Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Yoongi çok yorulmuştu artık sevgisinin sevilmesinden. Annesinin ölüm yıl dönümünde karşılaştığı, annesi yerine koyduğu aşkının kendisinin sadece sevgisini sevmesinden yorulmuştu.
Her zaman düşünürdü, korkardı aşkının gitmesinden, onun bırakmasından korkardı, gitmesin diye her şeyi yapardı, çevresinden bile uzaklaşmıştı, en yakınları artık onu tanıyamadığını söylerdi.
Oysa Yoongi sevdiği için değişmişti, sevdiği bunun farkında olmasa da...
Yoongi piano çalmayı çok severdi, aşkı için onlarca beste yapmıştı, hatta dinletmişti ona, birlikte gök yüzünü seyrederken piano sesini dinleyerek uyumuşlardı sayısızca gece.
Ama şuan parmakları kesilmiş halde onun için piano çalıyordu, ne kadar olursa.
...
Bir akşam üstü sevgilisine giderken araba çarpmıştı, büyük bir yara almıştı omzuna, bşr kaç gün çıkamadı hastaneden, Hoseok gelmediği günler için gönül koyarken haberi yoktu sevgilisinin ölümden döndüğünden, anlatmamıştı da Yoongi, çok belliydi yara aldığı ama Hoseok bir kez bile sormamıştı, kendi yaralarını anlatmıştı hep, iyileştirmesini beklemişti Yoongi'den.
Sevgilisinin yanına gitmediği bir gece sessizce beste yazdı göz yaşları içerisinde. Kalp kırıklarını, umutlarını yitirişini ve artık dayanamayışını kaleme aldı ilk kez.
Son kez sevgilisini gördüğünde bu besteyi ona verecekti, yazarken dikkat etti her bir kelimesine, kendisi yazarken çok ağlamıştı, çok parçalanmıştı, dinlerken sevgilisi parçalanmasına istemişti.
Bu yüzden bir çok besteyi çöpe attı o gece, güneş doğana kadar hiç durmadı tekrar tekrar yazdı, tekrar tekrar denedi. Sevgilisin ufak bir bakışı gözlerine gök yüzünü sığdırırken, tek bir göz yaşını ölümle bir tutardı Yoongi.
°°°
Hoseok bir gül kadar güzeldi, ama dikeni kadar da zalimdi, tek bir sözü hem kanatlandırıyor hemde kanatlarını kırıyırdu ve bunlar artık fazla geliyordu Yoongi'ye.
