Çağın|Güzel Adamın Yarası

Bir Anı

Çağın Alaz Soykıran.

Göğsümde uyuyan küçük bir kız var şimdi.

Benim çocuğum, kızım.

Benim en kırık yanım.

Gün geçtikçe uzayan saçlar.

Gün geçtikçe güzelleşen bağ.

Gün geçtikçe kalbinin ısınması.

Ruhu gökyüzü, sonbahar kızım.

Önce kollarım boş kaldı sonra gökyüzü kalbime doldu.

Baba olmayı öğrendim.

Agâh beni izliyor musun?

Ben senin gibi bir baba olmayı öğrendim.

Seher beni duyuyor musun?

Benim kızım da senin gibi güçlü olmayı öğrendi.

Sıçrayarak uyanan Feza.

Bütün acılarını bana ver lütfen.

Lütfen tüm yükü benim olsun.

O daha küçücük bir kız çocuğu.

O benim kardeşim. Biz biriz. Acısını paylaşmak istemiyorum. Hepsi benim olsun istiyorum.

Dayanabilirim. Yapabilirim. Lütfen.

"Sen gittin. Bıraktın beni!"

Yanağına elimi koyacakken itti.

"Gökyüzü bana yalan söyledi! Gitmez demişti! Gittin sen!"

"Gökyüzü yalan söylemez Feza'm."

"Buradayım. Gitmedim."

Feza zorlukla yutkunurken gözyaşlarını sildim.

"Asla bırakmam seni."

Göğsüme tekrar yatırdım onu. Saçlarını okşadım.

Saçlarına kadar kırık kızımın saçlarını.

"Açık mavi gözler yakaladı beni abi."

"Sen yoktun. Gitmiştin."

Gözlerimi kapattım.

Kalbim miydi yerinden sökülen? Bu kadar acı veren?

Duam kabul mü olmuştu? Acılarını almış mıydım?

"Giden o. Seni terk eden, bırakan o. Ben yanındayım Feza'm. N'olursa olsun her zaman yakınında olacağım."

Daha sıkı sarıldı.

Hayata da böyle sarılır mısın Feza'm?

Bizim için bunu yapar mısın kızım?

"İyi geceler abi. Seni çok seviyorum."

Sevgin bana hayat çocuğum.

"Ben de seni çok seviyorum bal kızım."

______________________________________

"Günaydın abi!"

İşte duymaktan bıkmayacağım tek ses.

"Aydı Feza'm."

Beni öpüp masaya geçti. Yanına oturdum.

Tabağına birkaç şey doldurup yedirmeye başladım.

Böyle yapmazsam yemeyeceğini biliyordum.

"Abi Mertle tanıştınız ya hani?"

Bakalım bunun altından ne çıkacak Feza Hanım.

"Evet balım?"