စံျပ

Part 3

စံျပ
အပိုင္း(၃)
06010518
"အဓိပၸာယ္ မရိွတာ..မိန္းမရယ္…"
ေမာင့္မ်က္နွာက နားမလည္နိုင္ျခင္းေတြ ျပည္႕နွက္ေနသည္။
ငု၀ါ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ရင္ေတြ ခုန္ေနသည္။
"ဟုတ္တယ္…မ…မသြားခ်င္ဘူး..ငု၀ါေျကာင္႕ ျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာပါတယ္..ေမာင္ရယ္…ဒီတိုင္းေလးပဲ ေမွ်ာ္လင္႕ေနပါရေစေနာ္…အင္႕…"
ငု၀ါ မ်က္ရည္က်လာေတာ႕ ေမာင္က ခ်က္ခ်င္း မ်က္နွာေျပာင္းသြားျပီး ပခံုးကို ဆြဲ၍ ရင္ခြင္ထဲ ထည္႕ကာ ဖက္ထားသည္။
"ဟင္း…ေဆးသံုးတာ မ်ားသြားလို႕ ေနမွာပါ…အားေဆး ျပန္ေသာက္ရမယ္…သိပ္မစိုးရိမ္ပါနဲ႕.."
"………."
ငု၀ါတို႕ ျကိဳးစားေနတာ တစ္နွစ္ေက်ာ္ျပီမို႕ ေမာင္က စစ္ေဆးဖို႕ ေျပာလာသည္။
တားေဆးေတြ ဆက္တိုက္ သံုးခဲ႕တာမို႕ ကိုယ္၀န္ရဖို႕ေတာင္ လြယ္ပါ႕ေတာ႕မလား မသိေတာ႕ပါ..။
သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လံုး သားသမီး တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ႕ ရေနျပီမို႕ ငု၀ါလည္း လိုခ်င္လာသည္။
ေမာင္႕အတြက္ ရင္ေသြးတစ္ေယာက္ ေမြးေပးခ်င္သည္။
အမိ်ဳးမ်ိဳးျကိဳးစားခဲ႕ေသာ္လည္း အေျဖက မထူးမျခားနားပင္..။
ကေလးမရနိုင္ေတာ႕ဘူးဆိုတဲ႕အေျဖမ်ိဳး ထြက္လာမွာ ေသေလာက္ေအာင္ ေျကာက္ရပါသည္။
"မငိုနဲ႕ေတာ႕…လာ…ေမာင္တို႕ အျပင္သြားမယ္…တစ္ခုခု သြားစားမယ္.."
ငု၀ါ ေခါင္းညိတ္လိုက္ေတာ႕ ေမာင္က ပိုက္ဆံအိတ္ကို အဆင္သင္႕ယူျပီး ဆံပင္ကုိလည္း စုသိမ္းကာ ခ်ည္ေပးသည္။
ေမာင္ အရမ္းခ်စ္ေနတာ သိေတာ႕ ငု၀ါမွာ ပို၍ပင္ အားနာရပါသည္။
လက္ထပ္ျပီးကတည္းက ကေလးယူလိုက္ရင္ ခုေလာက္ဆို ေတာ္ေတာ္ေလး ျကီးေနပါျပီ..။
ငု၀ါတို႕ မုန္႕စားေနခ်ိန္ နႏၵာလည္း ေရာက္လာေတာ႕ အေတာ္ပင္ ျဖစ္သြားသည္။
ေမာင္က ဆိုင္ကို ခဏျပန္သြားေတာ႕ စကားေျပာလို႕ အဆင္ေျပသည္။
"နႏၵာ…နင္႕သားကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ႕ ဘာထူးျခားလဲ.."
"ဟင္..ဘာမွ မထူးျခားပါဘူး.."
"မဟုတ္ဘူးေလ…ဟိုဟာ…အားေဆးေတြ ဘာေတြ ေသာက္ရလား..အဲဒါေမးတာ.."
"အင္း..ေသာက္ရတယ္..ဘာလို႕လဲ.."
"ငါ ကေလးလိုခ်င္လို႕ဟာ…ေဆးျဖတ္ထားတာလည္း ျကာေနျပီ..ခုထိ မထူးျခားေသးဘူး."
"အိုး..အဲဒါ ငါ႕ကို မေျပာဘူး…"
"သိဘူးေလ…ေစာင္႕ျကည္႕ရင္း ျကာသြားတာပဲ..တစ္နွစ္ေလာက္ ရိွျပီ…"
"အမေလး…ခုေခတ္ျကီးမွာ နင္က အဲ႕ေလာက္ျကာျကီး ေစာင္႕ျကည္႕ေနတယ္…ဒုကၡပါပဲ…ေနာက္ေန႕ ေဆးရံုလာခဲ႕ဟာ…နက္ျဖန္လာေနာ္..နက္ျဖန္…"
"ေအးပါ..လာပါ႕မယ္…"
"လြယ္လြယ္ေလးကို ခက္ေနတယ္..ဟာမ…ဒါေျကာင္႕ အပူသည္မေလး ျဖစ္ေနတာကိုး..နင္က အပူသည္ လုပ္ခ်င္လို႕ အပူသည္ရုပ္ျဖစ္ေနတာပဲေနာ္..ဟား..ဟား.."
နနၵာကို ခပ္တိုးတိုးဆဲလိုက္ျပီး  ေမာင္မွာေပးခဲ႕တဲ႕ ထမင္းေပါင္းကို ခပ္စားလိုက္သည္။
ဟင္း..ခုမွပဲ စားရတာ အရသာ ျပန္ေတြ႕ပါေတာ႕သည္။
.
"ေဟ႕…ခိုင္၀င္း…ငါ ဒီမွာ.."
"ေျသာ္…ေအး.."
ေဇာ္ေမာင္ ထိုင္ေနရာက လက္ျပလိုက္ေတာ႕  အနားကို ေလွ်ာက္လာသည္။
ထိုင္ခံုမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္ျပီးေတာ႕ ခြက္ကိုသာ စကိုင္ေတာ႕သည္။
အိမ္မွာ ငု၀ါ တစ္ေယာက္တည္းမို႕ ေဇာ္ေမာင္ ျကာျကာ မေနခ်င္ပါ..။
"ဒီမွာ…ငါ ခ်ိန္းထားတာ ရိွေသးလို႕ အခ်ိန္မရလို႕ကြာ.."
"ေအးပါ…ငါ နားလည္ပါတယ္…ဒါနဲ႕ ငါ ခုလို ေခ်းတာကို ငု၀ါ မသိေစနဲ႕ေနာ္.."
"ဟင္.."
ခိုင္၀င္းက အထူးအဆန္းေျပာေတာ႕  ေဇာ္ေမာင္ တစ္ခ်က္ ေတြသြားသည္။
"သူ က ငါ႕ကို မုန္းေနတာကြ.."
"မုန္းတာေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူးကြာ.."
"ငါနဲ႕ အဆက္အဆံ မလုပ္ဖို႕ ေျပာတယ္မလား…ငါနဲ႕ေပါင္းလည္း မင္းလို ကိုယ္က်င္႕တရားေကာင္းတဲ႕ ေယာက္်ားက ဘာမ်ား ေျပာင္းလဲမွာ မို႕လို႕လဲ…ဒါက ဗီဇ နဲ႕ ဆိုင္တာေလ…ငါက ဗီဇကိုကတည္းက မေကာင္းတာကြ.."
ေဇာ္ေမာင္ အားနာစြာျဖင့္ပင္
"သူက ျမတ္နိုး ကို မင္းရိုက္တာ သိျပီး စိတ္ဆိုးေနတာပါကြာ…စိတ္ထဲ မထားပါနဲ႕.."
"ေအးပါ..ငါ နားလည္ပါတယ္…ျမတ္နိုးကို ငါနဲ႕ေတာင္ ကြာခိုင္းေနတာ…"
"စိတ္တိုေနတုန္းမို႔ပါကြာ.."
"ဟုတ္မွာေပါ႕…ငါကလည္း လူေကာင္းမွ မဟုတ္တာ…ထားပါေတာ႕…ဒီပိုက္ဆံေတာ႕ ေသခ်ာ ျပန္ဆပ္မွာပါ…အတိုးလည္း ေပးပါ႕မယ္..မင္း ေက်းဇူးမေမ႕ပါဘူး.."
"မလိုပါဘူးကြာ…ငါသြားျပီ…ညမနက္နဲ႕ဦး…"
"ေအးပါ.."
သိန္းရာခီ်ျပီး ယူတုန္းကေတာင္ ဒီလို မေျပာပါဘူး..။
ဒီေကာင္ ထူးဆန္းေနလိုက္တာ..။
ျဖစ္သမွ် အေျကာင္းေတြကို ငု၀ါက ေဇ္ာေမာင္႕ကို ျပန္ေျပာျပသလိုပဲ ျမတ္နိုးကလည္း ခိုင္၀င္းကို ျပန္တိုင္တယ္ ထင္ပါရဲ႕..။
မိန္းမေတြမ်ား ရႈပ္လိုက္တာ…။
ေဇာ္ေမာင္ ကားကို လက္တစ္ဖက္တည္းျဖင္႕ က်င္လည္စြာ ေမာင္းရင္း လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းေနတဲ႕ မုန္႕ဆိုင္ေလးကို ေတြ႕ေတာ႕ အရိွန္ေလ်ာ႕လိုက္သည္။
ငု၀ါ အတြက္ အသုပ္စံု တစ္ပြဲနဲ႕ ရခိုင္မုန္႕တီ တစ္ပြဲ ထပ္၀ယ္လိုက္သည္။
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ႕ မိန္းမက စူပုတ္ပုတ္ျဖင္႕ အိမ္တံခါး ဖြင္႕ေပးသည္။
"ဘာလို႕ ေနာက္က်ေနတာလဲ ေမာင္.."
"သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕လို႕ နႈတ္ဆက္ေနရတာ.."
"ဘယ္သူငယ္ခ်င္းလဲ.."
"ဟို…ဟိုေကာင္ေလ…မိုးေက်ာ္စိုး.."
"………."
ဆရာမေလးက မ်က္ခံုးတြန္႕ျပီး ေသခ်ာ စဥ္းစားေနေသးသည္။
ေဇာ္ေမာင္ အလိမ္ေတြ ေပၚသြားမွာ စိုးလဳိ႕ လက္ထဲကို မုန္႕ထုတ္ေတြ ကပ်ာကယာ ထိုးထည္႕ေပးလိုက္ရသည္။
"ဟာ..ဒါေတြ ၀ယ္လာတာလား..ေမာင္ေျပာေတာ႕ အဲဒါေတြ စပ္တယ္ မစားရဘူးဆို.."
"တစ္ခါတေလ ေတာ႕ စားပါ…ေမာင္႕မိန္းမကို သနားလို႕ေနာ္.."
"အဟြင္း..ဟုတ္ကဲ႕ပါ…ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္…ေမာင္႕အတြက္ ထမင္းျပင္ထားလိုက္မယ္ေနာ္…ေဒၚျကီးက ဒီေန႕ ေမာင္ျကိဳက္တဲ႕ ဟင္းေတြခ်ည္းခ်က္ေပးသြားတာ..ျမန္ျမန္ လာေနာ္..ငု၀ါ လည္း ဆာေနျပီ.."
"အင္းပါ.."
ေဇာ္ေမာင္ အခန္းထဲကို အေျပးအလႊား ၀င္လာခဲ႕ျပီး ေရခ်ိဳးဖို႕ ျပင္ဆင္ရသည္။
ေရခ်ိဳးျပီးလို႕ အမိႈက္ျခင္းထဲ အမွတ္တမဲ႕ အျကည္႕ေရာက္သြားခ်ိန္ ရင္ခုန္ရသည္။
ကိုယ္၀န္စစ္ေဆးတဲ႕ ေကာ္ေခ်ာင္းေလးက မ်ဥ္းတစ္တန္းထဲကို ျပေနသည္။
ဒါဆို ဒီေန႕ ငိုထားျပီးျပီေပါ႕ေလ..။
အရင္လေတြတုန္းက ကိုယ္၀န္ရိွမရိွ စစ္ဖို႕ဆိုရင္ ေဇာ္ေမာင္႕ကိုပါ အနားေခၚထားျပီး ရင္ခုန္ေနတက္သည္။
ခုေတာ႕ သူတစ္ေယာက္တည္း ခံစားေနတာ သိလိုက္ေတာ႕ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရျပန္သည္။
သားသမီး အရမ္း လိုခ်င္ေပမဲ႕လည္း ငု၀ါ ကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ပါ..။
မလိုခ်င္ပါဘူးလို႕ လိမ္လိုက္ရင္လည္း ငု၀ါက ပိုျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ဦးမည္။
ေဇာ္ေမာင္ ဘာမွ မျဖစ္သလိုပံုစံျဖင္႕ ထမင္းစားခန္းကို ၀င္ခဲ႕လိုက္သည္။
"မိန္းမ ေစာင္႕ေနတာလား.."
"အြင္း.."
"မုန္႕တီ အရင္ေသာက္ေနတာလား..စပ္ေနျပီမလား.."
"အြင္း.."
မ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္ျပီး နွာေခါင္းကိုလည္း ပြတ္ေနေတာ႕ ေဇာ္ေမာင္႕ေရွ႕က မေလ်ာ႕ေသးတဲ႕ မုန္႕တီ ပန္းကန္ကို ေနရာေရြ႕လိုက္သည္။
"ေတာ္ျပီ…အင္႕…ေရနည္းနည္း ေသာက္လိုက္…ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ႕ မိန္းမပဲ နည္းနည္းေလး အလိုလိုက္တာနဲ႕ စကားနားမေထာင္ခ်င္ေတာ႕ဘူး.."
"ေမာင္က အလိုလိုက္ေနေတာ႕ငိုခ်င္တာ…သိရဲ႕လား.."
ကေလး တစ္ေယာက္လို ငိုေတာ႕ ေဇာ္ေမာင္ ထသြားျပီး ေခါင္းေလးကုိ ေပြ႕ဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ထည္႕ထားလိုက္ရေတာ႕သည္။
"အီး…"
"ဘာလို႕ တစ္ေယာက္တည္း ခံစားေနရတာလဲ…မိန္းမရယ္…မိန္းမ ေျပာေတာ႕ ေမာင္တို႕ က လင္မယား နစ္ေယာက္ေပါင္းမွ တစ္ဘ၀ ဆို…"
"အင္႕…ေမာင္႕အတြက္ ကေလး ေမြးမေပးနုိင္ရင္…ဘယ္လို လုပ္မလဲဟင္.."
"မဟုတ္တာကြာ..ေစာင္႕ျကည္႕ပါဦး…သူမ်ားေတြဆို တစ္သက္လံုး ကေလး မရဘူး ထင္ေပမဲ႕ အသက္ျကီးမွ ရခ်င္ရတာပဲဟာ..စိတ္ရွင္းသြားေအာင္ ေဆးခန္းျပမယ္ဆိုေတာ႕လည္း မိန္းမက လက္မခံဘူး.."
"ငု၀ါ ေျကာက္လို႕ပါ.."
"ကဲ…တိတ္ေတာ႕…အဲ႕ကိစၥ ေခါင္းထဲက ထုတ္ထား…ေတာ္ျကာ ဒင္းေလးတို႕ ေ၇ာက္လာရင္ ခုလို ေနနိုင္မယ္ထင္လား..ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ရမွာ မဟုတ္ဘူး… မန္းမန္းေတြ အိးအီးေတြနဲ႕ သူေတြနဲ႕ခ်ည္း တိုင္ပတ္ေနမွာကြ…ပါးပါးနဲ႕ မားမား ခုလို ရိုမန္႕လုပ္ခ်ိန္ေတာင္ မရေတာ႕ဘူး..သိရဲ႕လား.. "
"အဟင္း…လႊတ္…နွပ္ေတြ ေပကုန္လိမ္႕မယ္..မ်က္နွာသစ္မို႕…"
"လာ..ေမာင္ သစ္ေပးမယ္.."
"အား..ေနပါေစ…"
ေဇာ္ေမာင္႕ ရင္ဘတ္ကို ထုျပီး ထသြားေတာ႕ မွ သက္ျပင္းခိုးခ်မိသည္။
ကေလးေလးေတြ လိုခ်င္တာေပါ႕..။
ဒါေပမဲ႕လည္း မလိုခ်င္ပါဘူးေလ..။
.
"ဘယ္လိို…လက္ေမာင္းမွာ ပစၥည္းထည္႕လိုက္တယ္..ဟလား.."
"ဟုတ္တယ္.."
"ဘာလို႕လဲ…ငု၀ါရဲ႕.."
ေဇာ္ေမာင္ နားမလည္ျခင္း မ်ားစြာျဖင္႕ မ်က္လံုးျပဴးရင္း ေမးလိုက္ေပမဲ႕ သူကေတာ႕ အလုပ္မပ်က္..။
"ေမာင္ေမးေနတယ္ေလ…"
"စိတ္ေသာက ျဖစ္ေနရတာ ပင္ပန္းလို႕…တစ္လ တစ္လ အရမ္းပင္ပန္းလို႕ သိရဲ႕လား.."
စားပြဲကို လက္သီးနဲ႕ ထုျပီး ေျပာကာ ေခါင္းေမွာက္ငိုေနေတာ႕မွ စိတ္ကို ေလ်ာ႕ခ်လိုက္ရေတာ႕သည္။
တကယ္ဆို တိုိင္ပင္သင္႕တာပဲေလ.။
ဘာမဆို တိုင္ပင္ျပီးမွ လုပ္ျကမယ္ဆိုေပမဲ႕ ခုေတာ႕ ေဇာ္ေမာင္ ဘာမွ မသိလိုက္ရပါ..။
နႏၵာတို႕ ေဆးရံုမွာ လိုအပ္တာ စစ္ေဆးျပီး အဆင္ေျပမယ္လို႕ ထင္ထားတာပဲ..။
ခုေတာ႕  …။
"မငိုပါနဲ႕…လာ…ေမာင္တို႕ တစ္ေနရာသြားရေအာင္..ဒီမွာ ၀န္ထမ္းေတြလည္း ရိွေနတယ္.."
မ်က္ရည္ကို ပြတ္ဆြဲသုတ္ျပီိး ထ ေတာ႕ ပခံုးကို ဖိကာ ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေပါင္ဒါဘူးကို ထုတ္ျပီး ပါးေပၚကို တင္ေပးေတာ႕ တစ္ခ်က္၇ိႈက္ရင္း လွမ္းယူသည္။
ဆံပင္ေလးေတြကို သပ္ေပးျပီး ေငးျကည္႕ေနရင္း ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါသည္။
ကိုိယ္၀န္ေဆာင္ဖို႕ ခက္ခဲေနတာ ေသခ်ာသြားလို႕ ထင္ပါရဲ႕..။
ကေလး ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ ထပ္မေမးေတာ႕ဖို႕ပဲ ဆံုးျဖတ္ိလိုက္ေတာ႕သည္။
"ေမာင္…"
"ဟင္.."
ကားေမာင္းေနခ်ိန္ ပထမဆံုး ထြက္လာတဲ႕ စကားမို႕  အာရံုစိုက္ကာ လွည္႕ျကည္႕ရင္း ထူးလိုက္္သည္။
"ငု၀ါ က ကေလး မေမြးနိုင္ဘူးဆို…ေမာင္ ကြာရွင္းမွာလားဟင္."
'ဘာ…"
ေဇာ္ေမာင္႕ နားထဲ ျပည္႕လွ်ံသြားတဲ႕ ေျကာက္စရာ စကားလံုးေျကာင္႕ အံျသရင္း ကားကလည္း လမ္းေဘး ကပ္ရပ္လိုက္သည္။
"ဘာေျပာလိုက္တာလဲ…ငု၀ါ.."
"ေမာင္႕အတြက္ ရင္ေသြး မေမြးေပးနိုင္ရင္…ကြာ…အင္႕…ကြာ…"
"ေတာ္စမ္း…ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေျပာျကည္႕…ေမာင္ ဒီတိုင္း ေနမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္…"
"ေမာင္ရယ္…ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…"
"ေမာင္ ေျပာသားပဲ…အလ်င္မလိုပါဘူးလို႕..ကေလးေမြးျပီး နွစ္ရွည္စီမံကိန္းနဲ႕ ခိုင္းစားဖို႕မွ မဟုတ္တာပဲ…ဘယ္အခ်ိန္ ေမြးေမြးေပါ႕ကြာ…ဘာလို႕ အဲေလာက္ ေခါင္းထဲ ထည္႕ေနရတာလဲ…ငု၀ါ ဒီတစ္လ အတြင္း ၅ေပါင္ က်သြားတာ သိလား..အစားအေသာက္မမွန္ အိပ္ေရးပ်က္ေနတာေကာ သိရဲ႕လား…ဂ်င္မသြားတာေကာ ေရွာ႕ပင္းမထြက္တာေကာ ဘယ္ေလာက္ျကာေနျပီလဲ…မနက္ျဖန္ ေမြးေန႕ ဆိုတာလည္း ေမ႕ေနတယ္မလား.."
"ေမာင္႕ေမြးေန႕.."
"ဟြန္႕…ေျပာမွ…"
"ဒါေပမဲ႕..ေမာင္ရယ္…ေစာနက ေမာင္စိတ္ဆိုးေနတယ္ေလ.."
"စိတ္ဆိုးတာက ေမာင္႕ကို မေျပာပဲ ကိုယ္႕သေဘာနဲ႕ ကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္း ေဆးရံုသြားလို႕…ဖုန္းဆက္လိုက္ပါလား..ေမာင္လာမွာေပါ႕ မိန္းမရယ္.. .."
"ေမာင္ကေလ…အင္႕…အဲဒါေျကာင္႕ ပိုျပီး အားနာရတာ…အင္႕.."
"ေျသာ္…ေခ်ာ႕ကာမွ ပိုဆိုးျပီ.."
"တီ…တီ…"
"ဟယ္..ေမာင္းေလ…'
"မိန္းမ က မ်က္ရည္က်ေနတာ.."
"ေတာ္ျပီ..သုတ္လိုက္ျပီ..ေမာင္းလို႕ဆို..ဆဲကုန္ျပီ.."
ေဇာ္ေမာင္ ကားကို ျပန္လွည္႕လိုက္ေတာ႕မွ မ်က္ေစာင္းေလးျဖင္႕ ျပံဳးသြားသည္။
ေမာင္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ရသလဲ မိန္းမ ေသခ်ာ မသိပါဘူးေလ…။
.
'ေဇာ္ေမာင္.."
"ေအး…လာ….ျမတ္နိုးနဲ႕ ကေလးေတြေကာ.."
"နယ္က သူ႕အေမအိမ္မွာေလကြာ..ကဲ သူငယ္ခ်င္း မင္းက အတိုးမယူဘူးဆိုေတာ႕ တစ္၀ိုင္းေတာ႕ ဧည္႕ခံပါရေစကြာ..မင္းက ငါ႕ေက်းဇူးရွင္ျကီးပါ..'
"ေအးေလ..မင္းေျပလည္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ႕ ၀မ္းသာတယ္ကြာ…အရင္လို  ေကာ မိန္းမ နုိင္ေသးလား.."
"ဟား..ဟား..ငု၀ါ ေက်းဇူးေျကာင္႕ မနိုင္ရဲေတာ႕ပါဘူးကြာ…ေနာက္ျပီး ငါ႕မိိန္းမက ကိုယ္၀န္နဲ႕ဆိုေတာ႕ ေခ်ာ႕ေပါင္းေနရတယ္.."
"ဟမ္…ေနာက္တစ္ဗိုက္လား…အငယ္ေလးေတာင္ သံုးနွစ္မျပည္႕ေသးဘူးမလား.."
"ဟုတ္တယ္…ငါသူ႕ကို ေဆးမသံုးခိုင္းဘူးေလ..သားသမီး မ်ားေတာ႕ ေကာင္းတာေပါ႕ကြာ..ခုက မိန္းကေလးကြ..ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ယူရဦးမယ္..ဒါမွ သားနွစ္ေယာက္  သမီး နွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပမွာ…ဟား.ဟား.."
"ေလာဘျကီးလိုက္္တာကြာ..ျမတ္နိုး နားရပါ႕မလား.."
"သူတို႕က လာဘ္ေကာင္ေလးေတြကြ…ခုတစ္ေယာက္ဆို ကိုယ္၀န္ရိွကတည္းက အလုပ္အကိုင္ေတြ အဆင္ေျပေတာ႕တာပဲ…မင္းတို႕ေကာ..ကေလး မယူေသးဘူးလား..တို႕ထက္ အရင္လက္ထပ္ျပီး ကဲလို႕ မ၀ေသးလို႕လားကြာ…"
ေဇာ္္္ေမာင္ ျပံဳး၍ ပခံုးတြန္႕ျပလိုက္ကာ ေရခဲခြက္ကို အနားဆြဲယူလိုက္သည္။
"ဘာလဲ..လုပ္ငန္းေတြ တိုးခ်ဲ႕ဦးမလို႕လား..မိသားစုအတြက္လည္း အခ်ိန္ေပးျကပါဦးဟ.."
"ေအးပါ…ငါသိပါတယ္…မင္း မိန္းမကေတာ႕ ေဆးမသံုးထားလို႕ေနမွာေပါ႕..လြယ္တယ္ေလ….ငု၀ါက်ေတာ႕ကြာ…ငါတို႕ ဆယ္နွစ္ေလာက္ကြာ..အမ်ိဳးမ်ိဳး တားဆီးထားမိေတာ႕ လာမဲ႕ကေလး က စိတ္ေကာက္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕..ခုေတာ႕ ကိုယ္က ျပန္ေမွ်ာ္ေနရတယ္ေလ..ဟား..ဟား..'
"အာ…ဒါမ်ား..ေဆးေတြ ဘာေတြ ေသာက္ရင္ ရမွာပါကြ…အားမေလ်ာ႕နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း..မင္းက အလတ္ျကီး ရိွပါေသးတယ္ကြ..ဟား..ဟား..မင္းတို႕က အလုပ္ခ်ည္းပဲ ဖိလုပ္ေနတာကိုးကြ…ခရီးေလး ဘာေလးထြက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန….ငါတို႕ကိုပဲ ျကည္႕ေလ…ဒီမွာ လင္မယား အဆင္မေျပ ရန္ေတြျဖစ္…ေယာကၡမ အိမ္တက္ေနေတာ႕မွပဲ ထီဆုထပ္ေပါက္တာကြ…ဟား.ဟား.."
ေဇာ္ေမာင္လည္း အလိုက္သင္႕လိုက္ရယ္ေနရေပမဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႕ ကေလးသံုးေယာက္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနမဲ႕ ခိုင္၀င္း မ်က္နွာကို ျမင္ေယာင္မိသည္။
ခုေတာ႕လည္း လူေပ တစ္ေယာက္လို မဟုတ္ေတာ႕ပဲ တကယ္႕အိမ္ေထာင္ဦးစီးပံုစံေျပာင္းသြားခဲ႕ျပီေလ..။
အလုပ္ကိုလည္း ျကိဳးစားေနသလို နယ္မွာ ေကတီဗီ နဲ႕ အရက္ဆိုင္ တြဲဖြင္႕ရင္း ၀င္ေငြေကာင္းလာခဲ႕သည္။
အလုပ္ေကာင္းမဟုတ္ေပမဲ႕ စီးပြားေရးေတာ႕ အဆင္ေျပသြားျကျပီ..။
ခုလည္း ဒီမွာ ဘားတစ္ခု ဖြင္႕ဖို႕ေတာင္ စီစဥ္ေနျပီ..။
သူတို႕ေတြ အဆင္ေျပသြားတာ ၀မ္းသာရေပမဲ႕ ကိုယ္႕ကိစၥကေတာ႕ အဆင္မေျပေသး..။
စိတ္ထဲ သိပ္မထားေပမဲ႕လို႕ တစ္ခါတေလေတာ႕လည္း မိသားစုဘ၀ေလးေတာင္႕တမိသည္။
"မင္းတို႕က ျမိဳ႕ျကီးမွာေနတာပဲ နုိင္ငံျခားလည္း ထြက္ေနတာပဲကြာ..ေဆးေတြ ဘာေတြ စစ္ျကည္႕ပါလား…"
"အင္း..ေသခ်ာစစ္ဖို႕က်ေတာ႕ကြာ…အေျဖသိရင္ သူ စိတ္မေကာင္းမွာ စုိးရိမ္ေနတာ…သားသမီး လိုခ်င္ေပမဲ႕…ငါ႕မိန္းမ စိတ္ဆင္းရဲမယ္ဆို မယူခ်င္ေတာ႕ပါဘူးကြာ…"
"ဟား..မင္း က အဲဒါေျကာင္႕ လူတကာ အားက်တဲ႕ ေယာက္်ားျဖစ္ေနတာေပါ႕ကြာ…ငု၀ါ သိပ္ကံေကာင္းတဲ႕ မိန္းမပါပဲ…ျမတ္နိုးတို႕ အားက်တာ မဆန္းပါဘူး.."
"ငါက မိန္းမကို အရမ္းခ်စ္တာကိုးကြ.."
"ငါတို႕က မင္းတို႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို အရမ္း အားက်ေနတာေနာ္…မေလ်ာ႕နဲ႕..ခ်…ဟား..ဟား…"
ေဇာ္ေမာင္ ပခံုးတြန္႕ျပီး တစ္ခြက္ေသာက္ေတာ႕ ခိုင္၀င္းက ရယ္ေနသည္။
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ခိိုင္၀င္း ပိုက္ဆံဆပ္တဲ႕ အေျကာင္းေျပာမိေပမဲ႕ ျမတ္နိုးကိုယ္၀န္ရိွေနတဲ႕အေျကာင္းေတာ႕ မေျပာျဖစ္ခဲ႕ပါ..။
လွ်ိဳ၀ွက္ခ်က္ တစ္ခု ထားမိသလို ျဖဖ္သြားေတာ႕ ေဇာ္ေမာင္ စိတ္မသက္သာစြာျဖင္႕ သက္ျပင္းခ်မိသည္။
ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ ခ်စ္ရသူေလးကို ေထြးပိုက္ဖက္ထားလိုက္ေတာ႕ မ်က္မွန္ေလးခၽြတ္ကာ ေမာ႕ျကည္႕၍ ျပံဳးျပသည္။
ေမာင္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႕ ေမာင္႕ အခ်စ္ရယ္..။
.
"မိန္းမ…မျပီးေသးဘူးလား.."
"ျပီးပါျပီ.."
ငု၀ါေရွ႕က မွန္မွာ ေပၚေနတဲ႕ ပံု၇ိပ္ကို ေငးျကည္႕ေနရင္းက အသိ၀င္လာကာ နႈတ္ခမ္းနီကို အေရာင္ထပ္တင္လိုက္မိသိည္။
"၀ိုး…အမိုက္စားပဲကြ.."
ေမာင္က အျပံဳးေလးျဖင္႕ မ်က္နွာကို ေသခ်ာ အကဲခတ္ေနေတာ႕ ရွက္ျပံဳးျဖင္႕ တုန္႕ျပန္လိုက္ကာ လက္ေမာင္းကို တစ္ခ်က္ကိုင္လိုက္သည္။
"ေမာင္…ေဘာင္းဘီ လဲ၀တ္ေလ.."
"ပုဆိုးနဲ႕ မသြားရဘူးလား.."
"ငု၀ါက အရမ္းျပင္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္.."
"ေျသာ္…အင္း…"
ငု၀ါ အသင္႕ထုတ္ထားတဲ႕ ေဘာင္းဘီကို လွမ္းေပးလိုက္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ ေလးကို ေဘးတစ္ေစာင္းလြယ္လိုက္သည္။
အသက္အရြယ္နဲ႕ မသင္႕ေတာ္ေပမဲ႕ အျပင္အဆင္အရေတာ႕ လိုက္ဖက္ပါသည္။
"ေမာင္တို႕က ကလပ္က ျပန္လာတဲ႕ ပံုျဖစ္ေနျပီေနာ္…ဟီး.."
"အဟြင္း.."
ငု၀ါ ရင္ခုန္ေနပါသည္။
ျမတ္နိုးနဲ႕ မေတြ႕ျဖစ္တာ နွစ္နွစ္ေက်ာ္ခဲ႕ျပီ..။
သူ႕သမီးေလး ေမြးျပီးမွ နယ္က ျပန္လာျကသည္မို႕ ေမာင္က သြားေတြ႕သင္႕သည္လို႕ ေျပာသည္။
ေစတနာကို နားမလည္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို ခြင္႕လႊတ္နုိင္ေပမဲ႕လည္း..။
ကိုယ္႕အားနည္းခ်က္ေျကာင္႕ အေျပာခံရမလားလို႕ ေတြးမိရင္ စိတ္ေမာရျပန္သည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတြ႕တိုင္း ကေလး မယူေသးဘူးလား ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ေရွာင္ရင္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ ကင္းကြာေနတာ ျကာပါျပီေလ။
'ေမာင္…ျမတ္္နိုးနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ အဆင္ေျပပါ႕မလားဟင္.."
"မေတြ႕တာ ျကာလို႕ပါ မိန္းမရဲ႕…ေေမာင္႕မိိန္းမလည္း လူ၇ိုင္းမေလး ျဖစ္ေနျပီ.."
ေမာင္က လက္ကို ကိုင္ရင္း ေလွကားေတြကို တက္ကာ တစ္ဖက္ကလည္း အထုတ္ေတြ ကိုင္ထားေသးသည္။
အကုန္လံုး ေျပာင္းလဲကုန္ေပမဲ႕ ေမာင္ကေတာ႕ မေျပာင္းမလဲ ဂရုစိုက္တက္တာေလးေတြ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္..။
"တင္ေတာင္…တင္ေတာင္…"
"လာပါျပီ…"
ျမတ္နိုးရဲ႕ အသံေလး ျကားလိုက္ခ်ိန္ ေမာင္႕လက္ေမာင္းကို ပို၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။
ေမာင္က နားလည္သည္မို႕ ငု၀ါကို ျကည္႕ကာ အားေပးသည္႕ အျပံဳး ျပံဳးျပသည္။
"ေဟာ…လာျက…ျကည္႕စမ္း..လင္မယားနွစ္ေယာက္ နိုက္ေအာက္ျကတယ္ေပါ႕ေလ…"
"အဟြင္း….ကေလးေတြေတာင္ မနည္းျကီးျပီ.."
"အမေလး..ေမ်ာက္မူးလဲေတြ ျဖစ္ေနတာ ငု၀ါရဲ႕…နင္ကေတာ႕ အျမဲတက္ျကြ လန္းဆန္း ဖလန္းေနတာပဲ ငါ အားက်လိုက္တာ…ငါ႕မွာေတာ႕ ကေလး သံုးေယာက္နဲ႕ လူရုပ္ေတာင္ မေပါက္ေတာ႕ပါဘူးဟာ.."
ျမတ္နိုးက ခပ္ညီးညီးေျပာျပီး ဆိုဖာေပၚက ကေလး ကစားစရာေတြကို ေအာက္ပစ္ခ်ေတာ႕ ငု၀ါ ျပံဳးျပလိုက္သည္။
အရင္အတိုင္း ရင္းရင္းႏီွးႏီွးမို႕ ေတာ္ပါေသးသည္။
"ငါေတြ႕ပါတယ္…ဖယ္မလီပံုေတြ တင္တာ အလန္းေတြခ်ည္းပါေနာ္.မိသားစုလိုက္ မိမိုက္ေနတာပဲ…."
"ဟား..ဟား…နင္တို႕က်ေတာ႕ အေမရိကန္ စံုတြဲလား…အျမဲတမ္း နွစ္ေယာက္တည္း သာယာေနတာ ေလးဆယ္ေက်ာ္မွ ကေလးေမြးဖို႕မ်ား စီစဥ္ထားလားေဟ.."
"အဟြင္း…အဲဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ…လြတ္လပ္တာေပါ႕…"
"ခိုင္၀င္းေကာ.."
"နင္တို႕စားဖို႕ေသာက္ဖို႕သြား၀ယ္ခ်ည္ရဲ႕…ေသာက္ဖို႕ မ်ားမ်ားေနမွာပါေလ…"
ေမာင္ကေတာ႕ကေလး နွစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ခဏ အတြင္း အသားက်သြားကာ အတူတူေတာင္ ေဆာ႕ေနျပီ..။
ဆိုဖာမွာ ျမတ္နိုးနဲ႕ ေရာက္တက္ရာရာေတြ ေျပာရင္း ကေလး နွစ္ေယာက္နဲ႕ ေမာင္႕ဆီကိုေတာ႕ ခဏခဏ အျကည္႕ေရာက္မိသည္။
ကေလးေလးေတြနဲ႕ အျပိဳင္ ရယ္ေမာေနတဲ႕ ေမာင္က ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ..။
"ဟန္နီ ေတာင္ ကိုယ္၀န္ရိွေနျပီတဲ႕…အဲ႕ေကာင္မ ေျပာေတာ႕ မယူေသးဘူးဆိုျပီး...."
"ဟလား…ငါလည္း သူတို႕နဲ႕ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ဘူးေလ.."
"ငါတို႕က မအားတာ နင္က အားတယ္ေလ…အဲေတာ႕ နင္ပဲ လာေတြ႕ေပါ႕ ငု၀ါရဲ႕.."
"ဟုတ္ပါတယ္…ကၽြန္မပဲ အားေနတာ.."
"ေျသာ္..ကေလးေတြ ကိစၥ နဲ႕ လံုးပန္းေနရတာကို ေျပာတာပါဟဲ႕…ေဟာ..နင္႕တူမ နိုးျပီထင္တယ္..ေခၚခဲ႕မယ္.."
ျမတ္နိုး ထသြားေတာ႕ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်ီျပီး အရုပ္ျပေနတဲ႕ ေမာင္ကေတာ႕ ဘာမွ မသိ..။
စိတ္မ၀င္စားအား..။
ငု၀ါမွာသာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရသည္။
"ေဟာ….ျကည္႕ဦး…ငု၀ါေရ..နင္မေမြးေပးတာပဲ ေနမယ္ေနာ္…ေဇာ္ေမာင္ဂုတ္ေပၚေတာင္ ငါ႕သား ေရာက္ေနျပီ.."
"အဟြင္း..သူက ကေလးခ်စ္တာ.."
"ဟဲ႕..ခ်စ္၇င္ ေမြးေပါ႔ဟဲ႕..မငယ္ေတာ႕ဘူး.."
'မလိုပါဘူး..ျမတ္နိုးရာ…ငါက ကေလးခ်စ္တယ္ဆိုေပမဲ႕ အခ်ိန္္တိိုင္း ပင္ပန္းခံရေလာက္ေအာင္ေတာ႕ မခ်စ္ပါဘူး…အရမ္းခ်စ္ခ်င္လာရင္ နင္တို႕အိမ္လာလည္မယ္….နင္တို႕အိမ္က ကေလးမ်ားတာပဲ တစ္ေယာက္ေပးေပါ႕…ငါ႕မိန္းမလည္း ဗိုက္မနာရေတာ႕ဘူးေပါ႕…"
"ေျသာ္..ေတာ္ေတာ္ တရားတာပဲေနာ္…သူ႕မိန္းမ က်ေတာ႕ နာမွာ စိုးေသး..ဟြန္႕.."
ေမာင္႕ရဲ႕ စကားေျကာင္႕ ငု၀ါ နည္းနည္း စိတ္သက္သာသြား၍ ျပံဳးမိသည္။
ျမတ္နိုးရဲ႕ သမီး ေပါက္စေလးကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ ေသခ်ာ ငံု႕ျကည္႕ေတာ႕ ျပံဳးျပေနသည္။
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေပမဲ႕လည္း နႈတ္က ထုတ္၍ မေျပာရဲ႕..။
ေမာင္လည္း အနားမွာ ရိွေနေတာ႕ မေျပာရက္ပါဘူး..။
ခိုင္၀င္း ျပန္ေရာက္လာေတာ႕လည္း ငု၀ါတို႕ကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ဆက္ဆံေတာ႕ တခ်ိန္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း ကိုခ်စ္တဲ႕စိတ္ေျကာင္႕ ရန္ရွာခဲ႕မိတာေတာင္ အားနာမိပါသည္။
ျပႆနာဆိုတာ အခ်ိန္ျကာသြားေတာ႕လည္း ဘာမွ မဟုတ္ပါလားေနာ္..။
"ေမာင္.."
"ဟင္.."
"ကလပ္ သြားရေအာင္.."
"အယ္…"
"မသြားတာ ျကာျပီေလ.."
"အင္း..ဟုတ္တာပဲ.."
ျမတ္နိုးတို႕ အိမ္က အျပန္ ကလပ္ မွာ ညနက္တဲ႕အထိ ေနခဲ႕ျကသည္။
ေပ်ာ္ေနတယ္လို႕ ထင္ရေပမဲ႕လည္း ရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ ကိုယ္စီကို ပိုက္ေထြးလ်က္ေပါ႕ေလ..။