Ataylar

Cinque

Eva Mehir'den

Ailen demişti.

'Öz ailen' demişti.

Neden?

Bunca yıl, bunca acının üstüne neden çıkmışlardı birden ortaya?

On iki yıl önce gecenin köründe dört yaşında bir kızı yetimhaneye terk ettikten sonra şimdi neden bana ulaşmışlardı.

"Nasıl yani?" dedim titreyen sesim ile.

Hayır! Hayır, gözlerim dolmamalıyıdı ama doldu Filiz'e bakıyordum. Gözlerim dolmuş aklımda sorular dolaşıyordu.

"Beni aradılar, öz ailen olabilme ihtimalini söylediler ve öyleyse seni istiyorlar."

Ne dertleri vardı, on iki yıl sonra, ne istiyorlardı.

"Yani, şimdi?" dedim yine kısık sesimle.

Belki güzel bir çocukluk geçirmiş olsaydım yada annem, babam diyebileceğim insanların olduğu  huzur dolu bir aile ortamında büyümüş olsaydım bu kadar ağır gelmezdi ama.

Bu kadar acı, tramva üstüne çok ağırdı gelmişti omuzlarımda ki yük beni eziyordu sanki.

Filiz içki şişesini masaya bırakıp koltukta dik oturur hale geldi. Direklerini dizlerine koyup yere bakmaya başladı.

"Yarın Dna testine gideceğiz, hastaneye. Eğer onların kızıysan da öz ailen ile gidiceksin."

Ona tereddüt dolu bakışlar attığımı fark etmiş olmalı ki başını iki yana salladı.

"Asla! Asla ama asla! Burada kalmıycakasın seni koruyamam büyüyorsun ve çok güzelsin peşimde annemin adamları vardır ya sana sararlarsa."

İlk başta bağırmış olsa da sonra sakinleşmişti. Söylediklerinde haklıydı, yaşadıklarına bakılırsa asla olmaması gerken bir konu da tecrübe kazanmıştı.

"Peki. Gideriz ama" durdum. Bakışlarımı odada gezdirip yine ona çevirdim  ve konuşmaya başladım

"Sen gelicek misin?"

"Ben sana zarardan birşey vermedim gelemem."

"Filiz, gel lütfen bana bir iyilik yap ve gel"

Filiz düşünür gibi durdu sonra nefesini sesli bir şekilde vererek bana döndü.

"Peki, geliyorum."dedi ama istemediği her halinden belliydi.

Neden istemiyor bilmiyordum sebebi benimle uğraşmak istememesi yada bana o kadar zarar vermişken şimdi öz ailem olabilecek kişilerle tanışmaya yüzü olmaması olabilirdi.

Filiz kalkıp odasına doğru yürüdü ve yavaşça kapıyı açarak içeriye girdi. İlk defa üvey babamdan sonra odaya yalnız girişini görmüştüm.

Filiz çok garip bir kadındı. Fedakardı, öz oğlunu satmıştı benim için.

Atahan'ı çok seviyordum. Filiz onunla pek ilgilenmezdi. Babam da onu çok severdi ama ilgi göstermezdi.

Geceleri bazen benim yanıma yatar koynuma sokulurdu o zamanlar şampuanı ile karışmış tenini kokusu bana huzur verirdi.

Onun gitmesi ile koca bir boşluğa düşmüştüm uzun süre Filiz'i suçladım.

Susarak kustum nefretimi  dik dik baktım, nefretle ama şimdi bir genç kızın hayatı için öz oğlundan vazgeçen bu kadına çok üzülüyorum.

Filiz ile ilk tanıştığım zamanlar onu Nazenin annem gibi sanardım. Geceleri saçlarımı okşayarak masallar okuyarak beni uyutacak. Sabah bütün evde olan çay kokusu ile uyanıcağım sanırdım.