Truth or Dare

C13: Slow Motion!!

*SEAN's POV*

Sa lahat ba naman ng pag-aalala ko sa best friend ko pati sarili Kong kapatid di ko na maalagaan. Oo may kapatid ako, pangalan niya ay Tristan Joshua Guillermo mas matanda lang ako ng tatlong taon kaysa sa kanya. Hindi kasi siya nagsasalita since nagbreak sila ng jowa niyang si Nash Joshua Salvador. Technically Speaking bading ang kapatid ko pero Hindi ko siya pwedeng kasuklaman kasi kahit bali-baliktarin natin ang mundo kapatid ko parin siya. Minsan nga napapaisip ako kung mahal ba talaga kami ng magulang namin kasi 4 years na sila na nasa Canada. Hindi na kami binalikan. Oo napapalibutan nga kami ng mga guards at maids pero hindi yun ang kailangan namin kundi pagmamahal ng isang ina at ama. Siguro kaya ako naging bully dahil sa epekto ng independent ko. Sorry naging EMO ba all. HAHA >.

Umakyat ako sa kwarto ni Tristan. Nakapalibot parin ang mga pictures ng jowa niyang gag*. Ewan ko ba kung bakit patay na patay siya said pangit na yun. Mas gwapo kaya ako dun baka paa ko lang siya HAHA >.

"Kumusta ka naman Tristan" tanong ko sa kanya pero Hindi siya sumasagot at tanging diyaryo at gunting lang ang kanyang hawak at ito'y kanyang ginugupit-gupit. Naaawa ako sa kalagayan niya. At sana bukas OK na siya at makakita ng ibang lalake. "Move on move on din pag may time ha, matulog ka narin kasi gabi at ipapasyal pa kita bukas" at ginulo ko yung buhok niya at umalis na ako sa kwarto niya.

Bago ako pumunta sa kwarto ko sumandal muna ako sa pinto ng kwarto niya. Naaawa ako sa kapatid ko. Siya kasi ang naging best friend ko Simula nung iwan kami ng mga magulang namin. Ang unfair ng universe eh kasi kahit mayaman kami wala namang INA na sumusubaybay sa amin at ama na dinadamayan kami sa oras na may problema kami. Miss ko na yung kakulitan ng kapatid ko. I miss my brother though bading siya.

---@@@@######$$$---Kaumagahan

*Kriiing*Kriiing*

Tumunog na ang alarm clock ko tanda na 7:00 na. Dati rati kasi late akong nagigising and as usual late rin sa school pero Simula ng makilala ko si Chloe nag-iba ako rather kaming lahat. Ang dami naming pinagbago gaya ng pagdiditch ng klase pero tignan mo ngayon always nag-aattend name. Dati nanbubully pero ngayon Hindi na. Yan ang epekto ng isang Chloe Love Sanchez 101 Pana ng kasipagan niya.

Pumunta ako sa C.R. para maligo. Ipapasyal ko pa kasi si Tristan bago ako pupunta said basket. Tutal mamayang hapon pa yun. Syempre iuuna ko muna ang kapatid Kong matagal-tagal ko na ring inalagaan. Hindi na kasi siya pumapasok. And engot lang eh depressed nga diba. XD.

-+-+@@@@@@@@Time Skipped

Pagkatapos ko naligo sinuot ko yung paorito kong damit na may picture ni Tetsuya Kuroko. Actually addict ako sa kanya. Ang cool niya kaya. Childish muna.

Pumunta ako sa kwarto no Tristan para sunduin siya pero kahit ni-isang anino niya dun wala. Nasaan na yun? Nagpanic agad ako. Sinigaw sigaw ko ang pangalan niya. Tumakbo ako pababa. Baka sakaling nasa guest room lang siya.

Pagkababa ko pumunta agad ako sa GR pero wala siya. Baka nasa Garden nga siguro. Tumakbo ako dun perk wala siya. Asan na kayo yun. Umupo ako sa mga damo.

"Kumain na kaya yun" sabi ko ng pabulong. Pero teka baka nasa Dinning area siya at kumakain? Ah Oo nga non!

Tumakbo ako sa dinning area. At salamat kay Lord andun nga soya. Buti bumababa mag-isa to. Pero parang nag-iimprove na siya. Ako lang ang nagsisilbing gabay niyan pababa pero akalain mo siya na mismo ang bumaba.

Tinitignan ko siyang kumakain pero anong nag-udyok sa akin para magatanong.

"Naniniwala ka sa Slow Mo" Tanong ko with confidence siyempre. Pero Hindi niya ako kinibo. Ok walang matinong usapan pag siya ang kaharapan. Oh rhyming haha >. "Makikita ko na sana ang dream girl ko"