Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Kapıyı tıklatıp yavaşça açmıştım. Ten hyung'um yatağında uzanıyordu, tahmin ettiğim gibi henüz uyumamıştı. Beni görünce yanına çağırmıştı hemen, içeri girip kapıyı kapatmış ve yanında bitmiştim hızlıca.
''Ne oldu aşkım uyuyamadın mı?''
Yanına sokulup sıkıca sarılmıştım.
''Beni değil seni konuşmaya geldim.''
Bugün iyice anlamıştım. Ten hyung'un başından beri rahatsız olduğu bir şey vardı ve sanırım artık ben onun ne olduğunu biliyordum. Canı sıkkın gibiydi, onun bu haline dayanamazdım. Ten hyung bizi iyi yetiştirmek için elinden gelen her şeyi yapmıştı, Taeil hyung'da öyle. İkisinin de yeri ayrıydı bende. Ten hyung daha çok anne gibiydi, doğrusu anneler nasıl olurdu tam bilemezdim ama en azından genele bakarsam onun için bunu söylemem yanlış olmazdı. Ailesi yani biz onun için her şeydik. Ve hissederdim, onun canı yandıysa, üzüldüyse anlardım ben. Bugünde öyle hissetmiştim.
''Neyi konuşacağız balım?''
''Birbirimizi kandırmayalım hyung, görüyorum ben ne olduğunu. Sen o hyung yüzünden üzülüyorsun, Johnny hyung yüzünden.''
Gözlerinin içi titremişti sanki.
''Nereden çıktı bu Yuta?''
Hemen kabul etmesini beklememiştim zaten, gittiği yere kadar inkar edeceğini emindim hatta. Ama bende Yuta'ydım, bana karşı kolayca kazanamazdı.
''Anladım işte, inkar etme hyung. Johnny hyung'un sana bakışlarını gördüm, belki sevgilim olmayabilir ama biri sevdiği insana nasıl bakar bilirim. Senin bakışlarını da iyi bilirim, nefret ettiğinde nasıl baktığını.. Ama sen ona nefret eder gibi bakmıyorsun hyung, içten içe canın yanıyor sanki. Johnny hyung ve sen aslında çoktandır tanışıyordunuz değil mi?''
Onun gözünden gelen bir damla yaşı silmiştim parmaklarımla. Ten hyung'um genellikle güçlü bir duruşu olmasına karşın bizim yanımızdayken duygulanmaya açık biriydi. Dışarıya bir farklıydı, bize bir farklı.. Bize de bu şekilde tembihlemişti, evimizin kapısından adımınızı atana kadar kimsenin sizi zayıf görmesine izin vermeyin demişti. Haklıydı ama bazen olmazdı işte.
