MESCİT GÜZELİ

~4.Bölüm~

Selamunaleyküm ballarım.

Bu bölümü fatmakcby12 'ye ithaf ediyorum. Umarım severek okursun💙😊

Buyrun bölüme.

Efide banyodan çıkar çıkmaz hemen başlamışlardı. Yengesi sanki arkadan kovalayan varmış gibi hemen gitmenin peşindeydi. Hızlı çalışıyor soluk aldırmıyordu. Bu yüzden akşama kadar evin neredeyse yarısı toplanmıştı.

Akşam sonunda Mehmet bey eve geldiğinde Efide oturmaya fırsat bulmuştu. Dedesiyle birlikte otururken Efide dedesindende ayrılacak olduğunu düşünüyordu. Mehmet bey İsmet beyle uzunca konuştuktan sonra Efide'yi yanına çağırmıştı. Efide etrafına bakarken herkesin ona gülümsediğini gördü. Hah?!

Dedesinin kolunun altına sığınırken Efide ağlamamak için zor duruyordu. Amcası sonunda önce Efide'ye sonra Mehmet beye baktı. Mehmet beyin yaşı vardı ama uzun boyu, geniş ve daima dik duran omuzları ile asla çökmüş görünmezdi. Mal varlığı ve saygınlığıylada bilinirdi. Bu yüzden herkes ona saygı duymak durumunda kalırdı. Onun torununu ondan izinsiz götürmekte elbette hiç kolay olmayacaktı.

Bunlara karşın Mehmet bey hiçbir zaman saygınlığını kötüye kullanmaz, herkesin hakkını verir, haklıyı gözetirdi. Zaten saygınlığıda bunların bir getirisiydi. İsmet bey Mehmet beye baktıktan sonra derin bir iç çekip sonunda konuşmaya başlayabildi.

"Mehmet amca biliyorsun ki ben hep burdan gitmek istiyordum. Sonunda gerekli ayarlamalar yapıldı burdan uzaklara gideceğim. Tahmin ettiğin gibi yeğenim Efide'yide beraberimde götürmek istiyorum. Benimle gelmesi gerek."

Mehmet beyin kaşları çatılmıştı. Ne demek uzaklar? Kızından sonra torunuda mı gidecekti? Kızının emanetini bırakacak mıydı? Peki ya torunu bunu ister miydi?

Mehmet bey İsmet beye bakarken İsmet bey yutkundu.

"Hem Mehmet amca bilirsin bizim öyle çok durumumuz yok. Efide'yi görmeye onunla ilgilenmeye sık sık gelemeyiz. Ama sen her istediğinde bir istemene bakar. Başımızın üstünde yerin var."

Mehmet bey bunun üzerine düşünmeye başladı. Kendisinin torunuydu ama bu adamında kendisine kardeşinden emanetti. Kendisini İsmet beyin yerine koyunca Efide'yi asla bırakmak istemediğini düşündü. Bu yüzden kendi açısından kabul etmişti. Hem her istediğinde gidip torununu görecektide. Aslında yaptığı hatanın kendini İsmet beyin yerine koymak olduğunu bilemezdi. Zira İsmet beyin emanete sahip çıkmak gibi bir amacı yoktu.

Mehmet bey kafasını Efide'ye çevirdi onay almak istercesine. Efide kalbini dinlese asla onaylamazdı, fakat yengesi zehrini akıtmıştı. Mehmet bey Efide'nin elini tutup kafasını sallayarak odadan çıktı. Elbette müsade istemesini gerektirecek bir kimse yoktu ama karşılıklı saygıya önem verirdi Mehmet bey.

Mehmet bey ve Efide çıkar çıkmaz Gonca hanım İsmet beyin yanına gitti.

"Ne diye zorluyoruz biz? Kalsın işte dedesiyle illa başımıza mı alacağız?"

"Yahu hanım bir sus. El alem İsmet yeğenine bakmadı mı desin? Zaten şunun şurası 4 5 sene bizimle kalır."
Gonca hanım kabul etmek istemesede iç çekip baş salladı. En azından kocası yeğenini ona karşı savunmuyordu.

Mehmet bey Efide'yi karşısına alıp elini ellerine aldı.

"Kızım iki gözüm amcanla yengenle aranız nasıl?"

Efide asla yalan söylemek istemiyordu ama onları şikayet etmek gibide olmazdı. Yapamazdı ki. Ne demesi gerektiğini düşünürken en iyi cevabı bulmuştu.