Truth or Dare

C12: The Arrival

*CHLOE's POV*

Nakakatawang panoorin sina Leigh at Diannah na nagbabangayan. Halata namang type nila ang isa't isa. Totoo pala yung sinasabi nilang Laughter is the best medicine. Buti tumawa pa ako. Naalala ko na naman yung sinabi sa akin ng nurse na di daw ako pwede mapagod. Tapos di daw ako pwede ma-inlove kasi may sakit ako sa puso. Haixt eh di ganon di nalang ako magmamahal HAHA .

Bigla silang natahimik kasi bigla silang nagkiss dahil sa pagkakatulak namin kay Diannah. Pati kami ni Pia nagulat. Yung bang NGANGA talaga. Hindi ko ineexpect na magkakaganon. Hanggang sa lumipas ng 20 minutes kumalas din sila. Ramdam ko ang tense nila sa isa't isa at alam kong mBilis ang tibok ng puso nila. Tumawa kami ni Pia ng malakas. Hindi pa ako masyadong magaling kaso nakakatawa sila eh. Nang may biglang tumawag sa akin.

*this is the part when I say I don't want you*

"Hello"

[Pinsan si Jannel ito]

"Pinsan musta ka na?"

[Ok naman pinsan eh kayo? Sila Tito Charlo at tita Charlene kumusta na? Si baby kong Chlyde tapos si Ate Chena]

"Mabuti naman sila pinsan lagi paring masiyahin pero si Chlyde nagmatured na"

[Edi wow. Miss ko na rin ang kakulitan ng baby Chlyde ko. Boyish ka na daw pinsan] paano naman niya nalaman.

"Ah..umm oo"

[Halla. Ah sige pinsan sunduin niyo ko ng Airport later mga 4 jan kasi ako mag-sesemestral break eh]

"Ah sige pinsan"

[Sge insan I have to go kita-kits]

Binabaan niya ako bigla ng phone. Darating na ang pinsan ko. Isama ko kaya siya sa basket bukas. Ay oo start narin ang Semestral break namin. Hindi ko narin nakakasama ang mga friends ko. Si Allaina mukhang galit sa akin.

"Chloe" isang famillar na boses ang narinig ko. Isa sa pinaka-malapit sa akin ang best friend ko. Tumakbo siya palapit sa akin at nag-SLOW MO bigla. At bigla niya akong yinakap na para bang isang taon kaming hindi nagkita. Mukhang gumaan ang pakiramdam ko. Parang nakalimutan ko bigla si Weizer na nagpaiyak sa akin. Si Weizer na nang-iwan sa akin. Si Weizer na siya lang hinalikan kong lalake. At si Weizer na unang beses kong naramdaman ang isang tunay na PAG-IBIG. At ako'y nakulong sa pagmamahal niya. Naalala ko na naman ang sinabi ng nurse.

#flashback

Nagulat ako dahil kulay dilaw ang paligid ko. Kurtina lahat at parang malamig. Ang bobeda niya ay kulay yellow. Pilit kong bumangon pero masakit ang ulo ko. Nakita ko ang isang babae.

"Asan po ako" nasigawan ko siya dahil nagulat ako.

"Ah ija nasa Infirmary Center ka." Sabi niya. Ano? Bat ako nandito eh hindi naman ako sinumpong nang hika ko. Pero sinumpong nga ba?

"Bat po ako andito at sino po nagdala sa akin dito" tanong ko sa kanya.

"Ah inatake ka ng hika at isa pa may sakit ka pa sa puso di mo ba alam yun? At si Mr. Guillermo ang nanghatid sayo" Ano? Si Sean ang naghatid sa akin ? Wow. Anong sakit sa puso.

"Ang pagkakaalam ko lang po eh hika lang"

"Hindi ija may sakit ka sa puso. Kaya ka nahimatay dahil dun kasi hindi ka pwedeng ma-inlove. Dahil ka nahimatay dahil dinamdam mo ang pagkawala ng mahal mo kaya naging sakit na ito" Anong ibig sabihin nito hindi ako pwede magmahal. Nalungkot bigla ang mukha ko. Hindi ko inexpect na magkakasakit ako ng ganito. That so Fvck. Sa simpleng pagmamahal pwede ko palang ikamatay nakakatawa.

#present

Nakayakap parin sa akin si Sean. 1 year siguro niya akong namiss HAHA >.

"Miss mo ko noh?" Tanong ko at nakangisi pa ako. Haha umiinit na siya oh. "Best are you blushing?"

"Ah...eh... hindi Best nag-alala lang ako sayo" Haha indenial king talaga 'to.

"Ah ok, basta tuloy ang basket bukas" Sabi ko.

"Syempre game ako" sabat ni Nicuz.

"Anong game eh kagagaling niya lang sa sakit" Halatang concern nga siya.

"Best kaya ko sarili ko. Eh ano gagawin ko sa bahay eh ang bored. Semestral Break na natin kaya let's enjoy."

"Alam mo tama si Chloe hindi siya pwedeng magkulong. Kasi they say that Laughter is the best medecine for us kaya let's enjoy and feel the presence of holloween" Tumawa kami lahat pero binatukan ni Jared si Leigh. "Aray bakit mo ginawa yun Diego.

"Holloween bakit may mamatay ba sa atin?" Oo Diego meron ako.

"Itigil niyo na nga yan. Uwi na tayo kaya see you tomorrow" Sabi ko tapos umalis na kaming lahat.

Naglalakad ako. Ewan ko pero ayoko pang umuwi dahil nasasaktan parin ako. Kahit saan na ako basta kung saan ako gusto ipunta ng mga paa ko. Makaka-move on pa kaya ako? Sana nga.

Ipinunta ako ng mga paa ko sa park na kung saan doon kami unang nag-kiss dahil sa batang malandi na yun. Ang cool nga kasi Hindi kami mismo ang may gusto kundi ang bata HAHA >. Actually miss ko narin yung batang yun.

Umupo ako sa mga grass. Wala masyadong tao ngayon kasi mag-gagabi na. Sana makita ko yung batang yun. Miss ko na talaga yun. Kanino kayang anak yun.

Wala akong inisip sa mga puntong ito kundi kung kailan babalik si Weizer. Hindi ko alam pero nasasaktan ako. Sa mga oras na gusto ko syang makita. Pero kailangan ko ng mag move on kasi ako lang din ang masasaktan sa bandang huli. Moving on is the best way to change your personality.

Halos 3 oras na ako rito. Hindi ko namamalayan 4 na pala. Ngayon pala darating si Jannel. Paano na to? Tatawagan ko na lang para sabihin na papunta na ako.

*kringggg*

Kakatawag ko palang pero wala pang tatlong ring sinagot na niya.

[Pinsan] eh bakit parang wala pa siya rito sa Maynila.

"Pinsan punta na ba ako"

[Wag na pinsan may kasama rin kasi ako]

"Sino naman pinsan"

[Makikilala mo siya] Tumawa siya ng mahina [Sige pinasan we have to Go] At saka pinatay na niya ang linya.

Sino kaya kasama niya alam na kaya nina papa ito! Alam kaya ni Tita Jenaya at Tito Jecho. Haixt nako kung Hindi lang kapatid ang turing ko Kay Jannel sinumbong ko na siya. Excited in akong makita si Pinsan. The Arrival of my Twin Cousin Hahaha >.

Ituyuloy
---