Başıma Bela mısın?

Bir parça gülüşünden alabilir miyim?

Şu çalan lanet alarmı biri susturabilir mi lütfen?

Alarmı tam kapatacakken alarmda yazan notu görünce heyecanlandım. “Agah” Evet bunu yazmıştım çünkü köydeyken okuldan 15 dakika önce kalkar formalarımı giyer ve çıkardım. Herkes öyleydi. Ama burada böyle olmamalıydım. Bakmayın normalde umrumda olmaz da Agah okulda. Karşılaşmamaya çalışıcam ama oldu da karşılaşırsam beni öyle görüp ‘ıyy ne kadar kezban giyinmeyi de bilmiyo. Baksana saça başa. İnsan azcık saçını başını toplar. Okulun ilk günü azcık özenli giyilir. Yok be bundan sevgili falan olmaz. En iyisi ben  bu kızı kafamdaki güzel kızlar listesinden siliyim. İstanbul burası daha bir sürü güzel kız var. Bu kezbanla birlikte olursam yazık olur. Yan sınıfta bi Buse var o daha güzel. En azından güzel giyiniyor. En iyisi ben ona gidiyim de onu ayartiyim’ falan demesin. Der çünkü. Erkek değil mi? Hepsi böyle.

Sırf bu yüzden 1.30 saat daha erken kalktım. Ben? Bakın dikkatinizi çekerim. Ben? 1 saat dolabın önünde çömelip ne giyeceğimi düşünmek için erken kalktım. Ben?

Öyle de oldu. baya bi oturdum dolabın önünde. En sonunda siyah dar bir pantolon, üstüne de arkası dantelli sıfır kol bir kot gömlek giydim. Tamam okul serbest ama ilk günden de abartılı giyinmemek lazım. Tamam ben biraz abartılı oldum ama başka giyecek bir şey bulmak için yarım saat daha vakit kaybedemem. Saçlarımı da yana atıp ördüm ve ucuna kurdele bağladım. Sevimli oldu sayılır. Çok azcık allık sürüp şeftali tonunda bir ruj sürdüm. Gözlerime de hafiften bir eyeliner çektim mi tamamdır. İdare eder.

Çantamı hazırlayıp Segah’ın odasına gidip katıyı tıklattım. Tıklat anam tıklat. Açan yok. Ben de direkt daldım içeri. LAAAN! Bu hala uyuyor ya lan. Sen misin bana bu kadar heyecan yaptırtıp, uyutmayıp, bu saate kadar uyuyan. Atladım birden üstüne. En sevdiğim uyandırma yöntemidir. Anneme de bunu yapardım, köyde kaldığım arkadaşlarıma da. Hepsi de Segah’ın verdiği tepkiyi verirdi.

“Oha kızım ayı mısın öküz. Kalksana üstümden oha. Lan kızım eziliy… ahh bacağııım.”

“Günaydııııınn sevgiliiim güzel bi güüünn değiiil miii kahvaltıdan önceee birraaazz…”

“Bi de şarkı söylüyor ya. Sen nasıl bir ruh hastası çıktın ya.”

“Uyan sende be. Ben heyecandan geberiyorum sen uyuyosun.”

“Niye kız, Agah’ı görcen diyen mi?”

“Ne alaka be manyak. Yeni okul sonuçta yeni ortam yeni arkadaslar falan. Ondan yani.”

“He hee.”

“Gülme be. Öylee. Ohoo abi sen şimdi hazırlanana kadar biz kesin geç kalırız.”

“Ben senin gibi miyim gülüm 10 dakikaya aşağıdayım.”

Üstünden kalkıp aşağı indim. Kızdaki rahatlığa bak ya. Ne yani yarım saat ne giyeceğini düşünmeyecek miydi? Saçımı nasıl yapsam diye ayna karşısında kendiyle bakışmayacak mıydı? Bu ne biçim kız!

“Hafiiii, bal sultaaaan. Günaydııın.”

“Günaydın deli kız günaydın.”

Kahvaltı sofrasını kuran sultanın yanağını öpüp ona yardım etmeye başladım. Gerçekten de 10 dakika sonra Segah geldi. 1 dakika ya. Nasıl  ya. Altında siyah bir tayt, üstünde bol ‘cool’ yazan beyaz bir tişört lacivert spor ayakkabıları. Kuaför elinden çıkmış gibi dağınık topuz yapılan saçları. Sade duru makyajı falan. Bunların hepsi 10 dakikada mı oldu yani? O zaman ben mi anormalim ya. Hiç ne giysem diye düşünmedi mi? Bu işin püf noktalarını öğrenmem lazım.