YENİ HAYAT

9. Bölüm - Yeni Aile Üyesi Ve Yorgunluk

Ooo 10 bini geçmişiz kankiler?
Çok mutlu oldum valla.
Teşekkür ederim.

Birde geçen bölümde baya yorum yapmışsınız okuması çok zevkli.
Bakın her pazar günü bölümler geliyor.

Size bunu bölüm sonlarında söylüyorum ama okumuyorsunuz sanırım.

Bölümler her pazar gelecek!

İyi okumalar!

.....

-Hemen arabayı sağa çek!

Esila bu söylediğimle ani bir fren yaptı ve arabayı kenara çekti.

-Ne oldu!?

Ona cevap vermeden arabadan indim ve bankta ağlayan çocuğun yanına gittim, oturdum. Elimi omzuna koyup bana bakması için diğer elimle yüzünü kendime çevirdim.
Küçük ellerini suratına kapatmış ağlıyordu. Muhtemelen 5 ya da 6 yaşlarında bir erkek çocuktu. Esmerdi ve acayip tatlıydı.

-Sen, kimsin?

Konuşurken hala iç çekiyor ve burnunu çekiyordu.

-Neden ağlıyorsunuz küçük bey?

Gözlerinden yaşlar gelmeye devam ederken yumruk yaptığı elinin tersiyle sildi göz yaşlarını.

-Bana yardım eder misin?

Bu sorada Esila da yanımıza gelmiş ve çocuğun diğer tarafına oturmuştu.

-Ne konuda yardım istiyorsun ufaklık?

Dedi benim gibi elini çocuğun diğer omzuna koyarak. Çocuk hangimize bakacağına karar verememiş olacak ki önüne döndü ve ağlamaya devam etti.

-Bir köpeğe yardım lazım.

Devam etmesini bekledik. Her an vazveçecekmiş gibi duruyordu çünkü.

-Ben bugün parkta oynuyordum. Sonra orada bir köpek gördüm. Birde çocukları. Köpeğe vurup vurup gülüyorlardı. Yanlarına gittim engellemeye çalıştım. Ama beni ittiler. Dizlerim soyuldu onlar yüzünden. Bak ellerim de kanadı.

Diyerek ellerini gözümün önünde salladı. Küçük küçük sıyrıklar ve kanlanmış yerler vardı. Benim gibi Esilaya da gösterdikten sonra geri önüne döndü.

-Köpeğe vurmaya devam ettiler. Sonra benim abim geldi. Çocukları uzaklaştırdı. Köpeği eve götürmek istedim çünkü bacağı kanıyordu. Kulağıda öyle. İlk başta fazla açık renk olduğu için vişne suyu sanmıştım ama değilmiş. Benim elim gibi kokuyordu köpek. Kan gibi yani. Yavrucuktu daha abime eve götürelim dedim olmaz dedi. Annemin alerjisi var dedi. Götüremeyiz dedi. Ben ağlamaya başladım. Abimde dayanamadı köpeği kucakladı. Hemen eve gittik. İçeri girdiğimizde annem bizi gördü. Kaşınmaya başladı. Kötü oldu iyice babamda köpeği geri parka götürdü. Kanıyordu her yeri. Abimde eve gitmişti. Başını okşadım biraz yattı yere kalkmıyorduda. Minicik böyle benim gibi çok tatlı bir köpek. Ağladım başında. Sokaktan geçenlere sordum bu köpeği evinize götürürmüsünüz diye. İstemediler. Sonra bir amcaya sordum. Elinde duman çıkan bir şey vardı. Elimle ceketini çekiştirdim. Sordum sürekli. En son sinirlendi sanırım ne oldu bilmiyorum. Elindeki duman üfleyen şeyi kafama bastırdı. Canım yandı abla!

Diyerek Esilaya sarıldı ve ağlamaya devam etti. Şok olmuştum. Küçücük çocuğa böyle yapılır mı? Esila başını okşamaya başladı.

-Adın ne ufaklık?

Burnunu çekip kafasını Esilaya doğru kaldırdı.

-Eren.

İsimleri aynıydı. Arkadaşım olan Erenle.