MESCİT GÜZELİ

~8.Bölüm~

Selamunaleyküm ballarım.

Bölümü filhakikaa' ya ithaf ediyorumm. Umarım severek okursunuzz💙💙

Bekleniyorsunuzz.

Medya @ZlalNur 'yadan. Çoook hoşuma gaçtı hatta kapağı değiştirmeyi bile düşündüm ama sanki bizimki dahada uyuyor gibimede geldi sizce?

Bismillahirrahmanirrahim.

Sabah namazını otel odamda, Meyra'nın valizime koyduğu namazlıkla kılmıştım. Canım benim her şeyi düşünmüştü. Hiç kız kardeşim olmadı gerçekte tamam ama Asya, Meyra ve Sevim ablam gerçek birer kız kardeşten farksızlar benim için.

Zaten dostluklar böyle olmalı değil mi? İçimizi tamamlamayı bilmeli. Hemde hiç bir çıkar olmaksızın. İşte gerçek dostları bulmakta zor, bulduktan sonra kaybetmemekte. Yıllardır Asya ile bağımız kopmasın diye verdiğimiz uğraş bundandı. Birbirimizi kaybetmemek için. Kaç yıldır görmedik bir birimizi belki değiştik, büyüdük. Sadece sesini biliyoruz birbirimizin. Ama o hala annem ve babamın mezarına kız kardeşim olarak gidiyor.

Namaz sonrası duamıda ettikten sonra dedemi aradım. Birazdan kahvaltı için lobiye inecektik. Günler kısa olduğu için sabah namazından çok az sonra güne başlanıyor.

Bugün için gitmek istediğim tek yer hastaneydi. Sadece onlarla vedalaşıp işlerimide halledip artık bu şehirden gideceğim. Aslında İstanbul herkesin görmek istediği çok güzel bir şehirdir ama benim için özlem dışında bir şey ifade etmiyor. Orda olduğum süre boyunca hep özledim. Ardı arkası olmayan bir özlem ve bu etrafımdaki bütün güzellikleri görmeme engel oldu. Belki bir gün gelir ve İstanbul'u gezerim belli mi olur?

Dedemin gelmesiyle aşağı inip kahvaltı ettik. Kahvaltıdan sonra gün o kadar hızlıydı ki. Uçar gibi geçiyordum her yerden. Sonunda arabaya bindim ve dedemle arabayı bir yere bıraktık.

Sanırım buraya geldiğinde kiralamıştı. Ardından bir taksiye binip havalimanına geldik. İnşALLAH bu akşam varacaktık.

Havalimanına ayak bastığım an kalbimin heyecanla çarpması başlamıştı. O kadar atıyordu ki derin nefesler alma ihtiyacı duydum. ALLAH'ım dönüyorum. Ben annem ve babama dönüyorum.

******3saatsonra******

Sonunda uçaktan inmiştik. Dedemin yakın arkadaşlarından biri bizi almaya gelmişti.

Şimdi o kadar mutluyum ki gözlerimin dolmasına engel olamıyorum. Sadece yukarı bakarak biraz yürüdüm. Arabaya bindikten sonra dedem arkadaşı ile sohbete daldığından gözlerimden firar etmeye çalışan yaşları daha fazla tutmadım.

Hüznümden sinirimden bir çok kez ağlamıştım da, şimdi mutluluktan ağlamak bambaşka bir evre.

Araba dedemin evinin önünde durunca hemen indim. Kendi etrafımda dönüp etrafımı inceledim. ALLAH'ım yüreğim, her şey biraz değişmiş ama anılarım hala aynı.

"Hadi ya, ne zaman gitti ki abla?"

Duyduğumun Asya'nın sesi olduğuna yemin bile edebilirdim. Kalbim gereğinden fazlaca hızlı atarken nefeslerimi düzenlemeye çalıştım. Nerde o?

"Dün mü önceki gün müydü hatırlayamadım. Apar topar gitti, Asya gelirse söyleyin merak etmesin dedi."

"Ama ya ne zaman dönecek ki? Ya ben şimdi Efide'yi arayınca kesin Mehmet amcayı soracak. Ne diyeceğim ki ben?"