Ryujin başını kampüsün spor merdivenlerine çevirdiğinde Donghyuck'u gördü. Sinirle oraya doğru yürüyecekti ki Donghyuck bağırdı. "Dur dur gelme ben geleceğim zaten. Ben gelince döversin!" Donghyuck hâlâ dalgasını geçerken basamakları atlaya atlaya indi ve Ryujin'in karşısına dikildi. "Biliyor musun seninle uğraşmak artık bir hayat stili benim için."
Ryujin gülümsedi zorla. "Daha çok ölüm tehlikesi senin hayat stilin olmak üzere gibi."
"Donghyuck." Başka bir kızın çağırması üzerine ikisi de sesin sahibine çevirdi kafasını. "Karina." dedi yalnızca Donghyuck. Ardından Karina yanlarına ulaştığında gülümsedi. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Bir kahve içmeye ne dersin?"
Donghyuck başını iki yana salladı. "Hayır derim çünkü şimdi Ryujin beni çağırdı kahve içmeye. Belki başka zaman." Karina gülümsedi. "Selam ben Karina." Ryujin de gülümsedi. "Ben de Ryujin. Tanıştığıma memnun oldum." Karina gülümsedi. "Ben de."
Ryujin kaşlarını kaldırdı. "Donghyuck ben sen-" "Yok yok müsaitim zaten. Hadi gidelim."
Karina kendini rahatsız hissederek konuştu. "Donghyuck barışmak istemeyeceğim seninle. Boşuna bu kızı da zor durumda bırakma. Belli ki şimdi uydurdun kahve planını. Hem ben zaten başkasını seviyorum şu an. Seninle kötğ ayrıldığımız için özür dileyecektim sadece. Üzgünüm."
Donghyuck rahatladı bu sefer. Ellerini cebine sokup konuştu. "Sorun değil Karina. Ben atlattım hepsini. Özür dilenecek bir şey yok, gerçekten." Karina gülümsedi. "Teşekkürler, halletmemize sevindim."
Karina yanlarından giderken Ryujin, çok sıkmadan, Donghyuck'un boynuna yapıştı. "Bir daha kim olursa olsun beni bahanelerine katars-" "Nefes alamıyorum." Ryujin gözlerini kısarken çekti ellerini Donghyuck'un boğazından. "Sıkmadım ki aptal, bir numara yapma."
"Tamam Jibang, kızma hemen." Ryujin, Donghyuck'u kovalamaya başlamadan önce gözleri hâlâ kısıkken konuştu. "Sen var ya ölmek istiyorsun. Gel buraya Lee Donghyuck!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
