They Don't Deserve You - Taejin

[Bul beni, kaybolmuşum.]

Kadehlerini havaya kaldırdılar ve hep bir ağızdan "Şerefe!" diyerek içmeye koyuldular şaraplarını dört yakın arkadaş. Sınavların bitişinin ardından rahatlama gecesiydi bu gece ve dördünün de notu çok iyiydi. Seokjin ne kadar inanmamışsa da yüksek almıştı, Taehyung ve tabii ki kendisini çalışmaya ikna eden Namjoon sayesinde.

"Sonunda mezun oluyoruz ha?"

"Nihayet." diyerek rahat bir nefes aldı Yoongi, Joon'a karşılık.

"Ee, ne yapmayı düşünüyorsunuz? Bir planınız var mı?"

"Ben bir süre dinlenmeyi düşünüyorum, 16 sene kafamın üstünden tır geçti sanki."

Herkes güldü huysuz arkadaşlarının bu cevabına.

"Ben bilmiyorum, daha karar vermedim." diye ekledi Seokjin. "Ama okuduğum bölüme yönelik bir iş istiyorum."

"Vay, bu ünlü bir arkadaşımız olacak demek. Artık hava atabileceğim." Yoongi'nin sözü Jin'in hoşuna gitmedi değildi. Utangaçça gülümsedi.

"yüzün ve vücudun güzel- ki oyunculuğun da öyle. Sektörün en iyisi olacağından şüphem yok." Taehyung'un dediğiyle kızarmaya başladığını hissetmişti. Saçlarının bir tutamını kulağının arkasına atıp kısık sesle "teşekkür ederim." diyebildi sadece. Ama arkadaşlarının sırıtmalı ve imalı bakışları gözünden kaçmamıştı. Tae ile tanışmalarından kısa bir süre sonra samimileşmişler ve artık üç değil dört yakın arkadaş olmuşlardı ama Yoongi ve Namjoon onların aralarındaki çekimin farklı olduğunu biliyorlardı. Arkadaştan çok flört gibilerdi.

"Ee şey.. Sen ne yapmak istiyorsun? Yani okuldan sonra." diye sordu ona bakarak Jin, ortamın havasını değiştirmek için.

"Ben yüksek lisans yapmak istiyorum. Bunun iş hayatımın önünü de açacağını düşünüyorum."

"Çok güzel, peki nerede yapacaksın?" Diyerek sorusunu yöneltti Joon.

"Aslında burada yapmak istiyordum ama ailem Kanada'da iyi bir okul bulduklarını söyledi. Ben de onları kırmak istemedim."

"Bu gerçekten güzel bir fırsat, peki ne zaman gideceksin?" diyerek ona baktı Yoongi.

"1 ay sonra."

Jin, içinin yanmaya başladığını ve gözlerinin dolduğunu hissetti ama ağzını açıp tek kelime etmeye cesaret edemedi. Zaten ne söyleyeceğini de bilememişti. Bu onun için en iyisiydi ve yerinde olsa o da giderdi. Bu yüzden sadece sustu ve içkisini içmeye devam etti.

...

Jin için önceden hiç geçmeyen saatler şu 1 aydır su gibi geçmişti ve hiç istemese de o ayrılık günü gelmişti. Yarım saat sonra uçağı kalkacaktı ve onu 2 yıl göremeyecekti. En arkada, Tae'nin önce ailesiyle sonra da Namjoon ve Yoongiyle vedalaşmasını izledi. Ağlamak istiyordu ama yanlış anlaşılmaktan çok korkuyordu. Tae yanına geldiğinde bir süre birbirlerinin gözlerinin içine baktılar, Jin'in 1 aydır olduğu gibi yine bu konuda konuşmaya cesareti yoktu. Ne gitme ne de birlikte gidelim diyemedi, diyemezdi. İlk Tae konuştu.

"Şimdi gidiyorum... Ama bil ki aklım sende gidiyorum." dedi ve onun ellerini tutmaya cesaret edemediğinden kendi ellerini Jin'in kollarına koydu. "Sana söz veriyorum Jin, seni hep arayacağım. Her zaman konuşacağız. Ne zaman mutlu veya üzgün olsam sana anlatacağım..."

Jin gözyaşlarını akıtmamak için büyük bir mücadele veriyordu. Konuşmadı, konuşsa kendini tutamazdı çünkü. Sadece başını salladı.

"Sen de bana bir söz ver... Ne olursa olsun iyi olacaksın."

Yine aynı şekilde başını salladı ve kısık bir sesle "söz." dedi. Zaman iyice azalırken Tae gitmeden önce ona son kez sıkıca sarıldı ve aynı anda Jin de karşılık verdi. Kollarını Tae'nin boynuna dolayıp kafasını omzuna gömdü. Belindeki eller sırtını okşarken bu an hiç bitmesin istiyordu. Farklı hissediyordu ona karşı, biliyordu ama korkuyordu. Bir gün onu Hoseok'un terk ettiği gibi terk eder diye ona aşık olmaktan korkuyordu. İstemeyerek de olsa ayrıldıklarında Tae son kez ona ve diğerlerine baktı. Daha sonra ise bavulunu alıp uçağına doğru yürümeye başladı. Jin onu kalabalığın içine karışana dek arkasından izledi. Bir süre sonra gözleri onu göremeyince anladı... Gitmişti işte. Onu sevdiği adam terk ettikten sonra en iyi hissettiren adam, artık yoktu. Gözlerinin daldığı yerden onu Namjoon ve Yoongi çıkarmıştı.