"ဂျောင်ကု... မင်း ငါ့ကို မှတ်မိသွားပြီလား"
"အင်း"
သူ.. ဆော့ဂျင်ကိုရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ အတိတ်... အတိတ်... မြူမှုန်တစ်မှုန်စာမျှ သာယာပျော်ရွှင်ဖွယ်မရှိသော အတိတ်ရဲ့အရိပ်တွေ။ ထိုအတိတ်တွေကိုကြာကြာမေ့ပျောက်ခွင့်မရခဲ့ပုံကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူ့မှာပေးဆပ်စရာဝဋ်ကြွေးတွေတစ်လှေကြီးကျန်နေသေးတယ်ထင်ပါရဲ့။
"ဒါဆို.... မင်း မျက်နှာကြီးကဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဘာလို့ မျောက်အိုမကြီး လင်ပျောက်သလိုမှိုင်နေတာလဲ"
ဆော့ဂျင်ရဲ့အပြောလေးကြောင့် သူ ပြုံးမိသွားသည်။ တော်သေးတယ်.. တစ်စက်မျှစိတ်ချမ်းသာစရာ မရှိတဲ့ သူ့ဘဝထဲကို ဒီဗရုတ်သုတ်ခလေးရောက်လာခဲ့ပေလို့။
"ဘာပြောတယ်! အဲ့ဒါမင်းကြောင့်ပေါ့။ ဘာလို့ငါ့ကိုရေထဲတွန်းချရတာလဲ။ သေသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
လေသံမာမာဖြင့်အော်လိုက်တော့လည်း ကင်ဆော့ဂျင်ရဲ့ဗီဇ အတိုင်း ကမ္ဘာ့အဖြူစင်ဆုံးမျက်နှာပေးလေးဖြင့် ဟီးခနဲ ရယ်ပြ၏။
"အဟီး... အရမ်းလန့်သွားလား"
"လန့်သွားတာပေါ့။ သေပြီတောင်ထင်နေတာ"
"ဆောရီးပါကွာ။ ငါလည်းမင်းကိုမြန်မြန်သတိရစေချင်တဲ့ စေတနာသန့်သန့်နဲ့ လုပ်လိုက်တာပါ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာဆိုအဲ့လိုပဲလေ။ ထိတ်လန့်စရာတစ်ခုခုကြုံရင်အတိတ်ကိုပြန်သတိရသွားကြတာပဲမဟုတ်ဘူးလား"
"အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ငါ့ကိုရေထဲတွန်းချပစ်တယ်ပေါ့။ မင်းဟာလေ ပြောလိုက်ရင်မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ပြီးရင်လုပ်ချင်ရာလုပ်တာပဲ။ ဆင်ခြေဆင်လက်တွေကလည်းတစ်ကိုယ်လုံးအပြည့်ပဲ"
ဒီလိုကျပြန်တော့ မျောက်မူးလဲလေးက မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုစူလို့။
"ကဲ..သွားမယ်။ ဒီမှာတစ်ကိုယ်လုံရေတွေရွှဲကုန်ပြီ"
ထိုမျက်နှာလေးကို မသိကျိုးကျွံပြုကာ ရှေ့ဆက်မယ်ပြင်တော့...
"နေဦး။ ငါ့ကိုပဲအပြစ်ပြောနေရအောင် မင်းလည်း အမှားမလုပ်ထားတာကျနေတာပဲ... ဟွန့်"
YOU ARE READING
My Sassy Ghost (✔)
Fanfiction(Unicode) သရဲလေးတစ်ကောင် ကောက်ရထားသည်။ Jeon Jung Kook 💜 Kim Seok Jin (Zawgyi) သရဲေလးတစ္ေကာင္ ေကာက္ရထားသည္။ Jeon Jung Kook 💜 Kim Seok Jin
