Aleksitimi hastalığı olan bir kızın babasının ölmesi ile yasal vasisi teyzesinin yanına taşınan ve yeni hayata atılan bir kızın hiç fark etmeden hastalığı yenmesinin hikayesi.
Mis gibi uykumdan uyanıp balkona çıktım. Rüzgar'ın o serin ve narin esintisi hoşuma gitmişti. Küçüklükten beri bunu hep severdim. Yüzümde küçük bi gülümseme oldu aklıma babamın gülüşü geldi.
"Günaydın." Kafamı kaldırıp sesin geldiği tarafa çevirdim. Uzay tam karşımda durmuş bana bakıyodu.
Yüzüne bile bakmadan içeri girdim. O günden sonra bir de onunla konuşmamı bekliyosa daha çok bekler.
Bir insan nasıl bu kadar aptal olabilir.
Takmayıp üstümü değiştim okula gitmek için odanın içinde yavaş yavaş dolanmaya başladım. Erken kalkmıştım ve bugün kendim gidicektim o yüzden daha hızlı olmam lazımdı. İşlerimi halledip üstümü giyindikten sonra kapıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Havalar soğumaya başlamıştı ama sabahları başka bi soğuk vardı sanki. Bi sıcak bi soğuktu hava sanki hava bile nasıl olacağına karar veremiyo gibiydi. Kaykayımı alıp dışarı çıktım.
Ateş ve Uzay'ın çıktığını gördüm. Ateş bana doğru yürümeye başladı uzayda öylece izledi.
"İstiyosan birlikte gidebiliriz. Hava çok soğuk."
o sırada bizim kapı açıldı akif amcayı gördüm.
"Lal hanım hava çok soğuk isterseniz bırakabilirim efendim."
"Yok akif amca sağ ol ben giderim."
"Peki siz nasıl isterseniz." diyip içeri geçti ve kapıyı kapattı.
Ateş arabasının kapısını açıp bana baktı.
"Ee hadi binde gidelim bugün 1.dönemin son günü karne alıcaz." ilerleyip bindim kapıyı kapatıp kemerimi taktım. Dikiz aynasına gitti gözüm uzay sadece izliyodu. Anca öyle izlersin aptal hala içimde bir parça ona çok kırılmıştı. Esma bana o iğrenç sözleri söylerken sustu. Neyse ya düşünmeyeceğim.
"Lal." kafamı Ateşe çevirdim.
"İyi misin o gün bizimlede gelmedin bir şey mi oldu?"
"Ha yok sadece çok yorgunudum o yüzden sanırım."
"Anladım bak artık komşuyuzda bir şey olursa ya da canın sıkılırda bana gel söz mü?" ateşe baktım bana gülümsedi.
"Söz." bende ona gülümsedim.
"Veee geldik buyrun Lal hanım 2.dönemde eğer istersen seninle gelmek isterim." koltukta bana döndü.
"Zahmet vermek istemem." Bende ona dönüp konuştum.
"Emin ol zahmet vermezsin. Aksine beni çok mutlu edersin." gözlerimin içine baka baka konuşmuştu.
"O zaman olur. İnaşallah diyelim ve inelim hadi." Hızlıca indim arabadan.
Ateşle yan yana yürüyerek okula girdik sınıflarımız aynı kattaydı. Ve sınıflar birbirini görüyordu. Yani ben oturduğum yerden ona baktığımda oda beni görebilirdi.
