Yuri's POV
Papasok na ako ng elevator ng tumunog ang phone ko. Kinuha ko ito at sinagot.
"Hello Kuya." masigla kong bati sa kanya. Siya lang naman ang palaging tumatawag sakin eh.
"Ah, Good morning Ms. Thompson, I'm Gregory Chavez. I would like to ask if you've already gotten the papers I sent to you yesterday?" tinig ng I think middle 40's na lalaki.
"Oh, I'm so sorry Mr. Chavez. I thought it's my brother. Yes, I already have it. Thank you." sagot ko sa kanya.
"It's ok. If you have questions about those papers, just call me."
"Ofcourse, I will." at pinutol ko na ang tawag.
Buong akala ko pa naman, si Kuya yung tatawag. Tinawagan ko siya ka gabi pero busy naman ang phone niya pati yung landline sa bahay. Hinintay ko rin yung tawag niya ngayon pero 8 a.m. na at siguradong nasa opisina na siya sa mga oras na to.
Imbis na pumasok ako ng elevator ay bumalik na lamang ako sa suit ko. Ngayon na ko bibili ng mga gamit ko dito. Pasukan na within 4 days at hindi ko pa alam kung saan ako mag- aaral. Hindi ko pa naman kasi nabubuksan ang mga papeles na yon. Naligo na ko at the same morning rituals.
Simple lang yung sinoot ko, jeans lang at blouse atska wedge sneakers. Kinuha ko na ang listahan at kumuha na rin ako ng 100,000 sa vault at inilagay sa pouch at bag ko. Hindi ko na dinala ang credit cards na binigay ni Kuya. Baka maiwala ko lang iyon. Atleast pag may nag hold- up sakin itong perang dala ko lang yung mawawala. Lumabas na ko at siniguradong nakasara lahat.
Papasok na ko ng elevator ng may makasabay ako ng isang babae. Medyo pamilyar ang posture niya. Parang nakita ko na siya. Siya kaya yung babae ka gabi? Tiningan ko siya at tumingin din siya sakin kaya nginitian ko na lang siya.
"Bago ka ba dito?" tanong niyang naka ngiti pa.
"Ah, oo. Actually kahapon lang ako dumating." hindi naman siguro siya yung babae. Mukhang friendly naman siya kaysa yung babae ka gabi.
"Kaya naman pala hindi ka pamilyar sakin. Btw, I'm Maddison. Magkalapit lang pala tayo ng condo,No. 120 lang ako." inilahad niya ang kanyang kamay kaya inabot ko naman ito.
"I'm Chlein. Magkalapit lang pala tayo,No. 124 ako eh." sagot ko naman sa kanya.
Bumukas na ang elevator at parehas na kaming nasa ground floor.
"Nice meeting you Chlein. See you later. Ciao." at kumaway siya diretso palabas ng hotel.
Naglakad na rin ako palabas at nag abang ng taxi. Nagulat ako ng may biglang huminto na kotse sa harapan ko. A black lamborghini. Bumukas ang bintana at nakita ko, si Maddison pala ang may- ari nito.
BINABASA MO ANG
Everything Is A Mistake
Fiksi RemajaKapag nabuhay ka sa isang mundo na pinupuno ka ng saya at pagmamahal ,halos lahat ng oras iisipin mong maswerte ka dahil sa mga taong yun na nakapaligid sayo. Sa tuwa na binibigay nila sayo. Sa pagsama nila sa bawat kalungkutan mo. Sa pagpapaintindi...
