Vertrouwen Moet Je Verdienen

9 - Nummer

"Rot op" zeg ik en ik loop op een hoog tempo de school uit. Ian blijft achter in de gang.

Nogsteeds boos en verdrietig fiets ik naar huis. Gelukkig is mam niet thuis, en Jesse ook niet. Ik zet mijn fiets weer neer onder het afdakje en loop naar binnen. Ik pak in de keuken een bak met chocolade ijs en een lepel en neem hem mee naar mijn kamer. Ik zet keihard muziek op en ga huilen op mijn kamer met de bak ijs.
Appje van Juul: 'Jammer, beterschap! Ben je er morgen wel weer of blijf je dan thuis?'
Huilend stuur ik een appje terug: 'dankje! Denk dat ik er morgen gewoon weer ben'

Ik leg mijn telefoon weg en zet de muziek uit zodat ik een film kan kijken. Midden in de film wordt ik gebeld door een onbekend nummer. Ik laat mijn telefoon over gaan en krijg drie seconden later een appje binnen: 'hey Anna, echt het spijt me zo erg. Hopelijk vind je het niet erg dat ik je nummer heb gevraagd aan Julie, ze zei dat je hoofdpijn hebt. Waarschijnlijk van en door mij.. Ik hoop dat ik je later kan spreken over wat er is gebeurt en dat we opnieuw kunnen beginnen..
Ian'

Ik veeg de tranen weg, opzich wel lief maar ik kan hem niet meer zien. Ik ga hem sowieso de komende week nog negeren. En gewoon van hem wegblijven. Julie ga ik niks vertellen, dat komt later wel, of helemaal niet.
Ik laat het appje van Ian op geopend.

De volgende dag zucht ik als mijn wekker gaat. En niet eens om het fwit dat het kwart voor zeven is, maar om het feit dat ik naar school moet en Ian onder ogen moet zien. Mam weet niet dat ik gister de halve dag het geskipt, en ik hoop dat dat zo blijft en anders hoop ik dat ze het begrijpt. Ik rek me uit en stap net heel veel tegenzin uit bed. Bij een nieuwe school had ik niet verwacht om binnen twee weken tijd een ruzie te krijgen. Zeker niet na die eerste dag, dat ik zo mega goed werd ontvangen door Julie..
Op school aangekomen, zie ik Juul al bij het lokaal staan. "Hey Juul!" zeg ik en steek kort me hand even op. "Heyyyy je bent er weer!". Ik knik,  "trouwens, Ian wilde je nummer. Heeft hij daar iets mee gedaan?" zegt ze. Ik sla een hand voor mijn mond, "en óf hij er iets mee heeft gedaan! Nee grapje, ik wist dit niet eens" zeg ik. Ik kan het beter zo houden dan dat ik dat nu moet gaan uitleggen wat ik niet wil. Ze lacht even en samen lopen we het lokaal in. Ik zie Ian achterin het hoekje zitten en wil eigenlijk aan Julie voorstellen aan de andere kant te gaan zitten. Maar voor ik iets kan zeggen gaan er andere mensen zitten en zegt Juul: "kom, daar zitten Ian en Mees". Met tegenzin ga ik bij de jongens zitten. Julie lijkt er niets van te merken en heeft het naar haar zin met Mees. Daarintegen zitten Ian en ik ongemakkelijk naar buiten te kijken en soms kruisen onze blikken elkaar kort. "Wat is er? Je bent zo stil" fluisterd Juul. Ik haal mijn schouders op, "het is nogal ingewikkeld. Laat het maar" fluister ik terug. "Zeker weten?" vraagt ze. Ik knik, "zeker weten".
Ik voel Ian zijn ogen in mijn rug en draai me om. Blij en verbaasd kijkt hij me aan. "Stop met kijken, je ogen boren zowat door me heen" fluister ik. Ik zie Mees kort kijken en dan weer naar Julie, die aangeeft dat ze het moeten laten. Heel fijn dat ze dat tegen hem zegt, scheelt een hoop gezeik.
"Luister, dat je boos op me bent begrijp ik maar mag ik op z'n minst naar het kaulo bord kijken?" fluisterd hij boos. Zuchtend draai ik me om, binnen drie seconden draai ik terug. "Ik weet niet hoor, naar het bord zit hoger dan het klemmetje in mijn haar. Dus als je daar overheen kan kijken, graag.".
Ian kijkt weg naar buiten en ik zie Mees en Julie blikken net elkaar wisselen. Ik steek mijn hand op en de docent komt naar me toelopen. "Mag ik naar de wc?" vraag ik. Hij knikt en zo snel als ik kan loop ik weg.
Op de terugweg naar het lokaal tref ik Ian weer. Zuchtend draai ik me om, maar hij heeft me al weer ingehaald. "Wat?" vraag ik boos, "kunnen we álsjeblieft praten want ik trek dit niet en onze situatie heeft ook niet echt goede invloed op de rest van de groep" zegt hij. "Als jij even kan gaan nadenken over wat je zegt tegen mensen terwijl je ze niet kent. Doei Ian" zeg ik en loop weg.
Bij het lokaal ga ik boos zitten, Julie kijkt me vragend aan. "Laat het, hij moet even beseffen dat hij niet alles kan zeggen wat hij denkt. Die kaulo mongool" zeg ik boos en pak een pen om aantekeningen te maken.