Tatlı Çocuğun Belalı Kızı

13.Bölüm

Yine yeni bir bölümle merhaba !!!!

Umarım çok bekletmemişizdir. İki kişi yazdığımız için bölüm yetiştirmek bizim için de zor. Elimizden geldiğince hızlı yayınlamaya çalışıyoruz.

Multimedia biricik Emir ve Deniz'imiz ...

13.Bölüm

Deniz’den

Bence Emir çikolatayla aynı etkiye sahip. Başka açıklaması olamaz. Belki gerizekalılıklarından dolayıdır, sürekli gülüyorum. Acayip eğleniyorum. Yıllardır böyle bu. Bana iyi geliyordu. Sanırım bu yüzden yıllardır kopmamıştık.

İlk önce Emir'in evinin yakınındaki markette durduk. Normal insanlara bir ay ama bize zorlasak bir hafta yetecek kadar cips ve kola aldık. Tabi bir de bu kadar poşeti motorla taşıması var. Allah bize kolaylık versin.

Cipsleri koltuğun altını açıp oraya doldurduk. Tam kapanmadığı için üzerinde tepinip zorla kapatmıştık. Kola poşetlerini ise Emir'in oturduğu koltuğun yanındaki askıya astık. Tabi hepsi oraya sığmamıştı. Geri kalanını ise kucağıma aldım. Allah'tan ev yakındı da sağ salim gidebilecektik.

Saatte 1 km hızla falan gidiyorduk. 10 dakikalık yolu yarım saatte gelmiştik. Sonunda evin önüne geldiğimizde önce kasklarımızı çıkarmıştık. Ardından kucağımdaki kolaları düşürmemek için büyük bir özenle motordan indik.

Bir elimizde cipsler, bir elimizde kolalar zar zor kapıya ulaştık. Çıkık omzumla çektiğim işkenceye bak. Emir elindekilerle beraber anahtarını çıkarıp kapıyı açmaya çalışıyordu. Elindeki poşatleri yere bırakmak aklına gelmedi gerizekalının. Tam bırakmasını söyleyecektim ki elindekilerle beraber yere düştü. Mal işte. Yemin ediyorum gerizekalı bu çocuk ya.

Bütün poşetler üstüne yığılmıştı. Debelenip çırpınsa da kalkamadı. Şu an yere düşmüş şişman penguenlere benziyordu.

Onunla evde dalga geçecektim. Şimdi şu poşetlerden ve ağırlıklardan kurtulmak istiyordum. Elimdeki poşetleri yere bıraktım ve Emir'in elinden anahtarları alıp kapıyı açtım. Onu kaldırmakla hiç uğraşamazdım. Kendi kalksın artık. Düşmeden önce düşünseydi yani.

Ben kendi poşetlerimi taşımayı bitirince tekrar Emir'e baktım. Poşetleri üstünden atmayı yeni başarmıştı daha. Acıdım çocuğa. Yanına gidip elimi uzattım. Kalktı ve bana dik dik baktı.

''Daha önce de yardım edebilirdin. '' dedi. Ben de gülerek ''Sen de kapıyı açmaya çalışmadan önce elindekileri bırakabilirdin. '' dedim.

Tam sağ omuzuma omuz atıp geçecekti ki durdu, sol omzuma omuz atıp geçti. Salak sağ omzumun sakat olduğunu son anda hatırladı.

Evde önce mutfağa gittik. Emir sırayla dolapları açıp kapatmaya başladı. Onu ne aradığını anlayacak kadar uzun süredir tanıyordum. Gittim o bulmadan önce kaselerin ve kapların olduğu dolabı açtım. Yanıma gelip ''Ben başka bir şey arıyordum bikere. '' dedi. Ben güldüm ve ''Kesin öyledir.'' dedim. Gıcık olduğunu belli eden bir bakış attı. Ben de daha çok güldüm.

En büyük iki kaseyi alıp içine cipsleri doldurduk. İki kocaman bardağa da kolaları doldurduk. PS3 de açtık.

Yeniyor tabi şu an. Tek omzum sakat olunca böyle oluyor sonuçta. Ama olsun. Ben şu ana kadar bir kere bile Emir'e yenilmemiştim ama o ısrarla meydan okumaya devam ediyordu. Bu sefer de yenilmeyecektim.