Seventeen Imagines

#23 The President And The 2 Bastards

Y/N'S POV

Dahil sa nangyari kahapon pinauwi muna ako ng maaga ng head teacher at ng principal ng school they said that i need some rest, salamat naman dahil na iistress nako sa mga kaklase ko.

I was lying in bed its Saturday wala namang pasok gusto ko muna mag pahinga dahil ilang araw nadin akong puro trabaho sa school i was incharge para sa lahat, ginusto ko naman 'to kaya wala akong masisi kundi ang sarili ko.

Tok tok tok tunog mula sa pintuan ko

"y/n anak mag umagahan kana handa na ang pagkain sa baba!" nanay julie shouted

"sure nay! Bababa nadin po ako mamaya aayusin ko muna dito"

Narinig ko naman ang mga yabag ng paa niya pababa ng hagdanan, hindi niya na ako sinagot

Pinagmamasdan ko ang kwarto ko it was so big for me i was the only one for this big room? It looks lifeless even though the colors of walls is bright pink and posts is color white i have a big bed side tables i have my own study table, but i don't have my own family

Even thought i have hindi ko naman sila madama, all of my medals and certificates are hanging in my walls but my parents didin't see all of my hard works they always compares me in others

Naalala kopa nung sinabi sa akin ng mommy ko na gayahin ko daw si abby that day i was so devastated I'm an honor student to pero si abby lang ang napansin niya

Anak niya ba talaga ako?

Itinigil kona ang pag iisip ng kung ano-ano at bumaba na para kumain, kasama ko parin sa mesa ang mga nag tratrabaho dito sa bahay sila nanay julie mga katulong drivers at iba pa.

Kakain na sana kami ng may nag doorbell sa labas namin

"nay ako na po kumain na kayo" panghihinuha ko kay nanay julie

"hindi ako na! Kumain kana jan y/n" umupo ako ulit sa upuan ko

Kumain na kami ng tahimik naoansin ko din na tumagal na si manang sa labas, ilang minuto oa ang nakalipas dumating na siya pero may kasama siya

"Nay! Bakit antagal niny-" napahinto ako sa pagsasalita ng makita ko ang kasama niya si wonwoo pala...

"tamang tama kakain nadin kami iho sumabay kana saamin" this is so awkward bakit pa kasi siya pumunta dito?

Ano nanaman to para sisihin ako sa mga nangyari na kailan ba sila titigil sawang sawa na ako stress nako sa school pati ba naman dito.

"salamat po nanay julie" hindi kona pinansin si wonwoo at kumain nalang, pero napapansin ko na nakatingin siya sa gawi ko

Mga ilang saglit pa ay may biglang tumawag sa cellphone ko

*kringggg* *kringgggg*

It was my mom

"excuse me" pinunasan ko ng napkin ang bibig ko at lumayo sa kanila ng onti

"hello mom?"

"y/n kamusta kana? At was a very long time na last na pag uusap natin anak! How's your school is it great?"

"Ma... ano po bang kailangan ninyo?" wala gana kong sagot

Malapit na ang birthday ko they promised na uuwi sila dito sa bansa para naman makasama ko sila it's been 2 or 3 years na last time na nakita ko ang mukha ng nga magulang ko

"y/n listen okay? May inaayos pa kasi kami dito ng papa mo kaya-" hindi kona pinatuloy ang sasabihin niya it was another excuses para hindi nanaman sila umuwi

"MA! ILANG BESES NIYO NA BA AKONG PINAASA NA UUWI KAYO I CAN'T EVEN COUNT IN MY FINGERS! JUST-" my tears betrayed me again pinahinahon ko nalang ang boses ko ulit dahil may mga bata dito.

"please umuwi naman kayo ni papa I've done a lot of things ma that can make you proud of me pero...... wala padin kayong ka support support sa akin magulang ko ba talaga kayo!"

"y/n anak I'm so sorry-"

"SHUT IT UP!!" i ended up the call, bullsh*t please never call me again kung ganyan naman pala ang sasabihin ninyo.

Ang ayos ayos ng mood ko kanina ngayon wala na akong gana.

I was known for being kind in this house pero punong puno na kasi ako "I'm sorry" napansin ko din na medyo na takot sakin ang mga bata

Susundan pa sana ako ni nanay julie pero pinigilan siya ni wonwoo

"nay ako na po kakausap"

"y/n mag usap nga tayo" he held my wrist na nilaslasan ni jessa, isa ka pang sakit sa ulo wonwoo

"Please kahit ngayon lang wag niyo muna ako guluhin!" tinbig ko ang kamay niya

"Ano ganito nalang ba!? Habang buhay naba tong ganito ang pag sasama natin!" sigaw niya

"Anong pag sasama ang pinag sasabi mo wonwoo! You and seungcheol never treated me right si abby diba siya nalang lagi!" my tears fell again

"siya nalang ng siya! kahit kailan never akong nag tanim ng galit sa kanya i treasured abby so much dahil siya lang naman ang naging kaibigan ko! pero kayo" gumagaralgal na ang boses ko.

"you and seungcheol wala na kayong ibang ginawa kundi sisihin ako... ayos lang dun naman kasi kayo magaling lahat ang i degrade ako! "

"y/n it's not like that hindi ako pumunta rito ng dahil kay abby-"

"para ano? Sa clearance niyo wag kang mag alala hindi ko kayo isusumbong kay tita never akong naging selfish pag dating sainyo kasi hindi niyo ako katulad" nag walkout na ako at pumasok sa kwarto ko

At muling pagbagsak ng luha ko.

A/n: if you're reading it right now hindi ko na po siya i uupdate dito ginawa ko na siyang book you can check it on my acc thankyou for spending your time to read my books!