Vertrouwen Moet Je Verdienen

2 - Opstarten

"Dan kunnen we morgen wel even met z'n drieën? En natuurlijk verder gaan uitpakken.", Jesse en ik knikken.

De volgende dag ben ik voor mijn gevoel heel vroeg wakker. Waarschijnlijk omdat er nog geen gordijnen hangen maar ik karton en kranten voor de ramen heb geplakt. Ik hoor wel al wat gestommel, maar of het de buren zijn of mam of Jesse weet ik niet. Ik rek me uit en blijf even stil liggen om te luisteren. Volgensmij is het mam..
Ik draai me om en kijk even op mijn telefoon, 09:18.
Ik kruip omhoog aangezien er alleen een matras op de grond ligt. 
Ik zucht even en steek de gang over naar de wc. "Goeiemorgen An!" zegt mam mega opgewekt als ze langs de wc deur loopt. Ik moet lachen, "morguh" zeg ik met een slaapstem omdat ik nog tegen niemand heb gepraat.
Nadat ik gedouched en me klaar gemaakt heb zoek ik in wat dozen naar broodbeleg. Ik kan het nergens vinden, geen nutella pot te vinden. "Mam? Waar ligt in godsnaam het broodbeleg?" vraag ik terwijl ik de lege kastjes in de keuken om de beurt open trek. "Hebben we niet, anders ga je even snel naar de supermarkt, hier op het hoekje". Ik zucht zachtjes om de ergernis weg te stoppen. Ik mag niet klagen, mam doet haar best en opzich is het ook best appart om beleg mee te verhuizen. Trouwens, de dag voor vertrek had ik ook het laatste plakje kaas en daarna was de koelkasr echt helemáál leeg. "Oke, hebben jullie nog iets nodig?" vraag ik en loop naar mijn kamer voor sleutels, een pinpas en schoenen. "Doe maar een pak appelsap" roept Jesse die niet veel later in de deuropening staat. "Jij altijd met je appelsap.." lach ik. "Ga je mee of blijf je hier?" Ik kijk Jesse vragend aan. "Ik ga mee, even me jas pakken" antwoord hij en loopt weg. Ook ik pak nog m'n jas voordat we de deur uit gaan. "Tot zo mam!" roept mam als ik de deur dicht doe. "Tot zo!" roepen Jesse en ik lachend terug. Buiten kijk ik naar links en naar rechts. Welke kant is de supermarkt op? Alsof Jesse mijn gedachtes kan lezen, zegt hij "links".

"Pak jij een mandje" zeg ik tegen Jesse en ik loop zelf door naar de scan apparaten. Tegelijkertijd staan we aan de andere kant van het poortje. "Oke, appelsap en broodbeleg. Ga jij maar lekker je appelsap zoeken" zeg ik en loop weg om het broodbeleg te zoeken. Ik kan het antwoord van Jesse niet eens meer horen. Maakt ook eigenlijk niet uit, want hoe kan je nee zeggen op het zoeken van appelsap?
Ik stop Nutella, appelstroop, pindakaas, ham, kaas, hagelslag en nog wat andere dingen in het mandje. Jesse heb ik nog steeds niet gezien. Ik loop de winkel door en vind hem pratend met een gozer in een shirt van de winkel. "Oh daar ben je" zeg ik en loop op hen af. "Appelsap ligt in pad 7" zegt de jongen. Ik zie 'Ian' op het naamkaartje staan. "Dankje" zeggen Jesse en ik tegelijk.
"Heb je alles wat je wilt?" vraag ik nadat we de appelsap hebben. Jesse denkt even na en schud vervolgens zijn hoofd. "Wat lekkers voor mama". Ik knik en steek de winkel door naar het pad met chocolade en snoep. "Kies maar wat uit" en Jesse bekijkt de schappen met zoetigheid nauwkeurig. Vervolgens komt hij aanzetten met een doosje Merci. Ik scan het doosje en we lopen naar het zelfscanplein om af te rekenen.
Thuis aangekomen overhandigd Jesse het doosje Merci gelijk aan mam, die blij verrast is en Jesse een kus geeft. Glimlachend loop ik de kamer binnen, "haaihaai" zeg ik en leg de boodschappen op tafel.
Niet veel later pakken we de fietsen om langs school te fietsen. "Nou, best te doen deze route. Het is niet heel lang fietsen" zeg ik op de terugweg.

Een paar dagen later is mijn bed bezorgt en pak ik de enerlaatste doos uit. Er zit nog kleding in, en in de andere doos zitten spullen die ik in mijn bureau kastjes en laatjes kwijt kan. Ik ruim de inhoud van de dozen op en kijk even naar de foto van pap op mijn nachtkastje. Het is een foto van de laatste vakantie met z'n vieren. Vooral voor Jesse is er door veranderd, hij is veel liever en zachter geworden in plaats van het 'ik doe 24/7 stoer gedrag'. Ik heb me veel meer opgesloten en mam is er juist veel posituever van geworden ondat ze het idee heeft dat zij nu de persoon is die geen off day meer mag of kan hebben. Nogal sneu eigenlijk, maar ik probeer haar te steunen en te helpen waar ik kan.