Tony Starks secret daughter |Bucky & Dutch|

Hoofdstuk 47: You can't leave me!

Je heb hem wat horen zeggen en je bent bang dat je het wel goed hoorde, maar toch wil je het zeler weten. Je vraagt dus maar "wat?" Je kijkt hem angstig aan omdat je hoopt dat de woorden die je net heb gehoord, niet goed waren en dat je het jezelf in beelde. "Ik ga je waarschijnlijk hierna wel vergeten." Zegt hij daarna. Nee het was wel goed wat je hoorde. Je raakt een beetje in paniek. Wat bedoeld hij hiermee. Waarom gaat hij jou hierna waarschijnlijk wel vergeten. "W-wat bedoel je?" Je begint al tranen in je ogen te krijgen. "Ik heb een foutje gemaakt en ze zijn er achter gekomen. Ze kwamen net naar binnen lopen en hebben testen gedaan. Hierdoor kwamen ze erachter dat ik niet volledig onder hun controle was. Ik gaf uiteindelijk toe en mijn laatste wens was om jou nog een keer te kunnen zien en spreken. Ik was eigenlijk heel verbaasd dat ze het goed vonden, maar ik ben zo blij dat je nu nog voor me staat." Je ziet een traan over zijn wang rollen. Je begint zelf nu ook te huilen. Als hij eenmaal weer gewist wordt, is hij alles kwijt en is het bijna onmogelijk om alles weer terug te halen. "Nee, je kan mij niet verlaten! Je kan mij dit niet nog een keer aan doen!" Zeg je boos, maar je weet ook wel dat je hier niet boos over op Bucky kan zijn. Maar dat je hiervoor boos op Hydra moet zijn. Bucky pakt je vast en je begint nog harder te huilen. Ook Beau komt er nu bij staan en probeert je te troosten. De woorden die erna uit zijn mond komen, zorgen er eigenlijk voor dat je nog maar meer moet huilen. "Ik hou van je y/n en ik ben blij dat ik je heb leren kennen en voel mij ook vereerd dat jij van mij hield." Je slaat helemaal dicht. Je voelt je helemaal leeg worden. Je kan dit niet meer aan. Je wilt weer gewoon samen met hem zijn en alles samen doen en weer samen vrij zijn. "I-ik hou ook van jou Buck" lukt je nog net om ook te zeggen. Daarna stort je helemaal in en het lukt je niet eens meer om te praten. Hij houdt je vast en je voelt zijn armen om je heen. De armen die je altijd om je heen zou willen hebben. De armen die je nooit kwijt zou willen raken. Je wilt zo blijven zitten voor altijd. Bij de jouw liefde in zijn armen.

De man komt weer binnen lopen en hij verteld je gelijk dat je mee moet komen. "Het is oké." Hoor je nog in je oor. Maar je wilt Bucky echt niet loslaten. De man richt opeens een pistool op Beau en je schrikt gelijk op. Bucky laat nu wel los en je weet dat het eigenlijk niet anders kan. Je loopt weg van Bucky en je kijkt nog even achterom. Je ziet gewoon dat hij het ook moeilijk heeft. Hij probeert zich sterk te houden, maar hij kan het ook niet langer meer, dat zie je gewoon aan hem. Hoe kunnen ze je dit aandoen. Het overrompeld je allemaal zo erg. Je bent verdrietig maar ook boos. Inmiddels zijn jullie de kamer uit en worden weer terug gebracht naar jullie eigen kamer. Je gaat op je bed zitten en je begint gelijk weer te huilen. Voordat je naar Bucky zijn kamer ging wist je niet eens dat hij jou nog kende en nu gaat hij jou vergeten. Hij weet hierna niet meer wie hij was, maar jij nog wel. Je wilt eigenlijk niet overkomen als de persoon die alleen maar aan het huilen is, dus je probeert je erover heen te zetten en aan iets anders te denken. Het lukt niet heel goed, dus wat je dan meestal doet is om heel even te gaan sporten. Je doet push-ups, sit-ups en squats. Het gaat allemaal veel makkelijker dan thuis in de Avengers tower. Dit heeft je altijd het meest geholpen als je afleiding nodig had. Het helpt je nu ook heel erg om je even af te leiden van Bucky. Je wilt alleen maar sporten. Je wilt eigenlijk even helemaal niks meer voelen, alles uitzetten. Even aan helemaal niks meer denken alleen dat je aan het sporten bent. Je staat op en begint nu een soort tegen een muur aan te boksen. Vroeger deed je het altijd tegen een boksbal maar die heb je hier niet. Dan moet je het maar tegen een muur doen. Je begint steeds harder te slaan. Je merkt dat je handen beginnen te bloeden. Je knokkels liggen inmiddels al helemaal open. Beau komt om het hoekje lopen, maar je negeert hem. Hij komt naar je toe rennen en hij pakt gelijk je handen vast. Je kijkt nu ook naar je eigen handen en schrikt er eigenlijk een beetje van. Je handen beginnen helemaal te shaken. Voor je iets kan zeggen pakt Beau je al vast en hij geeft je een knuffel. Na een tijdje laten jullie weer los van elkaar en hij loopt naar een kast toe. Hij haalt er een wit t-shit uit en haalt er 2 stroken vanaf en begint ze om je handen te wikkelen. Je vind het heel lief hoe erg hij voor je aan het zorgen is. Nadat hij klaar is ga je weer even op bed liggen en je probeert te slapen. Het lukt je uiteindelijk wel om in slaap te vallen.