Ortak yatak odanızın kapısında durup Mello'ya baktınız. Sırtı sana dönüktü. yatağın üzerine saçılmış kıyafetleri ve ayaklarının yanında nemli bir havluyu görebiliyordunuz.
"Merhaba, Y/N." Mello omzunun üzerinden sana bakmak için döndü, yüzünde hafif bir sırıtış vardı.
Lanet olsun. "Nasıl -"
"Her zaman gıcırdayan döşeme tahtasının üzerinde duruyorsun." Mello yatağın üzerine saçılmış kıyafetlere döndü, belli ki yatmaya hazırlanıyordu.
Elini omzuna koyarak yanında durana kadar ileriye doğru yürüdün. Derin nefes almadan önce bir saniyeliğine kasıldı ve kendini rahatlamaya zorladı. Aşağılık kompleksine sahip olduğunu biliyordunuz ve bu yüzden onun için hala sevginize tamamen güvenmediğini biliyordunuz.
Bir adım daha atıp yanına geldin ve o senden hafifçe uzaklaştı. Mello'yu bu şekilde tanımasaydınız fark etmezdiniz, çok inceydi.
Ama Mello'yu tanıyordun ve kaşlarını çattın, elini omzuna koydun ve onu hafifçe kendine döndürmeye çalıştın. Önüne gelene kadar bir adım attın.
Yüzünü sana çevirdi. yüzü yere dönüktü ve kaşlarının arasında bir kırışık vardı.
Parmağını kaldırıp kırışıklıkları düzelttin, yüzünü ellerinin arasına aldın ve gözleri seninkilerle buluşana kadar başını yukarı kaldırdın. O uzağa baktı ve senin gözlerin onunkileri takip etti.
"Sorun nedir?" diye mırıldandın, bir şüphen vardı ama bunu doğrulaması gerekiyordu.
Hiçbir şey söylemedi, sadece vücudunu çevirip senden ayrıldı ve şüphelerimi doğruladığını biliyordun.
Bakmadan, konuşmadan ve hatta yüzünde endişeli bir ifadeyle yanında durduğunu kabul etmeden giyinmeye devam etti.
"Bana bak. Lütfen." Son kelimede ses tonunu yumuşattın ve o sesi her kullandığında ona hayır diyemeyeceğini biliyordun.
"Bu...iyi. İyiyim." Mello mırıldandı, senin yönüne bakıyor ama gerçekten sana bakmıyordu.
"Sorun nedir? Benden kaçıyorsun."
"Hayır, kaçmıyorum."
İçini çektin. "Tamam, kaçmıyorsun ama sorudan kaçıyorsun." Yutkundun, sinirini ısırdın. Derin bir nefes aldın, tekrar denedin. "Sorun nedir? Bana her şeyi anlatabileceğini biliyorsun." Uzanıp elini avucunuzun içine aldınız ve rahatlatıcı bir şekilde sıktınız.
Mello bir şey söylemedi ama eli bilinçsizce göğsünün ortasındaki yara izinin ucunu takip etti. Gözlerin yanağına kaydı ve sana baktı ve tekrar hızla uzaklaştı. Ahh.
"Kontrol edemediğin bir şey için kendini kötü hissediyorsun, Mello."
Dudaklarından derin bir iç çekiş dökülse de Mello sessiz kaldı.
"İçtenlikle söyledim. Yara izlerin yaşadığının kanıtı. Sadece senin tam olarak bildiğin bir hikayeyi anlatırlar. Onu kucakla, onu sevmeyi öğren, altındaki güzelliği gör. Sen izin vermedikçe seni tanımlamazlar. Yaralarını seviyorum, tamam mı?" Elinizi göğsünün üzerine koydun. başparmağınız göğsünün düzleminde yatıştırıcı hareketlerle ovuşturdu.
Mello sana baktı, gözlerinde tanımlanamayan bir şey vardı.
"Seni seviyorum." Bir an sonra fısıldadı.
"Ben de seni seviyorum. bilirsin." Hafifçe öne eğildin ve yanağında ki yara izinin ucuna yumuşak bir öpücük kondurdun.
Mello, sen odaya adım attığından beri ilk kez gülümsedi ve ne kadar uzun zaman önce olursa olsun, dudaklarına yakıcı bir öpücük kondurdu, kolunu beline sardı ve seni kendine çekerek, sana ne kadar çok şey olduğunu göstermeye kararlı bir şekilde. ruhuna dokundu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
