The Lost Luna

Chapter 10

Jk's p.o.v.

අපි ඉක්මනින්ම Tae ව ත් එක්ක ගෙන ළඟම තිබුණ hospital එකට ගියා...
ඉක්මනින්ම Tae ව ward එකකට ඇතුළත් කරලා අපි හැමෝම බලන් හිටියේ doctor ඇවිත් Tae ගේ තත්වෙ කොහොමද කියලා කියනකනුයි...මම Tae ව බලන්න යන්න දෙන්න කියලා කෑගැහුවත් කවුරුත් මට ඇතුළට යන්න ඉඩ දුන්නේ නෑ...

හැමදේම වුණේ මම නිසා...මාව ආරක්ෂා කරන්න ගිය නිසා තමයි මේ හැමදේම වුණේ....මමයි වග කියන්න ඕනේ...rose pack අයට හොඳින් ඉන්න දෙන්නේ නෑ....මගේ Tae ට මෙහෙම කරාට මම පලිගන්නවා....මරලා දානවා...😤😠

ඒත් එක්කම Soyeon ත් මේ පැත්තට දුවගෙන එනවා මම දැක්කා...Soyeon ගොඩක් කලබලෙන් ආවේ එයාගේ කොණ්ඩෙවත් හරියට හදා ගෙන නැතිවයි....

" Tae...Tae...මගේ Tae ට මොකද වුණේ...එයා හොඳින් නේද....ම..මට Tae ව බලන්න ඕ..ඕනේ....කො...කොහෙද එ..එයා....😰😫"

Soyeon කෑගහගෙන Tae ව හොයන්න ගත්තා...හදිස්සියට Soyeon ට හරියට වචන කියවුණෙත් නෑ...

" හරි Soyeon බය වෙන්න එපා Tae ට මුකුත් වෙන්නේ නෑ.."

Jin hyung Soyeon ට එහෙම කියලා එයාව සනසන්න ගත්තත් hyung ඉන්නෙත් හොඳ සිහියකින් නෙමෙයි කියලා මට තේරුණා...

Tae ට කිසි දෙයක් වෙන්න එපා කියලා එයා ගැනම හිත හිත ඉන්න කොට අර කැලෑව ඇතුළෙන් ඇහුණු ඒ මාව වශි කර ගත්ත හඬ නැවත නැවතත් මගේ ඔළුව ඇතුළේ දෝංකාර දෙන්න ගත්තා...කේන්තියත් දුකත් සතුටත් මිශ්‍ර වුණු හැඟීමක් එක්ක මගේ ඔළුව රිදෙන්න ගත්තේ කියා ගන්න බැරි වේදනාවකුත් එක්කයි...ඒත් එක්කම මම ඔළුව අල්ලගෙන බිමට නැමුණේ මට කැරකිල්ලක් දැනුණ නිසයි...මාව බිමට වැටෙනවත් එක්කම අර හඬ ආයෙ ආයෙත් ඔළුව ඇතුළේ දෝංකාර දුන්නෙ මට හැමදේම බොඳ වෙන ගමනුයි...අන්තිමේදි මට ඇහුණේ මගේ නම කියලා මාව බිමට වැටෙන්න නොදී අල්ල ගන්න උත්සහ කළ Jimin ගෙ හඬ විතරයි....

.....................................................................

දිග නින්දකට පස්සේ ඇහැරුණා වගේ හැඟීමක් එක්ක මම ඇස් අරින්න උත්සහා කරත් අර හඬ තාමත් මගේ ඔළුව ඇතුළෙන් ඇහෙන්න ගත්තා ඒ නිසා මම ඇස් දෙක තදින් පියා ගෙන හිත සන්සුන් කර ගන්න උත්සහ කරන කොට කවුරු හරි මං ඉන්න තැනට එනවා වගේ දැනුණ නිසා මම හිමින් ඇස් ඇරියා..