YALIN HÂL

Yara 1

Bölümlere bir geçmiş ve bir şimdiki zaman olarak devam edeceğim. Kafanız karışmasın :))

Ne yapacaktım ben şimdi sensiz?

Bekleyecektim orası kesin ama biraz erken düşünmen lazım. Yoksa ben burada çıldırabilirim.

Kapım çalıyor.

Bu saatte beni rahatsız eden kişi de kim?

— Sen benim kapıma gelir miydin?

— Sinem n'olur yardım et bana.

Şimdi seni affetme zamanı mıydı? Bunca şeyin üzerine gelip benden yardım istiyorsun. Bu kadar iyi bir insan olabilir miydim ben? Olamazdım sanırım.

— Boş gündeminle meşgul etme beni. Başka kapıya hadi!

Çok çaresizdi. Gözlerimin içine bakıyordu. Yüzü gözü mosmordu ama o morluklar ona haktı belki de.

— Kim yaptı bunu?

— O...

Derin bir iç çektim. Alkolik birinden ne beklenebilirdi ki?

— Geç içeri.

Yürüyemiyordu. Yardım ettim. Gerçekten bu sefer mevzu çok başkaydı belli ki.

Delirmemem için kafamı meşgul edecek bir gündem arıyordum ben değil mi? İşte buldun Sinem!

Titreyerek oturdu koltuğa. İnceleyebildiğim kadarıyla sağ gözü mosmordu, bileğinde morluklar, boynunda... Her yerindeydi o morluklar. Hala yaşayabiliyor olması belki de mucizeydi.

Dudağı patlamıştı. İlk yardım çantasını alıp geldim yanına. Ürkekti. Mümkün olduğunca canı yakmamaya çalıştım. O benim canımı ne kadar çok yakmış olsa da ben onun canını bağışladım o gece.

— Konuşmadan daha iyi anlaşıyoruz galiba. Ne dersin?

Belli belirsiz bir tebessüm belirdi yüzünde. Durdu ve bana baktı. Gözlerimin en içine baktı. O tebessüm yerini gözyaşlarına bırakmıştı.

— Özür dilerim. Ben... ben böyle olacağını bilemezdim.
Çok özür dilerim. Affet beni Sinem. Lütfen!

— Bunun için çok geç kalmadın mı Gaye?

— Aptallığıma ver, cahilliğime ver, hırslarıma ver ama lütfen affet beni. Benim senden başka gidecek kimsem yok. Kime anlatırım ben derdimi? Bak sana söz bundan sonra en yakın destekçinim. Artık iyi biri olacağım. Kötülük yok. Fesatlık yok. Hem zaten... sahip çıkmam gereken biri var.

— Bu ne demek oluyor ?

— Hamileyim...

Bir sonraki bölüm için beklemede kalın beybilerimm🥳