliyolardı . Yerime yerleştiğimde kapı bir daha açılmış bu sefer Oğuz gelmişti ufak kendini tanıtıp karışısındaki yabancı simaların kim olduğunu öğrendikten sonra şaşkınlıkla yanıma çökmüştü.

hafif kulağına eğilerek "ağzını kapat ağzını" 

"onlar senin ail" lafını bölerek atladım hemen 

"nüfusta öyle yoksa aile kavramına en oturmayack şahsiyetler" bir süre yüzüme baktı. hissiz, duygusuz gözlerimi izledi sonra kafasındaki sorulara çözüm bulamamış olacak ki geri önüne döndü. Kafamı oğuzdan ayırdığımda karşımda oturan Karanla göz göze gelmiştik bir süre anlamlı anlamlı baktı içimden ona da sayısız küfür yolladıktan sonra bende önüme döndüm. Bu gün hiç durmayan kapı bir kez daha açıldı ve içeri sadreddin abim girdi. İşte şimdi keyfim yerine gelmişti onun olduğu yerde ben hiç huzursuz, mutsuz olmazdım. kanatlarının altına alır beni orada koruyup kollardı. Yüzümde kocaman bir sırıtma ile abime bakarken oda aynı şekilde bana bakıyordu . oda kendini ufak tanıttıkdan sonra saçlarıma bir öpücük kondurarak karşıya Karan ve Baran Barlasın ortasına oturmuştu. Servisler yapılmış Mehmet beyin afiyet olsun demesiyle yemeğe başlanmıştı . Olmayan iştahım burada iyice kaçtığı için nezaketen bir kaç lokma zor yiyordum. Oğuz yine yerinde duramamış olacak ki girdi yine dibime.

"nabıyon mıy mıy ye artık şunu gözüm kaldı" tabağımı gözüne sokmak ister gibi uzattım"

"Al allah için gözün doysun artık" 

"ayıp ediyosun yavrum he akşama kadar çalıştım ben acıkmışın napayım yani" 

"sen çalıştında biz yattık mı kara delik var oğlum senin midende başka açıklaması olamaz" 

" hadi hadi çok konuşma sarmalarıda yemiyosun herhalde onlarıda alayım canım ben" ben ona e yuh bakışları atarken sadreddin abimin bizim halimize kıs kıs güldüğünü farkettim . Sonra oğuza bakarak bende gülmeye başladım. Çok seviyodum bu salağı şu ortamda bile güldürmüştü işte beni.   

Yemekler yendikden sonra terastaki oturma grubuna geçtik . yavaş yavaş iş konusu konuşulmaya başlamıştı Barlasların gözü sürekli benim üzerimdeydi özellikle Dilan hanım bir dakika ayırmıyordu . Elimde dosyaya yoğunluğumu vererek işime odaklandım yine tüm isteğim bugünün bitmesiydi. Aradan bir süre sonra abimin düzenlediği evrakda bir yanlışla karşılaşmıştım. Kafamı kaldırmadan abi diye seslendim sadreddin abime o an avluda 3 ses yükseldi.

"efendim abicim" 

"efendim meleğim"

"söyle abim" Sadreddin abim, Kalel  Barlas , Baran Barlas aynı anda yanıt vermişti . Ben diğer ikisine ters bakışlarımı atıp gerçekden abim gibi hissettiğim adama döndüm . yanına doğru yaklaşarak dosyayı uzattım .

"bu evrakları sen hazırladın diye biliyorum abicim ancak bir iki yerde ciddi yanlış var üstelik karşı şirkete gönderildiyse bu dosya bizi büyük zarara uğratır" eline aldığı dosyayı çatık kaşları ile inceledi bir süre. 

"iyide bende bu dosyanın esası var ancak rakamlar aynı değil oynanmış bunlarla ." bir süre birbirimize baktık ikimizin de uzun zamandır şüphelendiği sürekli benim bilgisayarımın başında yakaladığımız bir adam vardı . İkimizde o kadar emindik ki asla başka bir seçenek düşünmüyorduk "

" senle sanırım aynı şeyi düşünüyoruz. Hadi abicim kap gel bi bakalım" dediği gibi yaparak hemen fırladım bilgisayarımı aldığım gibi geri haznedaroğulları konağına koştum. Abimle açarak belgeleri incelemeye başladık en sonunda aradığımızı bulmuştuk . Evet tamda tahmin ettiğimiz gibi dosya benim bilgisayarımdan düzenlenmişti ve tarih olarak benim şirkette olmadığım bir günü gösteriyordu. aradığımız adamı bulmuştuk sandığımızdan da kısa sürmüştü üstelik. Abimle birbirimize bakarak ayaklandık sağlam bir plana ihtiyacımız vardı tabiki bu haini eli boş göndermek olmazdı. Bahri babaya dönerek yüzüme sıcak bir tebbesüm yerleştirdim.

"Baba iznin olursa bir şirkete gidelim abimle incelememiz gereken bir kaç bi şey daha varda" 

"Tamam kızım gidin siz bizde geçeriz zaten birazdan eve" izni aldıktan sonra toplu bir iyi akşamlar dilemiş ordan ayrılmıştık.  Şirkete girip direk benim odama çıktık . Kesin dinleyici yerleştirmişlerdi bu yüzden ilk önce onu bulacaktık . bir süre aradıktan sonra yine düşüncemizde yanılmadığımızı anlamıştık . Dinleyicileri hiç ellemeden çıktık şirketten onlardan daha ince düşünmüş güzel bir plan hazırlamıştık. Arabaya atlayarak konağın yolunu tuttuk. Biz vardığımızda Barlaslarda konaktan çıkıyordu. Hepsi uzun uzun yüzüme baktı ben ise arkalarından çıkan bahri babama. Evet işte benim ailem burdaydı sadreddin abim bahri baba, oğuz, mert, nil onlardı benim ailem arkamdan vurmamış bana hiç hakaret etmemiş sadece saf sevgi gördüğüm insalar. Bir süre sonra haznedaroğulları çıktı kapıdan onlarda bu anlamsız bakışmaya dahil olmuşlardı. Şuan herkes birbirine ibretlik bakış atıyodu üstelik hepsinin gözünün bende olması rahatsız edici bi durumdu daha fazla dayanamayacağımı anladığımda bir adım öne çıkarak eve doğru adımladım. O sırada arkamdan Baran Barlasın sesi duyuldu ayaklarım sanki bu sesi bekliyomuş gibi adım atmayı kesti.

"Gece"
Yavaşca arkamı döndüm
"buyurun Baran bey" yüzüne acı bi tebessüm döküldü.
"Baran bey he? Biraz konuşabilir miyiz Gece hanım" son kelimeleri bastırarak imalı söylemişti.
"iş ile ilgiliyse yarın gün içinde konuşsak olur mu inanın çok yorgunum"
"şimdi konuşmamız lazım" sizli bizli tavrımdan sinirlenmiş olacak ki gözleri acıyı ve öfkeyi omuzluyodu.
"peki buyurun" yavaşca bulunduğumuz ortamdan az bi mesafeyle ayrıldık. Duymayacaklarından emin olduktan sonra durduk. tam gözlerimin içine bir şey arar gibi bakıyordu. Bundan rahatsız olduğumu belirtmek için gözlerimi ondan çekip yere odaklandım. Daha fazla sabredememiş olacak ki konuşmaya başladı.

"gözlerinde bize dair hiçbir şey göremiyorum"
" anlamadım"
"sanki hiç birimizi daha önceden tanımıyomuşsun gibi bakıyosun. Karanı, beni, annemi, babamı, kaleli. Gözlerinde bize dair hiç bir iz yok" hissiz bir gülüş firar etti dudaklarımdan.
"bir de size sevgi mi besliyecektim. Ne bekliyodun koşarak boynunuza atlamamı falan."
"tabiki hayır ama.." cümlesini tamamlamasına izin vermedim
"aması falan yok benim ailem belli siz ise geçmişimde kalan bi yarasınız burda kaldığım süreçde de bu yarayı deşemiyceksiniz. Hepinizi sildim kendim için en iyi olanı yaptım. O zaman demiştin ya bana hani Adnan bey beni evlendirmeye çalışırken" herkes kendi yoluna."aynen öyle Baran Barlas herkes kendi yoluna hadi eyvallah" hiçbir şey söylemesine izin vermeden bahri babaların yanına döndüm. hala aynı yerde iş konuşuyorlardı benim geldiğimi görünce yine hepsi bana dönmüştü baba rahatsız olduğumu anlamış olacak ki;

"e hadi o zaman yarın şirkette görüşürüz herkese iyi akşamlar"

Diyerek hem bu anlamsız bakışmalara hemde konuşmaya son vermişti.

Bu cehennemim olan şehirde kaçtığım ne varsa yüzleşiyordum. Her ne kadar deşemezsiniz yaramı diye kükresemde içimde akan oluk oluk kan benim sonumun habercisiydi...