စံျပ

Part 11 Final

စံျပ
အပိုင္း(၁၁)ဇာတ္သိမ္း
06050545
"ဟင္.."
ေဇာ္ေမာင္ အိမ္ေရွ႕ခန္း ဘီဒိုေလးဆီ အျကည္႕ေရာက္တာနဲ႕ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
ခရိးသြား အမွတ္တရ ပစၥည္းေတြ အကုန္ေပ်ာက္ျပီး ဘီဒိုက ဟင္းလင္းျဖစ္ေနသည္။
အခန္းထဲကို ေရာက္သြားေတာ႕ မဂၤလာ ဓာတ္ပံုလည္း ျဖဳတ္ထားသည္။
"ငု၀ါ…မိန္းမ…"
"……….."
"မိန္းမ…."
ေဇာ္ေမာင္ ေသြးရူးေသြးတန္းျဖင္႕ ေျပးထြက္လာခ်ိန္ ေရခြက္ကိုင္ထားသည္႕ ငု၀ါကို ေတြ႕မွ အရိွန္သတ္လိုက္ရသည္။
"ေမာင္တို႕ ဓာတ္ပံုေတြေကာ.."
"က်က္သေရ မရွိလို႕ ျဖဳတ္လိုက္တာ…"
"ငု၀ါ…မင္း စိတ္ဆိုးတာ ေမာင္ နားလည္တယ္..ဒီလို လုပ္စရာ မလိုဘူး…ဒီဓာတ္ပံုက ေမာင္တို႕ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အဖိုးတန္လည္း မင္းအသိဆံုးေနာ္.."
"အရင္က တန္ဖိုး ရိွရင္ ရိွမွာေပါ႕..ခုေတာ႕ လူအစစ္ေတာင္ တန္ဖိုးမရိွေတာ႕ဘူး.."
"က်စ္…ဒါဆို ဘီဒိုထဲက ပစၥည္းေတြပါ သိမ္းလိုက္တာလား.."
'အကုန္လံုး လြင္႕ပစ္လုိက္ျပီ..'
"ဘာ…"
ေဇာ္ေမာင္ ေဒါသ ျဖင္႕ ေအာ္လုိက္ေတာ႕ အျကည္႕စူးစူးျဖင္႕ တစ္ခ်က္ ျကည္႕သည္။
"နင္႕ကို ခဏ စိတ္ဆိုးေနတယ္လို႕ ထင္ေနလို႕လား…"
"ဟင္း…ထားလိုက္ပါေတာ႕ ေနာက္အပတ္ Ani ပြဲအတြက္ အရင္ ဆိုင္က မရလို႕ ေမာင္ ---ဟိုတယ္ မွာ ငွားထားတယ္.."
'နင္ ရူးေနလား…ကြာရွင္းဖို႕ေျပာေနတာကို Ani တဲ႕ ရူးေနလား.."
"ဟုတ္တယ္ကြာ…ရူးတယ္…ရေအာင္ ကို လုပ္မယ္…မင္းကို လံုး၀ ကြာမေပးနုိင္ဘူး..မင္းတစ္ေယာက္တည္း ဆႏၵနဲ႕ ကြာလို႕မရဘူး.."
"ေျသာ္..အဲလိုလား..ေကာင္းပါျပီ…"
ေဇာ္ေမာင္႕ကို ေမာ႕ျကည္႕ကာ ေခါင္းညိတ္ျပီး ေက်ာခိုင္းထြက္သြားေတာ႕ အရုပ္ျကိဳးပ်က္ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။
ေမာင္ ဒီကိစၥ ျကီးကို စိတ္ကူးနဲ႕ေတာင္ ရင္မဆိုင္နိုင္လို႕ပါကြာ…။
ေမာင္႕ကို မနိွပ္စက္ပါနဲ႕ေတာ႕..။
.
"ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္…မိန္းမရယ္…ေမာင္ တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္…ေမာင္ မခံစားနိုင္လို႕ပါ…မင္းနဲ႕ တစ္ရက္ခြဲရရင္ေတာင္ ေမာင္ရူးေတာ႕မလိုပဲ…ဘာလို႕ ေမာင္႕ကို ထားခဲ႕မယ္ ေျပာရတာလဲ..ေမာင္ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရလဲ သိရဲ႕လား ဟင္…အင္႕…"
ငု၀ါ ေက်ာေပး အိပ္ေနေပမဲ႕လည္း မ်က္ရည္က အလိုလို က်လာသည္။
ခုတင္ေဘးမွာ ဒူးေထာက္ျပီး ငိုေနတဲ႕ သူ႕ကို လွည္႕မျကည္႕နိုင္..။
မ်က္ႏွာ မေတြ႕ရတာေတာင္ ရင္ထဲမွာ မြန္းျကပ္ေနသည္။
"ေမာင္တို႕ သံေယာဇဥ္ေတြကို တစ္ခ်က္ ငွဲ႕ပါဦးလား…"
"မိန္းမကို ေမာင္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ တျခားသူထက္ မိန္းမက ပိုခံစားမိမွာပါ…ဟုတ္တယ္မလားဟင္..ဒါကိုမ်ား..ဘာလို႕ ေမာင္႕နွလံုးသားကို နားမလည္ရတာလဲ…ဘာလို႕ ေမာင္႕ကို မဟုတ္တဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႕ ေသေအာင္ လုပ္ေနတာလဲကြာ…ေမာင္မွားတာ..ေမာင္ အျပစ္ရိွတာ သိတယ္..ဒါေပမဲ႕ ဒီျပစ္ဒဏ္က ျကီးလြန္းတယ္..ေမာင္ အသက္မရွင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ျကီးလြန္းတယ္…မိန္းမရယ္…ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လို႕ မဟုတ္ဘူး..ေမာင္႕နွလံုးသားက အရမ္းနာလို႕ပါ….ေမာင္တို႕ အတူတူ..အတူတူ ပင္ပန္းခံ ရုန္းကန္လာတာ တစ္နွစ္တည္းမွ မဟုတ္တာ…ဟင္…မျကာခင္ နွစ္နွစ္ဆယ္ဆိုတာကို ေရာက္ေတာ႕မယ္ေလ…ျပီးရင္ သံုးဆယ္..ျပီးရင္ ေလးဆယ္…ဆံပင္ေတြ ျဖဴတဲ႕အထိ ေမာင္တို႕ ခ်စ္ျကမယ္…Ani ပြဲေလး နွစ္တိုင္းလုပ္ျကမယ္ဆို…ေမာင္တို႕ ကတိေပးထားတာေလ…ဟင္…ငု၀ါ အနားမွာ မရိွပဲ ေမာင္ မေနနိုင္ဘူး..မေနခ်င္ဘူး…မေနတက္ဘူးကြာ…ဒိကိစၥက ကိုယ္၀န္ရိွတာေျကာင္႕ ျဖစ္တာ ဆိုေပမဲ႕ ကေလးလုိခ်င္လြန္းလို႕ မဟုတ္ပါဘူး..အသက္ကယ္သလိုပဲ သေဘာထားခဲ႕တာ…ေမာင္က…ေမာင္႕မိန္းမ မေပးနိုင္တာကို မရမက လိုခ်င္ေနတက္တဲ႕ အတၱေကာင္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း သိတယ္မလား…ေမာင္ ခ်စ္တာ ေမာင္႕မိန္းမ…ေမာင္ ျမတ္နိုးတာ ေမာင္႕မိန္းမ…ေမာင္ေသတဲ႕အထိ ဒီမိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ေနသြားခ်င္တာ..ဘယ္မိန္းမကိုမွလည္း ရင္ခြင္ထဲ ထည္႕ျပီး အျကင္နာအနမ္းေတြနဲ႕ ေထြး ပိုက္မထားဖူးပါဘူး…ဘယ္မိန္းမကိုမွလည္း ခ်စ္တယ္လို႕ မေျပာခဲ႕ဖူးပါဘူး…ဘယ္မိန္းမကိုမွလည္း ရင္ေတာင္မခုန္ခဲ႕ဖူးပါဘူး..မင္းကို..မင္း တစ္ေယာက္တည္းကို ေမာင္ေန႕တိုင္းေျပာတာ..ေမာင္..ေမာင္ သတိရတိုင္းေျပာတာ…ေမာင္ခ်စ္တာ ငု၀ါပဲ…မိန္းမကို ေမာင္ခ်စ္တယ္….အရမ္းခ်စ္တယ္…ေမာင္႕အတြက္ အခ်စ္မရိွေတာင္ သံေယာဇဥ္ လက္က်န္ေလး မရိွေတာ႕ဘူးလားဟင္….မရိွေတာ႕ဘူးလား.."
ငု၀ါ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္လိုက္ကာ တံေတြးတစ္ခ်က္ ျမိဳခ်မိသည္။
ခ်စ္တာေပါ႕…ခ်စ္လြန္းလို႕ ခုလို ခံစားေနရတာေပါ႕…ရွင္ရယ္..။
မခ်စ္တက္တဲ႕ မိန္းမေတြကို အရမ္းအားက်မိပါတယ္ေလ..။
.
"လူတကာ အားက်ရတဲ႕ စံျပစံုတြဲေတြမွာလည္း…မိန္းကေလးဆိုတာ အျမဲ အျဖည္႕ခံသပ္သပ္ပါပဲ...ကိုယ္ခ်င္းစာတက္ၿပီေပါ့"
ျမတ္နိုးတင္လိုက္တဲ႕ စာတန္းေျကာင္႕ ငု၀ါ မ်က္ခံုးတြန္႕တက္သြားသည္။
ဟြန္႕…ကြာရွင္းမဲ့ သတင္းၾကားၿပီး သူတို႕ေတြ အကုန္လံုး ၀ိုင္းဟားေနျကမွာပဲ..။
သူတို႕က ဒီကိစၥမွာ ကယ္တင္ရွင္ ျကီးေတြ..။
ကူညီသူျကီးေတြေလ..။
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရျပီး  အရမ္းျကြားတဲ႕ ေကာင္မ..။
အရမ္းဂုဏ္ယူေနတဲ႕ ေကာင္မ..ခုေတာ႕ သနားပါတယ္ လို႕ ဟားေနျကမွာ အေသအခ်ာပဲ..။
ငါ႕ကို ခ်ိဳးနိွမ္ျပီး ခုေတာ႕ နင္႕လူက ငါ႕လူထက္ ပိုဆိုးတယ္..။
ငါ႕ကို ကြာခိုင္းျပီး နင္က်ေတာ႕ မကြာရွင္းရက္ဘူးမလား..။
မစြန္႕နုိင္ဘူးမလား..။
မျပတ္သားနိုင္ဘူးမလား..။
နေမ်ာေနတယ္မလား.။
ဟုတ္တယ္..သူတို႕ ခုခ်ိန္ အဲလို ေျပာေနျကမွာ အမွန္ပဲ..။
၀မ္းသာလြန္းလို႕ စာေတာင္ တင္လိုက္ရတဲ႕အထိပဲေလ..။
ငု၀ါဆီကို မိသားစုလိုက္ လာလည္ျကသလို
ျမတ္နိုးတို႕ မိသားစုနဲ႕ သူတို႕လည္း အတူတူ ထမင္းစားျကမွာပဲ..။
အိမ္လည္ေတြ ဘာေတြေတာင္ ေခၚသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕..။
ျမတ္နိုးက ကိုယ္၀န္ရိွေနတာက အစ သိတယ္..။
မဟုတ္မွ….မဟုတ္မွ… ငါ႕ကို ဟန္မပ်က္ ျပန္ေခ်ာ႕ေနတာေနမွာပါ..။
သိကၡာက်မွာစိုးလို႕ ခိုင္၀င္းလို အက်င္႕မိ်ဳးလုပ္တာေနမွာပါ..။
သူတို႕ေတြ အကုန္လံုး အတူတူပဲ…။
သူငယ္ခ်င္း အရင္းျဖစ္တဲ႕ ျမတ္နိုးဆိုရင္ ငါကေလးမရဘူးဆိုျပီး ႏိွမ္သြားတာပဲ..။
သူ႕မွာ ခိုင္၀င္း သံေယာဇဥ္ ျဖစ္စရာ သားသမီးေတြ ရိွတယ္တဲ႕..။
ဟင္း..ဒီေကာင္မ သားသမီး မရိွ တစ္ေကာင္ျကြက္မ ဘယ္ကြာရဲမလဲလို႕ ေတြးေနမွာပဲ..။
တခ်ိန္တုန္းအားက်တယ္ဆိုျပီး ေျပာေပမဲ႕ တကယ္က မနာလို ျဖစ္ေနျကတာပဲ..။
ခုေတာ႕ ေကာင္းေကာင္း ၀ိုင္းေလွာင္ေနျကမွာပဲ..။
ငု၀ါ အံျကိတ္ျပီး ဖုန္းကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
ဒီလို ေယာက္်ားကို ဘာကို မက္ေမာျပီး သည္းခံေနရမွာလဲ..။
အသံုးမက်တဲ့ နင့္လို မိန္းမ မ်ိဳးသာ အျဖည့္ခံလုပ္ေပါ့။
ငါ႕အတြက္ေတာ႕ မလိုပါဘူး.။
ေရွ႕ေန႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို နိွပ္လိုက္ရင္း မ်က္ရည္ေတြကို ပြတ္ဆြဲသုတ္လိုက္ကာ တစ္ခ်က္ ျပံဳးမိသည္။
.
"ဟလို..အမလား…"
"ဟုတ္တယ္…"
"အကို နဲ႕ အမ အဆင္ေျပျကလားဟင္….ညီမ မေလးရွား မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေတာ႕မွာ မို႕ ဖုန္းဆက္လိုက္တာပါ.."
"ဘာလဲ ..မင္းလူ က အရင္ပို႕ထားမယ္တဲ႕လား.."
"မဟုတ္ပါဘူး..အမရယ္…အမက သံသယ မ်ားေနတာပါ…"
"ေတာ္စမ္းပါ…မင္း၀မ္းသာေအာင္ ေျပာလိုက္မယ္…အဲလိုေကာင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာင္းပန္ပန္ ငါ ျပန္လက္မခံဘူး…ငါတို႕ မျကာခင္ တရား၀င္ ကြာရွင္းေတာ႕မယ္..သူ မင္းဆီ ေရာက္လာလိမ္႕မယ္…မိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေရာက္ျပီးတဲ႕ ေယာက္က်ား တစ္ေယာက္ကို ငါ အလိုမရိွဘူး..မိန္းမ နွစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္..ရင္ခုန္တယ္လို႕ ေျပာခဲ႕တဲ႕ ပါးစပ္ကိုလည္း ရြံတယ္…ပတ္၀န္းက်င္မွာ ငါက မကြာရဲဘူးလို႕ ထင္ေနတဲ႕သူေတြ ရိွေနလို႔ကို ကြာရွင္းဖို႔ ပိုေသခ်ာသြားတယ္…"
"မဟုတ္တာ…အမရယ္…အကိုက အမ ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ ညီမထက္ အမက ပိုသိတယ္မလား..ခုလည္း အမ တို႕ အဆင္ေျပေအာင္ ဖုန္းဆက္တာပါ…အခ်စ္ကို လုယူလို႕မရတာ သိလိုက္ပါျပီ..ေနာက္ျပီး အမကို အရမ္းအားက်တယ္…အမ ဆီက ခြင္႕လႊတ္ပါတယ္ဆိုတဲ႕ စကားသံကို ျကားသြားခ်င္လို႕ပါ…ညီမ က အမ ဆီက အကို႕ကို လုယူဖို႕ ျကိုးစားခဲ႕ေပမဲ႕ မေအာင္ျမင္ပါဘူး…အကို႕ နွလံုးသားကို အမက အပိုင္ရထားသူ တစ္ေယာက္ပါ…ဘာပဲျဖစ္ခဲ႕ခဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က ဘာပဲေျပာေျပာ အကို႕ကို နားလည္ေပးျပီး တစ္ျကိမ္ေလာက္ အခြင္႕အေရးေပးလိုက္ပါ…အကိုလို လူတစ္ေယာက္က ဒုတိယအျကိမ္ အခြင္႕အေရးနဲ႕ ထိုက္တန္ပါတယ္…ညီမ ေျပာရဲတယ္…အမသာ အကို႕ကို ခြင္႕လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ အကို တစ္ဘ၀လံုး အမကို အသက္ထက္ မက ခ်စ္ၿပီး အမတို႔ အမ်ားႀကီး ေပ်ာ္ရႊင္ရပါလိမ့္မယ္..အကိုက အမကို ကေလးေလး တစ္ေယာက္လိုကို အရမ္းဂရုစိုက္ျပီး ခ်စ္တာပါ……အမတို႕ရဲ႕ ခ်စ္သူ ရည္စားသက္တမ္း အရွည္ျကီး ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေဆာက္ထားခဲ႕တာဆို…အမ ရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္ သံသယေတြေျကာင္႕ အပ်က္စီးမခံပါနဲ႕…ခုျဖစ္သမွ်ကလည္း ေဆးခပ္ခံရလို႕သာမွားတာ အကိုက ညီမကို ရင္ေတာင္ မခုန္ပါဘူး…တကယ္ရင္ခုန္ရင္ အမ မသိေအာင္ အျကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ ပတ္သက္လို႕ရပါတယ္…အကိုနဲ႕ ညီမ  အျကည္႕ခ်င္းေတာင္ ေသခ်ာ ဆံုခြင္႕မေပးခဲ႕ပါဘူး…အကိုက အမအေပၚ သစၥာရိွတဲ႕ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ…ဒါက ညီမ အသက္နဲ႕ ေလာင္းေျကးထပ္ျပီး ေျပာနုိင္ပါတယ္..ေရွ႕ေန႕လိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး..ညီမေျကာင္႕ နက္ရိွုင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကေန အမုန္းတရား ေျပာင္းမွာစိုးလို႕ ေျပာျပရတာပါ …ေနာက္တစ္ခါ ျပန္လာခြင္႕ရရင္ အမတို႕ရဲ႕ Ani ပြဲကို တက္ခ်င္ပါတယ္…ေနာက္ျပီး အကိုက ဒီနွစ္ အစ္မကို ကိုးရီးယား ေခၚသြားမယ္တဲ႕…အစ္မကို ျကိဳမေျပာေပမဲ႕ စိတ္ဆိုးေျပေအာင္ ေျပာျပတာေနာ္..တစ္လ အျကိဳကတည္းက အကို ျပံဳးေပ်ာ္ၿပီးစီစဥ္ေနတာပါ….တာ၀ါလား မသိဘူး..အမက တူတူ သြားခ်င္တာဆို…အဲမွာလည္း ဘိုကင္လုပ္ထားေသးတယ္တဲ႕…ေနာက္ျပီး ေသာ႕ခပ္ဖို႕လည္း ေသာ႕ဆင္တူေလး ၀ယ္ထားျပီးျပီတဲ႕… အမ ေရွာ႕ပင္းထြက္ရင္ ေနာက္က အျမဲလိုက္ေပမဲ႕ ကြယ္ရာမွာက်ေတာ႕ ေျခေထာက္မေထာက္နိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းလည္း ေပ်ာ္တယ္လို႕ ေျပာဖူးတယ္….ေနာက္ အမ အျပံဳးေတြကို ျမင္ရရင္ သူေပ်ာ္တယ္တဲ႕…အမအေျကာင္းေတြ ဒီေလာက္ သိေနတဲ႕ ညီမက အမရဲ႕ အခ်စ္ကို လုယူနုိင္တဲ႕သူ ျဖစ္ပါ႕မလား အမရယ္…. အကိုက ညီမ ဆီ စားစရာ လာပို႕တဲ႕ ခဏေလးမွာေတာင္ အစ္မအေျကာင္း ေျပာရတဲ႕အခါမွ စကားေျပာတက္တာ…အမ အေျကာင္းေျပာရင္ ျပံဳးေနတက္တာ…အကိုက အရမ္းခ်စ္တက္တဲ႕ေယာက္်ားပါ….အမ သိပ္ကံေကာင္းပါတယ္…အမလည္း နားလည္ေပးလိုက္ရင္… "
ငု၀ါ ဖုန္းခ်လိုက္ကာ ေတြေ၀ ျငိမ္သက္ေနမိသည္။
ကိုရီးယား ခရီးစဥ္တဲ႕လား..။
ဖုန္းကို ျပန္ယူျကည္႕လိုက္ေတာ႕ Ani က သံုးရက္သာ လိုေတာ႕သည္။
"ေနာက္တခါ တူတူသြားမယ္..ေသာ႕လည္း တူတူခပ္မယ္..ဆံပင္ေတြျဖဴ သြားေတြက်ိဳးတဲ႕အထိ မခြဲပဲတူတူေနျကမယ္ေနာ္…ခုလို ထပ္မလြမ္းရေတာ႕ဘူး.."
ငု၀ါ စိတ္ထဲ ေ၀၀ါးလာသည္။
"လင္မယား ၂ေယာက္တည္း ေရွာ့ပင္းထြက္" ဆိုၿပီး တင္လိုက္တဲ့ ျမတ္ႏိုးတို႔ လင္မယားပံုကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
ျမတ္နိုးတို႕ လူသိရွင္ျကား ရန္ျဖစ္ျကသည္။
ခိုင္၀င္း ေဖာက္ျပန္တာကိုလည္း ျမတ္နိုးက လူေတြသိေအာင္ လိုက္ေျပာ လိုက္တိုင္တက္သည္။
အင္တာနက္ေပၚမွာလည္း တင္ျပီး ပြဲျကမ္းတက္ေသးသည္။
ျပီးရင္ သူတို႕ မဟုတ္သလို မိသားစုလိုက္ ေပ်ာ္ေနျကျပန္သည္။
ေမာင္က မွားခဲ႕ရင္ေတာင္ ခိုင္၀င္းေလာက္ေတာ႕ မဆိုးပါဘူး.။
ကိုယ္႕အေပၚ အရမ္းခ်စ္တက္တဲ႕ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ကို ပတ္၀န္းက်င္ အထင္ မဆိုင္သူေတြရဲ႕ အတင္းေျကာင္႕ ကြာရွင္းျပီး တစ္ဘ၀လံုး ေ၀းကြာေအာင္ လုပ္ရမွာလား..။
ပတ္၀န္းက်င္ အထင္အျမင္ကိုသာ ဂရုမစိုက္ခဲ့ရင္ ေမာင္လုပ္ခဲ့တာ အမွား ေသးေသးပါပဲ။
ဒါကို ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္
ခုခ်ိန္မွာ ေမာင္နဲ႔ အတူတူ Aniပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ စီစဥ္ေနေလာက္ၿပီ။
ခိုင္၀င္းလို လူေတာင္ အျကိမ္ျကိမ္ အခြင္႔အေရး ရေနတာပဲ..။
ေမာင္႕လို လူ တစ္ေယာက္အတြက္ ဒုတိယ အျကိမ္ အခြင္႔အေရး မရိွသင္႕ဘူးလား..။
ပတ္၀န္းက်င္ ဘာေျပာေျပာ ေမာင္ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တက္လဲ ငါအသိဆံုးပဲေလ..။
ေမာင္က အမွားကို ၀န္ခံလာရင္ ငါက နားလည္ျပီး ခြင္႕လႊတ္ေပးရမွာေပါ႕..။
ငါနဲ႕အတူတူ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ေနတဲ႕ ေယာက္်ားကို ပတ္၀န္းက်င္ အျမင္ေလးတစ္ခုေျကာင္႕ ငါကပါ စြန္႕ပစ္သင္႕လို႕လား..။
မဟုတ္ဘူး..တျခားေယာက္်ားေတြ ဘယ္လို လဲ မသိေပမဲ႕ ေမာင့္စိတ္ကို ငါ အသိဆံုးပါ။
ေမာင္က ဒုတိယ အခြင္႕အေရး ရသင္႕တဲ႕ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ပါေလ..။
ငု၀ါ ေရွ႕ပန္းအိုးထဲက ပန္းစည္းေလးကို တစ္ခ်က္ ျကည္႕ကာ ျပံဳးလိုက္သည္။
ေမာင္႕ဆီကို ျကည္နူးရင္ခုန္စြာျဖင္႕ ဖုန္းဆက္မိသည္။
"လူျကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ…"
"က်စ္…မီတင္မွာလား…မသိဘူး.."
ငု၀ါ ဖုန္းခ်ျပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနေပမဲ႕လည္း ေမာင္႕အသံကို အရမ္းျကားခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာသည္။
နာရီ၀က္ေလာက္ ျကာေတာ႕ ဖုန္းထပ္ေခၚေပမဲ႕လည္း မရေတာ႕ စိတ္က အဆင္မေျပ..။
ေရွ႕ေနကို ဒီေန႕ ေျပာခိုင္းထားတာ သတိရေတာ႕ ကပ်ာကယာ ဖုန္းေခၚမိသည္။
"ဟလို…ကၽြန္မ ငု၀ါပါ..ဟိုကိစၥ ေမာင္႕ကို ေျပာလိုက္ျပီလားဟင္.."
"ဟုတ္ကဲ႕..မနက္ကတည္းက ကၽြန္မ ေျပာလိုက္ပါတယ္.."
"ဟင္…သူ…သူ ဘာေျပာလဲဟင္.."
"ရက္စြဲ ကို ေမးသြားပါတယ္…"
"ရက္စြဲ…"
"ဟုတ္ကဲ႕.."
ငု၀ါ ဖုန္းခ်လိုက္ျပီး ရက္စြဲကို ျပန္ျကည္႕ေတာ႕ တနဂၤေႏြေန႕မွာ သတင္းစာထဲ ဥပေဒအရ ကြာရွင္းျပတ္ဆဲေျကာင္း ႕ေျကာ္ျငာခိုင္းခဲ႕မိသည္။
တိုက္ဆိုင္စြာျဖင္႕ပင္ ထိုေန႕က Aniေန႕ေလး..။
ငု၀ါ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာျဖင္႕ ေမာင္႕ရဲ႕ ဖုန္းကို ထပ္ေခၚသည္။
ဖုန္းကိုင္ပါ ေမာင္ရယ္..။
ေမာင္႕အသံေလးကို ျကားခ်င္လို႕ပါ..။
လူေရွ႕ သူေရွ႕လည္း မိန္းမလို႕ ေခၚတက္တဲ႕ ေမာင္အသံကို မိန္းမ အရမ္းလြမ္းတယ္..။
မနက္တုန္းက ငု၀ါ အတြက္ ေကာ္ဖီနဲ႕ မုန္႕ျပင္ေပးေနတဲ႕ ေမာင္ ပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္လာသည္။
"ညေန ေမာင္လာေခၚမယ္ေနာ္…ဒင္နာ အျပင္မွာ စားခ်င္လို႕.."
ဟုတ္ပါတယ္…မီတင္ လုပ္ေနလို႕ ဖုန္းမကိုင္တာေနမွာပါ..။
.
"အား………"
ငု၀ါ အသံကုန္ျခစ္ျပီး ေအာ္လိုက္ေပမဲ႕လည္း ရင္ထဲက ေပါ႕မသြားပဲ တင္းျကပ္ေနသည္။
ရင္ဘတ္ကို လက္သီးဆုပ္ျဖင္႕ ထုေနေပမဲ႕လည္း မသက္သာ..။
"အား……."
"သမီး..စိတ္ထိန္းပါ သမီးရယ္…"
"သားသာ အနားမွာ ရိွရင္ စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕..စိတ္ထိန္းေနာ္…"
"မဟုတ္ဘူး…"
"………."
"အရက္ေသာက္တာလို႕ ျဖစ္မယ္.."
"ကၽြန္မ သားက ဆယ္႕ရွစ္နွစ္ကတည္းက ကားေမာင္းလာတာပါရွင္…တစ္ခါမွ တိုက္မႈ မျဖစ္ခဲ႕ဖူးပါဘူး…"
"ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာပဲ..ဓာတ္တိုင္မို႕ေပါ႕..ကားတစ္စီးနဲ႕သာဆို နွစ္ဖက္စလံုးေသမွာ…"
"အား…."
ငု၀ါ နားထဲ ျကားတစ္ခ်က္ မျကားတခ်က္ျဖင္႕ ျမက္ခင္းေပၚ မွာ ခပ္ဆန္႕ဆန္႕ လွဲေနတဲ႕ ေမာင္႕အနားကို တိုးသြားမိသည္။
မ်က္နွာတစ္ျခမ္းက ေသြးေတြနဲ႕ ျပည္႕ေနေပမဲ႕ တစ္ဖက္ျခမ္းကေတာ႕ ေသြးတစ္စက္ေတာင္ မရိွေန..။
ေမာင္နႈတ္ခမ္းေတြက ပိတ္ေစ႕ထားသည္။
ေမာင္ ၀တ္ထားတာက နီညိဳေရာင္ ပြဲတက္ ၀တ္စံုျပည္႕..။
ေမာင္႕ရဲ႕ လက္မွာ ငု၀ါ လက္ေဆာင္ေပးခဲ႕သည္႕ နာရီေလးက မွန္ကြဲေနေပမဲ႕ စကၠန္႕ေတြက ေရြ႕လ်ားေနသည္။
ေမာင္႕ အနီးတ၀ိုက္ မွာ ငု၀ါ လက္ေဆာင္ေပးထားသည္႕ ေရေမႊးနံ႕က သင္းပ်ံ လတ္ဆတ္ေနသည္။
ငု၀ါ တုန္ယင္ ခါရမ္း ေနတဲ႕ လက္မ်ားျဖင္႕ ေမာင္႔ပါးကို ကိုင္ျကည္႕ဖို႕ ျကိုးစားလိုက္သည္။
"သမီး…လာ..လာ…ေခၚစမ္း..ေခၚစမ္း..ဒိကေလးကို ေခၚသြား.."
"မာမီ…မာမီရဲ႕….ငု…အိပ္မက္ေနတာ..နိုးပါ…နိုးလိုက္ပါေတာ႕…ေျကာက္လုိ႕ပါ…"
"သမီးရယ္…"
"ဒါ….အိပ္မက္ပဲ…တကယ္မဟုတ္ဘူး.."
"သမီး….ငု၀ါ…"
ငု၀ါ အနားမွာရိွေနတဲ႕ အိမ္က ကားတစ္စီးေပၚတက္ျပီး ေသာ႕ဖြင္႕ကာ ေမာင္းလာခဲ႕လိုက္သည္။
အိပ္မက္ေနတာပဲ..။
ငု၀ါ အခန္းတံခါးကို ေဆာင္႕တြန္းဖြင္႕ျပီး အေျပးအလႊား ၀င္လိုက္သည္။
"ဟင္…"
ေမာင္ အလုပ္စားပြဲနဲ႕ ထုိင္ခံုက ေပ်ာက္ေနသသည္။
ေသခ်ာပါျပီ အိပ္မက္ပါ..။
အခန္းထဲ ၀င္သြားေတာ႕ ေမာင္ေခါင္းအံုးလည္း မရိွ..။
ဘီဒိုထဲမွာ ေမာင္႕ အသံုးအေဆာင္ တစ္ခုမွ မရိွ…။
ဒါေတြကို တစ္မနက္တည္းနဲ႕ ေပ်ာက္သြားဖို႕ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မဖန္တီးနိုင္ပါဘူး..။
"ငု၀ါ…ငု၀ါ….သူငယ္ခ်င္း.."
"နႏၵာ…ငါ…ငါ အိိပ္မက္ေနလို႕..နင္လည္း အိပ္မက္ထဲ ေရာက္ေနတာလား…"
"ဟင္…ေျသာ္…ေအး…လာ…လာ… …ငါတို႕ အျပင္သြားျကမယ္ဟာ..ေနာ္.."
"ငါ အိပ္မက္ေနတာ…အိပ္ေပ်ာ္ရမွာဟ.."
ငု၀ါ  အခန္းထဲက အိပ္ရာေပၚ ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ အေရးျကီးသည္။
အိပ္မက္သာ ျဖစ္ပါေစ..။
ေမာင္ကိုယ္တိုင္ လာနိႈးမွသာ ထမည္။
.
တစ္နွစ္ခန္႕ျကာေသာ္

"နင္ ငိုေနမယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္.."
ငု၀ါ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ျပီး ျပံဳးျပလိုက္သည္။
နႏၵာ က  နိုင္ငံရပ္ျခား အထိ လိုက္လာသည္မို႕ စိတ္ထဲ အားနာမိသည္။
"ဟင္း…နင္႕ကို နွစ္သိမ္႕အားေပးလို႕ မရဘူးဆိုတာ ငါသိျပီးသားပါ…"
"ေမာင္က လူယုတ္မာ …"
"သူ႕အသံုးအေဆာင္ေတြေတာင္ မခ်န္ထားခဲ႕ဘူး…လြမ္းစရာမရိွရင္ ငါမလြမ္းေလာက္ဘူးလို႕ ထင္ေနတယ္ေလ…အရူးပဲ"
"နင္ ကင္မရာေတြ ျကည္႕လိုက္တယ္မလား…"
"အင္း…ေမာင္႕တစ္လျပည္႕တဲ႕ေန႕က ျကည္႕တာေလ.."
နနၶာက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။
ေမာင္ရဲ႕ အသံုးအေဆာင္ေတြ ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုးကို ေမာင္ နဲ႕ တျခား၀န္ထမ္း ေလးေယာက္က သိမ္းသြားခဲ႕သည္။
ခရီးသြား အမွတ္တရေလးေတြလည္း ငု၀ါ ဖြက္ထားတဲ႕ ေနရာမွာ ရိွမေနေတာ႕ပါ..။
ပစၥည္းေတြ သိမ္းျပီးေတာ႕ ၀တ္စံုျပည္႕နဲ႕
ေမာင္က ေနာက္ဆံုးမွ ထြက္သြားတဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို ျမင္ေယာင္မိတိုင္း ငု၀ါ ရူးမတက္ ငိုရပါသည္။
ဗီဒိယိုေတြကို မာမီက ဖ်က္စၤီးလိုက္ေပမဲ႕လည္း ျကည္႕လိုက္မိတဲ႕ ငု၀ါ ဦးေနွာက္ထဲမွာ စြဲေနပါျပီ..။
ေမာင္ဆံုးျပီး သံုးရက္ျကာေတာ႕ Ani ေန႕မွာ သတင္းစာထဲ ကြာရွင္းျပတ္ဆဲတဲ႕ သတင္းမပါပဲ နာေရးသာ ပါခဲ႕ရသည္။
ေနာက္ျပီး တစ္လျကိဳတင္ကာ ေမာင္ ျကိုတင္စီစဥ္ထားတဲ႕အတိုင္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ နွစ္ေစာင္နဲ႕ ငု၀ါအတြက္ စိန္လည္ဆြဲေလး လက္ေဆာင္ေရာက္လာခဲ႕သည္။
ငု၀ါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ခဲ႕ရလဲ ေမာင္သိရဲ႕လားဟင္..။
"နင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား…"
"ငါ႕ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေပးပါလား.."
".....…"
နႏၵာက အနားကေန ထြက္သြားေတာ႕ ငု၀ါ ရင္ခြင္မွာ ပိုက္ထားတဲ႕ ပန္းစည္းေလးကို သစ္ပင္ေအာက္မွာ ခ်ထားလိုက္သည္။
ခုေတာ့ ပန္းစည္းကို ကိုယ္တိုင္၀ယ္လာရတယ္ ေမာင္။
Ani ေရာက္ဖို႔လည္း သံုးရက္ပဲလိုေတာ့တယ္။
ေမာင္သာ ရိွေနရင္ ေမာင့္မိန္းမ ရင္ခုန္ေအာင္ ဘာလက္ေဆာင္ေတြမ်ား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ စီစဥ္ေနမလဲ။
နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေနရလည္း ေမာင္႕ကို လြမ္းတဲ႕စိတ္က ေလ်ာ႕မသြားပါဘူး..။
ဘယ္သူ႔ အျပစ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။
ငု၀ါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားခဲ႕လို႕ ခုလို နာက်င္စရာေန႕ရက္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနရတာပဲေလ..။
ေမာင္႕အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕ ေ၀းရာကို ထြက္ေျပးလာေပမဲ႕လည္း နွလံုးသားထဲက ေမာင္႕ကိုေတာ႕ မေဖ်ာက္နိုင္ပါဘူး ေမာင္ရယ္..။
ငု၀ါ တစ္ဘ၀လံုး နာက်င္စြာ ရွင္သန္ရေအာင္ ေမာင္႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုနဲ႕ ဒဏ္ခတ္လိုက္တာပဲေမာင္…ဟုတ္တယ္မလား..။
ငု၀ါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေျကာင္႕ ငု၀ါ ကို ေမာင္ ျပန္ဒဏ္ခတ္လိုက္တာပဲ..။
ဆံုရံႈးနစ္နာမႈက ငု၀ါ ဘ၀နဲ႕ ရင္းျပီး ေနာင္တေတြနဲ႔ နာက်င္ေနရပါျပီ..။
ရာသီဥတု ထူးထူးဆန္းဆန္း မိုးအံု႕လာေတာ႕   အမွတ္တရ သစ္ပင္ကေန  ျပန္ထြက္လာခဲ႕ရသည္။
"……….."
အသက္ျကီးျကီး စံုတြဲ တစ္တြဲက ထီးတစ္လက္ ေအာက္မွာ ပူးပူးကပ္ကပ္ရပ္ရင္း ေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားခ်ိန္ ေမာင္႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမက္ေဆ႕ကို သတိရျပန္သည္။
ေတာင္းပန္စာေတြ အမ်ားျကီး ပို႕ထားခဲ႕လို႕ ၀င္ေတာင္ မျကည္႕ခဲ႕ေပမဲ႕ အဲေန႕ တုန္းက ေမာင္ပို႕ခဲ႕တဲ႕ စာမွာ တစ္ေျကာင္းတည္းရယ္ပါ..။
"အသက္ေတြျကီးလာတဲ႕အထိ ေဘးမွာ အတူတူ ရိွေနမယ္ဆိုတဲ႕ ကတိကို ေမာင္ မတည္နုိင္တာ ခြင္႕လႊတ္ပါ မိန္းမရယ္…"တဲ႕။
စံုတြဲကို ေငးေနခ်ိန္ မိုးက ပိုမ်ားလာသည္။
"မိုးကလည္း ခ်က္ခ်င္းျကီးဟယ္…လာ…"
"အင္းေလ…"
"ဟဲ႕…စုစုမ က ေနာက္တစ္ဗိုက္ ျဖစ္ေနျပန္ျပီဟ.."
"ဟင္..ဟလား..၀မ္းသာစရာပဲ…စုစု ေတာ္ေတာ္ ၀လာတယ္ဆို…ငါ တခါမွ မေတြ႕ေသးဘူး..ေတြ႕ခ်င္တယ္…."
"နင္က ေဖ့ဘြတ္လည္း မသံုးေတာ့ အဆင္အသြယ္ ဘယ္ရိွမလဲဟ ဒီမွာေလ…ဟိုေန႕က တို႕ေတြ႕တုန္း ရိုက္လာတာ.."
နႏၵာက ထီးမိုးေပးရင္း သူ႕လက္ထဲက ဖုန္းကို ေပးသည္။
စားပြဲ၀ိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း လင္မယား ေတြ ထိုင္ေနတာပဲ..။
ျမတ္နိုးတို႕ စုစုတို႕ နႏၵာတို႕ အတြဲ..။
ပံုထဲမွာ
ျမတ္နိုး ရဲ႕ ေယာက္်ားက သူ အျကိမ္ျကိမ္ ရိုက္ခဲ႕တဲ႕ လက္ျဖင္႕ ျမတ္နိုး ပခံုးကို ဖက္ထားသည္။
အိမ္ကေပးစားလို႔ ယူလိုက္ရတာ နႏၵာ့ကို မခ်စ္ဘူးဆိုတဲဲ့ ေယာက္်ားက နႏၵာ႕ ပခံုးေပၚမွာ ပိုင္ဆိုင္ေျကာင္း လက္တင္ထားသည္။
စုစုက ၀က္ျဖစ္ေနလို႔ စေမာရွာတာဆိုတဲ့ ေယာက္်ားက စုစု နဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံု၍ ရယ္ေနသည္။
ေမာင္သာ ရိွေနရင္ အကုန္လံုး အျကည္႕က ေမာင္႕ဆီမွာပဲေနမွာ ေမာင္ရယ္..။
အခုေတာ႕ သူတို႕ကို  အားက်လိုက္တာ ..။
အျကိမ္ျကိမ္ မွားခဲ႕သူေတြက အျကိမ္ျကိမ္ ခြင္႕လႊတ္မႈ ရေနျပီး..။
တစ္ခါမွားခဲ႕ဖူးတဲ႕သူက ဒုတိယ အျကိမ္  အခြင္႕အေရးေလးေတာင္ မရတဲ႕အခါ..။
ေမာင္….သိပ္စိတ္နာသြားခဲ႕မယ္ ထင္ပါရဲ႕..။
ရက္စက္တဲ့ မိန္းမကို အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ တစ္ျကိမ္ တစ္ခါမွ ေတြ႕ခြင္႕မေပးေတာ႕ဘူး..။
ငု၀ါ နွလံုးသားထဲမွာ အခ်ိန္ျပည္႕ ရွင္သန္ေနတဲ႕ ေမာင္ေကာ နွလံုးသားထဲက စကားကို ျကားရလားဟင္..။
အခုေတာ႕ ေမာင္႕မိန္းမက အတၱျကီး တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္္ မခ်စ္တက္တဲ႕ ေယာက္်ားေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႕ မိိန္းမေတြကို အရမ္း အားက်ေနရျပီ ေမာင္ရယ္..။.
သူတို႕က သူတို႕ လင္ေယာက္်ားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မွားမွား အျကိမ္ျကိမ္ ခြင္႔လႊတ္ေပးတက္တဲ႕ နွလံုးသား ရိွေနလို႕ေလ...။
သူတို႔က ငုဝါ အတြက္ စံျပ မိန္းမေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။
ငု၀ါသာ တစ္ျကိမ္ေလး ေမာင္႕ကို နားလည္  ခြင္႕လႊတ္ေပးခဲ႕ရင္..။
"ဟယ္…စိုကုန္ျပီ…"
"ရပါတယ္ဟာ…မိုးရြာလို႕ စိုတာပဲ…"
ငု၀ါ ၀တ္ထားတဲ႕ နီညိဳေရာင္ ဂါ၀န္ေလး ေဘးတျခမ္း စိုသြားသလို မိုးေရနဲ႕ မ်က္ရည္မ်ား ေပါင္းဖက္ကာ ပါးျပင္ေပၚ စီးဆင္းသြားခဲ့သည္။
ေမာင္သာ အနားမွာရိွေနခဲ့ရင္ ဒီမ်က္ရည္ေတြကို ဘယ္စီးက်ခြင့္ေပးပါ့မလဲ။

ၿပီးပါၿပီ။

"ဘ၀ က ရုပ္ရွင္ မဟုတ္ေတာ႕ ကိုယ္႕ဘ၀မွာ ဗီလိန္ က တစ္ေယာက္ နွစ္ေယာက္တည္းပဲ ရိွေနမွာ မဟုတ္ဘူး..
ကိုယ္ ကလည္း သူမ်ားအတြက္ ဗီလိန္ မျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္႕ေစတနာေတြကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ သံုးသပ္ေနရတယ္..။
လူသား အားလံုး ခြင္႕လႊတ္သင္႕ရင္ ခြင္႕လႊတ္
စြန္႕လႊတ္သင္႕ရင္ စြန္႕လႊတ္ နိုင္ျကပါေစ..။"
06050738