Spisana myśl

II / Będę o dwudziestej

— Todoroki-kun, mógłbyś zostać na chwilę? Chciałbym porozmawiać o ostatnim teście — zapytał się profesor, spoglądając na studenta.

Shouto zmarszczył brwi i zerknął na srebrny zegarek, który dostał od Fuyumi na urodziny dwa lata temu. Ma kolejny wykład za pięć minut, a same dotarcie na drugą stronę zajmie mu tyle czasu. Musiałby się pośpieszyć, aby zdążyć i się nie spóźnić. Nie pragnąłby ominąć ani sekundy następnego wykładu, ponieważ jest z jednego z trudniejszych przedmiotów na studiach.

Chłopak westchnął, zaczynając prędzej pakować do torby książki. Schował zeszyt, podręcznik oraz piórnik, w którym znajdowało się kilka długopisów, dwa ołówki oraz trzy kolorowe zakreślacze i flamastry. Jednak z powodów gonitwy zostawił na blacie pewien przedmiot.

Kiedy Todoroki i reszta grupy wyszła z sali, nowi studenci powoli zajmowali miejsca przy ławkach, czekając na zajęcia. Akurat jeden chłopak siedział dokładnie tam, gdzie Shouto i szybko zauważył coś nowego na drewnianym stole. Chwycił książkę, a później otworzył, poszukując nazwiska właściciela zguby.

***

Rozległ się dźwięk iskry i pojawił się mały płomień przy zapalniczce. Została zbliżona do ognia końcówka papierosa, która następnie się zapaliła. Chłopak zaciągnął się toksycznym dymem. Westchnął, otwierając lekko usta i wypuszczając małą, szarą chmurkę z płuc. Oparł się o ścianę budynku, a przy tym ponownie rozkoszował się gorzkim zapachem oraz cierpkim smakiem.

Niestety, ale nie mógł się zrelaksować, ponieważ zawsze ktoś musiał mu przeszkodzić.

— Bakugou! — Usłyszał swoje nazwisko, rozpoznając głos, który go zawołał. Wywrócił szkarłatnymi oczami, strzepując popiół na ziemie.

— Jak ty mnie tu znalazłeś? Nie możesz dać mi chociaż raz spokoju — warknął blondyn, kiedy spojrzał się na nową osobę.

Katsuki poznał Kirishime w liceum i z niewiadomych przyczyn czerwonowłosy przykleił się do niego, jak jakaś przylepa po pierwszym dniu w szkole. Bakugou na początku starał się ignorować Eijiro oraz jego nachalność, ale jakimś sposobem nie udało się powstrzymać drugiego chłopaka. Nawet wyszło na to, że zostali współlokatorami w akademiku na studiach, a Katsuki zdarzało się nazywać Kirishimę przyjacielem, chociaż miał wątpliwości, co do ich relacji.

— Przecież zawsze tutaj palisz. — Zaśmiał się czerwonowłosy. — Czemu taki zdenerwowany jesteś? — zainteresował się, podnosząc brew.

Jakby Bakugou nigdy nie był zdenerwowany...

— Zaraz mam zaliczenie z inżynierii chemicznej — wytłumaczył.

— Czekaj... — Zastanowił się Eijiro, łącząc fakty. — To z tego, co nie zdałeś miesiąc temu z powo-

— Tak — przerwał zirytowany.

— Przynajmniej noc przed zaliczyłeś coś lepszego — zażartował, a przy tym spoufalnie walnął z łokcia Katsukiego.

Blondyn wydał cichy śmiech, którego nie usłyszał jego przyjaciel.

— Nie żałuję. Była zajebista — odpowiedział, zaciągając się znowu papierosem. — A na serio, co chcesz?

— O! Bo już prawie zapomniałem o tym. — Kirishima ściągnął plecak i zaczął w nim grzebać. — Patrz, co znalazłem — odparł, trzymając w dłoni książkę.

— Co to, kurwa, jest?

— Sam sobie spójrz! — zawołał radośnie Eijiro.

Katsuki prychnął, zanim zgasił spalonego papierosa i rzucił końcówkę peta na chodnik, udeptując go. Wziął zeszyt, a następnie przerzucił kilka kartek. Spostrzegł, że to jakiś kalendarz, widząc daty na stronach, a pod nimi wpisy o nieinteresujących egzaminach. Czasami pojawiał się dłuższy wpis pod niektórymi dniami, ale nie zawracał sobie głowy zbędnym pierdoleniem. Ponownie wrócił na pierwszą stronę, gdzie znalazł dane kontaktowe właściciela.