Çağın|Güzel Adamın Yarası

Sarı Etiket

"Feza?"

"A-bi?"

Bana bir gün özgürce, çekinmeden abi diyebilecek misin kızım?

'
'

"Ne yemek istersin?"

Dizlerine kollarını dolamış bir yere odaklanmıştı.

"Fark etmez."

Bana bir gün çekinmeden isteklerini söyleyebilecek misin Feza'm?

'
'

"Dışarı çıkmak ister misin?"

Ruhsuz bakışlarını bana çevirdi.

"Neden?"

Bir gün neşeyle, istekle herhangi bir şey yapabilecek misin balım?

Ben bir çığlığım, Feza'nın ses çıkaramadığı acıların haykırışıyım ve hepiniz sağırsınız.

Seher duymuyorsun beni.

Duysan yardım ederdin.

"Abi?"

Gözlerimi açtığımda hepsinin bir kabus olduğunu fark etmiştim.  Feza'nın ilk günlerinin bir kısmını gördüğüm kabuslar.

Kocaman gülümsediğinde ne için yaşadığımı daha iyi anlıyordum.

"Bu evi yuva yapan tebessümün Feza'm."

'
'
'

"O yaptı!"

Feza ve Mert aynı anda birbirlerini gösterip suç atarlarken delirmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Hadi un, yumurta..."

Ne olduğunu bilmediğim maddeyi elime aldım.

"Bunu da anladım."

Yere baktım.

"Her yer neden su?"

Feza bu sefer de kaşlarını çatmış, Yusuf'u göstermişti.

"Yusuf abi dedi ki burası ancak hortumla su tutarsak temizlenirmiş."

Çok mantıklı Feza. Gerçekten harika.

"Yusuf salak, Mert onun iki katı. Peki sen Feza?"

Olgun, akıllı çocuğum neden onlara uyuyorsun?

Neden yaptığını anlıyordum. Yusuf ne zaman onunla dalga geçse "Öyle mi?" bakışlarını gönderip şakayı gerçeğe çevirirdi. Bir daha yapmasın diye.

"Benim suçum yok valla. İroniden anlamayan senin kardeşin."

İçime dolan sinirle Yusuf'a döndüm.

"Kardeşim suçlu mu yani? Bunu mu demek istiyorsun!"

Yusuf ellerini teslim olur gibi kaldırdı.

"Haşa! Hepsi benim suçum!"

Güzel.

"Şimdi burayı temizliyorsunuz. Elimi bile sürmeyeceğim."

Feza hızla gözlerini büyütüp yanıma geldi.

"Abi n'olur acı bize!"

Güzel gözlerine bakıp yanağını okşadım.

"Sen hariç Feza'm."

Kocaman gülümseyip sarıldığında yaptığı her şeyi unutmuştum bile.

"Bence çocuklara ceza verilmeli."