Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Yoongi elleri cebinde kulağında kulaklığı ile evine doğru yürüyordu, sağ kolunu bir el sıkıca kavradı ve eski bir sokak arasına çekti.
" Yine o uçuruma gittin değil mi Yoongi?"
Yoongi gözlerini devirdi ve karşısındaki bir grup genç'e baktı. Bunlar onunun arkadaşlarıydı, Lalisa, Minho, Jimin, Felix.
Minho Yoongi' nin kulaklıklarını önce telefonundan daha sonra kulaklarından hızla çekti ve iplerini eline dolamaya başladı.
Genç kız yeniden Yoongi'nin gözlerine baktı ve sorusunu tekrarladı, Yoongi mahçup bir surat ile onaylarcasına başını salladı. Genç kız ve diğerleri aynı anda derin bir nefes aldılar.
...
" Yoongi bak sen benim kardeşimsin, seni kendimden çok severim bilirsin, ama Jung ile görüşmen beni çok rahatsız ediyor, bu çok sorumsuz bir davranış, onun yanında ölüme koşuyorsun resmen."
" Ne olmuş yani? Ben ölüme koşmaktan memnunum, sizi niye bu kadar alakadar ediyor? "
Genç adam kendine engel olamadı ve sıktığı yumruğu Yoongi'nin yanağına vurdu. Yoongi'nin yüzü sağına eğilmişti ve ani refleksleri yüzünden sol avucu yüzünü tutmaya başlamıştı.
Minho iyice sinirlenmişti, gözü kararmaya başlamıştı, onlar Yoongi ile küçüklük arkadaşlarıydı ve Yoongi'nin başına bir şey gelme düşüncesi bile Minho'yu mahvediyordu. Gerçi diğerleri için de aynı duygular söz konusuydu ama Minho...
Minho sadece Yoongi'ye sığınmıştı, yalnızca ona güvenmişti, şimdiki arkadaşları ile Yoongi sayesinde tanışmıştı.
Eğer Yoongi'ye bir şey olursa Minho yıkılırdı ve Yoongi bunu göremiyordu bileçünkü o Hoseok yüzünden dengesini tamamen kaybetmiş bir sokak serserisine dönüşmüştü, okula geç kalan ve neredeyse en yakınlarıyla bile konuşmayan biri haline gelmişti!
Yoongi arkadaşının elinde olan kulaklığını sertçe kavrayıp eline aldı ve ağzından çıkan ufak bir küfür ile kapşonunu yeniden başına geçirdi ve yoluna devam etti.
°°°
Yoongi yaptıklarının, yaşadıklarının, yaşattıklarının farkında değildi. Yoongi'nin umurunda olan tek şey Hoseok'un mutlukuğuydu. Ama artık onu bile umursayamaz hale gelmişti...
Zihnindeki korku tüm vicudunu ele geçiriyordu ama elinden hiç bir şey gelmiyordu...
