Sen gitme.Ben giderim.Olurda başına bir şey gelirse;Kendimi suçlu hissederim…Sen gitme olur mu?Hiç değilse kaldığın yeri bileyim…Beni düşünme;Ben gelir seni uzaktan da olsa izlerim.Son kez beni dinle;Gitme!Tüm suçları üstüme alıp ben giderim…Sen yeter ki kendini suçlu hissetme!Ben gittim diye sakın üşüme;Sen uyurken giderim ben;Üzerine güneşi örter,bulutlara ağlamamalarını tembihler öyle giderim…Seni Allah’a emanet eder öyle giderim.Kimseye bırakmam gülüşlerini,kuşlar getirir bana mutlu haberlerini.Sen otur sevgili, ben giderim.öyle hemen de bitmem ayrıca,gittiğim yerde de seni severim…Tüm kötü düşünceleri alırım yanıma,sana benden kalan umut dolu bakışları bırakıp giderim.Yüreğimdeki tüm sevgi sözcüklerini bırakıp giderim.Ve unutma;Ben hafızamı yitirsem bile seni severim…Sen otur güzelim,ben giderim…Sakın üzülme diye giderim…Sevgim sana ağır geliyor diye giderim…Ama bir gün üzüldüğünü söylerse kuşlar;Gökyüzünü yırtar yine de gelirim!Güneşi söndürür baş ucunda, nefes nefese kalıp gelirim!Tabiatın koynundaki sakinliği üzerime alıp gelirim!Seni üzeni acınacak hale getirip gelirim!Ölümü bekleyen hasta yatağında biri olsam da gelirim!Sen üzülme diye gelirim!Sırf sen üzülme diye tüm üzüntüleri koynuma alıp gelirim…Yeter ki “Sen Üzülme…”
