A Love Story | BEOMJUN |

0.5

Yeonjun'un ağzından...
——————————-

Beomgyu'ya çok sinirlenmiştim. Bana düpedüz yalan söylemişti çünkü. Yalan söyleyen insanları cidden hiç sevmem. Arkama bakmadan çekip gittim oradan. Eğer bana seninle bir şey konuşacağım deseydi belki gelirdim ama demedi.

Tae'nin yanına kızgın bir suratla gittim. Bana ne olduğunu sormuştu.
"Kanka noldu hoca kötü bir şey mi söyledi?"

"Yok Tae. Boşver sen gel dışarı çıkalım. Çıkışta bize gelsene abimi de görürsün hem." diye konuyu değiştirdim.

"Olabilir. Taehyung hyungumu da çok özledim ben zaten."

Dışarı çıktığımızda Beomgyu karşımda duruyordu. Ne ara dışarı çıkmıştı ben bile fark etmedim ama önemli olan şey o değil Beomgyu'nun yüzüydü.

Çok kızgın bir şekilde bana bakıyordu. Onu geçmeye çalışsam da beni kolumdan tuttu ve bana bağırmaya başladı.

"Choi Yeonjun! Sen kim olduğunu sanıyorsun ya? Dünya senin etrafında mı dönüyor sanıyorsun sen ha? Benim kiminle konuşup konuşmayacağımı sen seçemezsin anladın mı beni?" diye girişti. Gözleri dolarak söylüyordu bunu.

"Beomgyu, sakin ol ve benle gel çok ses yapıyorsun herkes rahatsız oluyor." diye sakince onu uyardım.

"Yok ya! Yine her şeye sen karar veriyorsun bak! Sen busun işte, insanların etrafında pervane gibi döndüğünü sanıyorsun." eliyle omuzumu ittirmeye başladı. Neye sinirlendiğini cidden anlamamıştım ama beni çok kızdırıyordu.

"Beomgyu beni cidden sinirlendirmeye başlıyorsun. Kendine gel ve çekil!"

"Nah çekilirim!" dedi ve yüzüme yumruğu çaktı.

Yüzüme yumruğu koyunca etrafımızdaki herkes Taehyun gibi ağzı açık bize bakıyordu. Taehyun'a karışmamasını söyledim. Beomgyu bana vurunca sinir kotam dolmuştu ve kalkıp bende onun suratına bir tane geçirdim ve yere kapaklandı.

"Beni sinirlendirme demiştim sana. Rahat bırak beni anladın mı? RAHAT BIRAK! Defol!" bu söylediklerime bende inanamıyorum ama hak etmişti. Sebepsizce gelip suratıma yumruğu çakmıştı.

Kalktı ve bana yine öfkeli ama bir o kadar üzgün bir şekilde bakmaya başladı. Bende hiçbir şey demeden çekip gittim.

Okul bittiğinde Taehyun ve ben bize doğru yola koyulduk. Eve girdiğimizde abim beni bekliyordu. Taehyun'un geleceğini ona söylememiştim. Gördüğünde gerçekten çok sevindi.

"Tae? Ahh Taehyun seni gerçekten çok özlemişim nerelerdeydin sen ya? Özlettin kendini geç otur. Sende Choi Yeonjun."

Şimdi hapı yuttuk galiba. Abim bana sadece aşırı kızgın olduğunda tam adımla seslenirdi. Ve bu sefer sesi yükseldiğine göre, okulda yaşananları duymuştu.

"Taehyun şimdiden yaşanacaklar için kusura bakma." diye lafa girdi abim ve bana artık bıkmış bir suratla baktı.

"Bugün okulda kavga etmişsin."

"Demek söylediler. Hah. Ben hiçbir şey yapmadım hepsi o züppe Beomgyu yüzünden."

"Beomgyu ile mi kavga ettin? Ya yeter artık yeonjun yeter ne alıp veremediğiniz var sizin ya bıktım artık yılda yüz kez aranmaktan, anlıyor musun beni!? Saçma sapan hareketlerinden bıktım artık!" abim cidden sinirlenmişti. Sesi acayip yüksek çıkıyordu.

"Ya abi, diyorum ya sana ben bir şey yapmadım ilk önce Beomgyu gelip vurdu bana. Biz taehyun ile bahçeye çıkıyorduk karşımda bir anda Beomgyu belirdi. Bana bağırmaya başladı bende sinirlendirme beni çık önümden dedim dokunmadım bile ona! Her şeyi sanki her zaman ben yapıyormuşum gibi konuşma artık! Bende bıktım!"  pimi çekilmiş bomba gibi bende patladım abime ve hızlıca Taehyun'u da çağırıp odama gidip kapıyı sertçe kapattım.