'Di pangkaraniwan (Encantadia)

Chapter two

II: Not so convenient......

I watched as my friends fought for their lives and kitang kita ko na talagang nahihirapan na sila dahil bukod sa ang ingay ng kilos nila eh nag sisigawan pa ang mga toh.

No wonder, lalo silang dumami.

Naiinis ako sa sarili ko dahil I could see them struggling helplessly while me? I just stood here doing nothing.

Uhhggg! I can't take this.

Kaya naman I ambled towards them para naman tulungan na sila. I took off my belt then pinulupot ko sa leeg ng isa sa mga humahatak kay Gabbi at sinipa ang isa pang aatake sakin.

"Kailangan na natin umalis dumadami lang sila lalo..." Suggested ni Glaiza habang hawak ang tagiliran nya. Rocco nodded while helping Ruru to get up. Tama naman si Glaiza we have to move before its too late.

Tinulak ko na yung zombie na nag tatangkang hatakin ako at tumakbo narin with the others, we all ran faster than we should have.

Kahit na hindi namin alam kung saan talaga kami patungo, hell we don't know this place ni hindi nga namin alam kung nasaan kami ngayon kaya we really had no idea which direction to turn to. But one thing's for sure na nasa-isip ng bawat isa samin and that is to get out of this mess safe and complete.

"Ayun...may nakikita ako dun banda!" Hingal na sabi ni Sans when we all made a left turn sa tumbok na daan. She's pointing at the huge sign na I couldn't make out the words dahil my spec does not with me, basta ang nabasa ko lang na malinaw ay ang '24 hours'

Sinigurado muna namin na wala ng sumusunod kaya nang ma-sure na namin we all pushed ourselves sa glass door ng store.

We all fell on the cold ground once na masara at malock na namin ang pinto.

Napagod talaga kami ng sobra kaya we just lie down there catching our own breaths, hingal na hingal kasi kami sa takbuhan na yun.

"Ayos lang ba ang lahat?" Tanong ko once na makabalik na ulit sa normal ang paghinga ko.

"Yeah."

"Oo naman."

"Still kicking.."

"Ayos naman kami."

I sighed in relief nang makita ko at masigurong ayos nga ang bawat isa samin.

"Anong problema ng mga sira ulong yun?" Biglang tanong ni Mikee habang nakasandal sa pader. "Eh halos kainin na tayo ng mga yun ah..lalo nako."

"Hindi sira ulo yung mga yun. It's a zombie." I stated but they all just gave me a strange look.

"Ikaw ata ang sira ulo eh. Paano namang magiging zombie ang mga yun?" Sanya said taking off her bags.

"Oo nga, seryoso ka ba?"

Tssk! Mukha ba akong nag loloko?