''𝒩𝓊𝓀 𝒹ℴ𝒿𝒶...💔''

•34•

Puthja e tyre vashdonte sikur te ishte puthja e fundit. Te dy po e ndjenin nevojen per te marre fryme, por asnjeri nuk shkeputej. Duheshin, duheshin pa fund. Tashme po e kuptonin me qarte se sa shume kishte kushtuar ajo zgjedhje e tyre. Kurrsesi nuk mund ta lendosh dike qe e do, e nese e ben, atehere se ke dashur kurre.  Cdo fjale e hidhur e thene kunder njeri-tjetrit ju kishte kushtuar nje copez shpirti. E tani ai shpirt po kerkonte sherim te shpirti tjeter. Po si mund te te sheroje nje shpirt kur eshte edhe ai eshte i copetuar? Kur e do dike atehere ja jep edhe grimcen e fundit te shpirtit vetem qe ai person te ndihet mire. Ja pra kjo eshte dashuria.

-Te dua Arjol... te dua si kurre me pare.

-Arad... shpirti im... me premto se cfare do qe te ndodhe sado qe t'i acaroj nervat s'do me lesh kurren e kurres se kurres.

-Kurre!

-Asnjehere!

-Pergjithmone te njeri-tjetrit!

-Pergjithmone!

Te dy u shtrine  krahas njeri-tjetrit per te fjetur me ne fund te qete.

----------------------------
----------------------------------------

Nga ana tjeter per Rohelion s'kishte qetesi. E si mund te kishte qetesi me Hanan ne shtepi?

-Hanah hapma deren se do ta thyej te betohem.

-Nuk mendoj se s'do te dalesh lakuriq para meje apo jo? - i tha Hanah djallezore.

Hanah e kishte mbyllur Rohelion ne banjo. I kishte marre cdo rrobe dhe cdo peshqir qe ndodhej ne banjo. I kishte bllokuar ujin dhe lene ne banjo me shkume e pa rroba. Me pak fjale po e torturonte Rohelion.

-Hanah s'do te me interesoje te betohem qe do e thyej deren dhe do te dal keshtu sic jam, paralajmerimi i fundit.

-Bla bla bla.... -beri sikur se degjoi ndersa Rohelio filloi te perpiqej te hapte deren.

Hanah nuk mendoi se e kishte me verte, por kur degjoi Rohelion t'i gjuante deres atehere filloi te skuqej teksa e mendonte lakuriq para saj. S'donte qe Rohelio te vritej keshtu qe mori celesin te hapte deren, por shume vone pasi Rohelio kishte marre vrull t'i sulej deres, ama perfundoi siper Hanas. Te dy ishin te shtrire mbi dysheme... Rohelio siper Hanas. Rohelio ishte mbeshtjelle me perden qe rrethon vasken dhe e kishte rrethuar ne trupin e tij njejt si vajzat e vogla duke imituar nuset😂.

Pasi Hanah e pa filloi te qeshte me te madhe ndersa Rohelio e shikonte tere inat.

-Di une si te ta mbyll gojen ty. - i tha ai dhe bashkoi buzet e tyre bashke. Me shume po e kafshonte butesisht se sa po e puthte ndersa Hanah leshonte renkime te lehta dhimbjeje.

-Ore idiot se me dhemb mua. - i tha ajo teksa prekte buzet me dore

-Shhhh karamele s'eshte faji im qe buzet e tua jane kaq te mira.

-A e di se qenke nuse  e bukur? - e pyeti ajo duke ju referuar perdes, ndersa ai vetem rrotulloi syte, - por do te shtoja se ngjan edhe shume hot.- tha ajo duke kafshuar buzen e poshtme.

-Mos i kafsho vete buzet karamele, ti kafshoj une.- dhe i puthi serish buzet e saj duke i kafshuar, ama kete here edhe Hanah te tiat.

-S'qenkam vetem une i uritur si duket. -i tha Rohelio ne menyre perverse.

-Ncncnc, jam edhe une e uritur. - dhe filloi qe ta puthte ajo kete here ama perdja qe kishte mbeshtjelle trupin e bente per te qeshur.

-Si fillim hiqe kete perde. - i tha ajo,- pastaj.....