''𝒩𝓊𝓀 𝒹ℴ𝒿𝒶...💔''

•44•

Kishin dy ore qe flinin ne shtratin e ngushte te spitalit. Rohelio dhe Hanah nuk ishin larguar per asnje moment te vetem nga dhoma ku ndodheshin ata me friken se mos vrasesi kthehet serish. Burri qe i kishte shpetuar jeten Arjoles ishte mire sepse plumbi nuk i kishte prekur asnje organ jetesor. Pas pak ne dhomen e tyre vjen doktori.

-Arjola.-e therriti Arjolen ai te ciles i doli gjumi menjehere se bashku me Aradin.

-Tani do te te vendos njesine tjeter te gjakut dhe me vone do te bejme ca analiza.

-Prisni nje moment.-tha Arjola.
-Kur une u plagosa me mua ishte dhe zoteri i moshuar. Cfare ndodhi me te?

-Edhe ai u plagos po ashtu pasi i doli para plumbit per ty. -ja ktheu Aradi.

-E ku eshte tani? Si eshte tani? -pyeti ajo e alarmuar.

-Eshte mire. Ndodhet ne dhomen ngjitur, por per fat te keq nuk kishte asnje te aferm. -tha doktori.

-Dua te shkoj menjehere ta takoj.

-Arjol nuk mundesh duhet te marresh gjakun si fillim.

-Jo dua te shkoj.-kembenguli Arjola dhe doktori solli nje karrige me rrota per te ta derguar me lehte dhe Arhola te mos mundohej.

-Po keto?-iu drejtua Rohelios kur pa 4 burra per para deres.

-I vendosa per siguri.-ja ktheu ai.

Teksa futen brenda sheh ate qe qendronte vetem i shtire ne krevat.

-Zoteri!-iu drejtua Arjola.

-Oh fale Zotit bije qenkeni mire!-tha ai dhe syte ju mbushen me lot.

-Po ju si jeni?

-Mire fale Zotit.

-Ju falenderoj pa fund! Ju s'me njihni dhe serish bete ate gjest per mua...-po fliste Arjola, por syte ju mbushem me lot.

-Po ku i keni te afermit? -e pyet skeptik Rohelio.

-S'kam! Jane vrare te tere nga mafia. -tha ai e kjo fjale Arjoles i pikoi ne zemer.

-C'do te thuash?-e pyeti Arjola.

-Vajza ime. Ajo ishte mafioze. Ishte nje e zgjedhur qe me la mua, familjen dhe te dashurin e saj ne prag fejese. Mora vesh qe kishte vdekur para nje viti nga nje vajze te ciles i kishte vrare familjen. Ah Inori!

Fjalet e thena nga ai po i nguleshin Arjoles nje nga nje si thika ne zemer. Per balle kishte babain e Inorit.

-Ajo ishte e zgjedhura jote apo jo Rohelio?-iu drejtua ai Rohelios kete here.

-...dhe ajo je ti?-iu drejtua Arjoles, por kur pa se ajo po qante shtoi:- shhh mos qaj moj bije. C'te mbjellesh do te korresh. Asaj lloj vdekjeje nga beri hyzmetin ime bije dhe une nuk jam aspak i inatosur me ty. Edhe nese do e dija ne ato momente se kush je do t'i kisha dale plumbit para. Ime bije ka marre shume jete njerezish. Mua s'me ka llogaritur kurre si pjestar te familjes se saj. Mendova se do te kthehej te une kur i vrane te emen me motrat, por jo. Ndoshta prandaj s'me kane vrare deri me sot armiqte e saj sepse ajo s'me donte. - e disa lot i rrodhen neper faqen e rrudhur thashme nga mosha. Me mundim u ngrit Arjola dhe  e perqafoi.

-E kush ta beri kete gje moj bije?- e pyeti serish ai.

-Emi, shoqja me e mire e Inorit.

-Ah bija ime! Ajo me ka konsideruar perhere baba ama mos i  vini faj ju lutem sepse ajo vuan nga ''Dual personality disorder''.

-Cfareeeeee?-pyeti e shokuar Arjola se bashku me doktoret ndersa Aradi, Rohelio dhe Hanah shihnin te habitur.

Zgjuarsia e doktoreve joined tha chat. -peshperiti Hanah duke qeshur.

-Po nje njeri me ''DPD'' kurrsesi s'duhet te rrije si ajo eshte shume e rrezikshme. - foli Arjola.

-O na thoni ca eshte kjo Pd-ja a ca po thoni ju.-u tall Hanah.

-Do te te thote crregullime te personalitetit te dyfishte. Pra ajo ka me shume se nje persinalitet dhe secili prej tyre nuk varet nga tjetri. Une sot mund te jem mire ama neser mund te zgjohem si alpiniste per shembull. Edhe ajo sot eshte mafioze neser mund te zgjohet si nje njeri shume i mire.

-Cfareee?-thane nje zeri Arad, Rohelio dhe Hanah.

-Duhet ta sillni menjehere ne spital. - tha doktori.

-Per gjysme ore e ke ketu. - thane Rohelio dhe Arad dhe  dolen menjehere.

-Tani gjysh, mund te te therras gjysh apo jo? -  e pyeti Arjola dhe ai pohoi me koke duke buzeqeshur.

-Me thate se nuk kishit te aferm. Une dua shume qe ti te vish te jetosh me ne.

-Jo moj bije, s'dua t'i behem barre askujt.

-Perkundrazi, ne do te ishim shume te lumtur dhe mbi te gjitha do shijonim paninet e tua me qofte cdo mengjes. - tha Arjola dhe ai buzeqeshi i lumtur me shpresen se tani kishte njerez qe e donin.