Vertrouwen Moet Je Verdienen

10 - Week rust

"Laat het, hij moet even beseffen dat hij niet alles kan zeggen wat hij denkt. Die kaulo mongool" zeg ik boos en pak een pen om aantekeningen te maken.

Na de les probeert Julie me bij te benen. "Weet je zeker dat je niet wilt praten?" vraagt ze voorzichtig. Ik stop met lopen en draai me naar haar toe. "Ik wil praten" zeg ik en trek haar mee naar het plein waar we op een afgezonderd bankje gaan zitten. Ik vertel het hele verhaal, over Ian maar ook over mijn vader en Julie haar ogen worden groot. "Jemig An, wat heftig allemaal.. Heeft hij al sorry gezegd?". Ik pak mijn telefoon en laat haar het appje lezen. Fluisterend en in zichzelf leest ze het appje; 'hey Anna, echt het spijt me zo erg. Hopelijk vind je het niet erg dat ik je nummer heb gevraagd aan Julie, ze zei dat je hoofdpijn hebt. Waarschijnlijk van en door mij.. Ik hoop dat ik je later kan spreken over wat er is gebeurt en dat we opnieuw kunnen beginnen..
Ian'

"Opzich wel lief appje, maar weet hij wat er gaande is?" vraagt ze. Ik schud m'n hoofd, "ik moet het hem wel gaan vertellen want hij snapt niet dat het me zo raakt.. Maar ik kan hem de komende week gewoon niet zien. Dus ik ga hem appen dat ik een week afstand hou of zo. Wat zal ik doen?" zeg ik en kijk Julie vragend aan. Ze denkt even na en antwoord vervolgens: "ja, ik zou dat doen". Ik knik even kort en bedenkt vervolgens samen met Juul een appje zodat het niet te gemeen klinkt, en dat hij de boodschap goed begrijpt.

POV IAN
Ik zit op een terras met Mees als ik mijn telefoon voel trillen in mijn broekzak. Ik negeer het en neem nog een slok van mijn Cola. Zal het Anna zijn? Misschien wilt ze praten? Mijn hoopvolle gedachtes worden obderbroken door Mees. "Ian? Lekker afgedwaald?" geschokken kijk ik op. "Huh?" zeg ik. Mees lacht, "waar zit jij met je gedachten man?". Ik haal mijn schouders op, "Anna is boos op me, maar niet een beetje boos.. maar echt voor lange tijd boos". Mees kijkt me vragend aan, "hoezo dat dan?".
Ik vertel Mees het hele verhaal over mijn uitval tegen haar en haar vele betere uitval tegen mij. "Damn bro, you fucked it up. Ik vind Anna wel een type, ken haar niet heel goed of zo, maar ik vind haar wel een type die alleen met een hele goeie reden boos is". "Ja, denk het.. Maar ik vind het echt heel erg wat ik mag haar echt.." zeg ik.
Ik pak mijn telefoon, het is inderdaad een appje van Anna. Maar niet het appje waar ik op had gehoopt. Vliegensvlug gaan mijn ogen over de letters; 'hi Ian, wat je hebt gezegd ligt heel gevoelig en ik wil het je best layer uitleggen maar ik neem een week of langer afstand van je, omdat ik je gewoon niet kan zien nu. Laat me alsjeblieft met rust en als ik er aan toe ben stap ik wel naar jou.'
Ik kijk op naar Mees die me vragend aankijkt nadat hij waarschijnlijk mijn verbleekte gezicht heeft gezien. "Wat is er?", ik draai mijn telefoon om. Ook Mees zijn ogen vliegen over de tekst. "Oh shit" mompelt hij, "en nu?" vraag ik. "Ja zo laten. Ze zegt letterlijk dat zij degene is die contact met je op neemt als ze er aan toe is..".
Ik zucht, "godver.. dit kan eeuwig gaan duren. En àls ze dan ooit weer wilt praten, is de kans er ook dat we niet eens vrienden kunnen worden"
Mees haalt zijn schouders op, "ja het wordt afwachten bro".

POV ANNA
Ik check whatsapp en zie dat Ian het heeft gelezen. 15 minuten geleden. Ik denk ook niet dat hij nog 'oke' gaat zeggen. Ik heb letterlijk gezegd dat ik degene ben die contact opneem als ik er aan toe ben. Ik zucht uit opluchting en start een film.

Maandagochtend en ik loop de school binnen. Ik heb geschiedenis en ik zie Ian al zitten. Ik heb hem sinds de ruzie niet meer gezien. Als ik het lokaal in loop maken we onbewust, vooral ik, oogcontact met elkaar. Snel kijk ik weg en loop naar de andere kant van het lokaal en ga daar zitten. Ik pak mijn spullen en voel hem kijken, jemig wat irritant. "Dames en heren, hoe zit het met de werkstukken?" zegt de docent. Jemig, kan het nog erger? De docent gaat alle koppels langs en vraagt of het lukt. "Ian en Anna, is alles duidelijk?" Ian kijkt naar mij, ik knik richting de docent. "Lopen jullie op schema?", weer knik ik. "Ga even naast elkaar zitten dan kunnen jullie er samen aan werken" zegt hij.
Ik zucht geïrriteert, "het zal zo ook wel lukken" zeg ik en verbreek het oogcontact met de docent zodat hij niet verder kan praten. In mijn ooghoek zie ik hem naar Ian lopen, ze praten even en Ian knikt een beetje en zegt vervolgens: "nee het kan zo wel hoor komt goed. We lopen op schema en we hebben een verdeling wie wat doet. Oh en ook nog een documentje waar we tegelijk in kunnen werken dus no stress meneer". Ik negeer het en google wat informatie. De hele les lang zie ik in mijn ooghoek Ian af en toe naar me staren. Ik snap het denk ik, maar het maakt me een beetje ongemakkelijk.