Katelyn's POV
Pagkauwi ko nag online kaagad ako. Hindi ko na magawang umiyak.. siguro nagsawa na din ako.. sumaya nga ako, pansamantala lang..
In-update ko yung relationship status ko sa fb at nag-offline na. Sinabi ko na din kay Mama na wag na nyang papasukin si Rayven dito sa bahay. Um-agree naman si Mama. Nahalata nya siguro yung pamumugto ng mata ko.
Wala akong ibang maramdaman ngayon... kundi yung SAKIT..
Narinig ko yung marahang pagkatok sa pinto ng kwarto ko. Binuksan ko naman.. nagulat ako ng si Rayven yung napagbuksan ko. Napanganga na lang ako. Shit! "Anong ginagawa mo dito?" Bigla kong naalala yung eksenang nakita ko kanina.
"Babe..." *slap OO SINAMPAL KO SYA.
"BREAK NA TAYO. ANO PANG GINAGAWA MO DITO?"
"Sorry..."
"Yeah. Sorry na naman. Wag mo naman gawing hobby ang saktan ako!" Hindi ko na napigil yung luha ko sa pagpatak.. "please naman ohh. Hindi pa ba sapat yung nakita ko kanina? Do you really want something more? Just leave..." ang sakit pala pag tinataboy mo yung taong mahal mo..
Patuloy lang yung pagpatak ng luha ko... sinubukan nya akong hawakan.. hindi ko na sya pinigilan.. hinawakan nya yung cheeks ko... just to wipe away my tears.. hinawakan ko yung kamay nya.. hindi ko pa din sya matiis.
Pero this time... I decided... this is goodbye..
"You told me th-that there's no space for y-you to love anyone else... I was just thinking right away... I don't deserve your words..." napangiti na lang ako sa kabila ng sakit na nararamdaman ko. Binitawan ko na yung kamay nya. Nakita ko si Mama na pinapanuod kami. "Bye.. Rayven." I tiptoe just to kiss his cheeks pero sa lips nya naglanding yung lips ko. Naiyak na naman ako... yayakapin nya sana ako kaya lang naglakad na ko papasok sa kwarto ko. Wala ng kailangan pang pag usapan.
Magdamag akong umiyak... hanggang sa makatulugan ko na... hindi na ko pumasok.. hindi pa din ako nakakapagpalit ng damit. Nakakatawa naman ako. Naka-uniform pa din. Ang saya lang di ba? Nagpunta na ko sa kitchen.. without even brushing my hair..
Nagulat si Mama pagkababa ko..
"Hi ma. Good morning." Napanganga si Mama sakin.
"Anak.. tanghali na..." napatango na lang ako.
Kumuha ako ng pagkain at nagsimula ng kumaen..
"Ma. Nakakagutom pala umiyak." Nag unahan na naman sa pagpatak yung luha ko. Ano ba naman yan! Bakit ang hirap pigilan?
"Anak..."
"Aalis ka ba ma? Okay na po ako dito. Ingat ka." Tumalikod na ko. Nawalan ako bigla ng gana.. "Magshopping po ako maya ma."
"Sigurado ka bang kaya mo?"
"Ma naman.. hindi naman ako bata eh."
"Osige. Eto pera. Umuwi ka bago mag9pm."
Tumango na lang ako.
------
Lahat na yata binili ko. I need to destruct myself. Bago ako tuluyang mabaliw. Naka-off pa din yung cellphone ko. Thursday ngayon. Hindi ako papasok hanggang bukas. Lubos lubusin ko na.
"Ehem ehem.. hello?" Narinig ko mula sa speaker ng mall. I don't mind. "Katelyn Vergara.."
