Ֆանֆիկը հայերեն է:
Այն մասին թե որքան է ճակատագիրը սիրում անակնկալներ անել : Հատուկ Բանտանի հայ ֆանատների համար💫
Խնդրում եմ խիստ չդատել քանի որ սա իմ առաջին աշխատանքն է ☺️
Յունան և Սոկջինը քայլում էին Սեուլի գիշերային փողոցներով ու խոսում տարբեր թեմաներից։ Սկզբում Յունան խնդրեց, որպիսի Սոկջինը պատմի Օդենիի մասին իր հիշողությունները։ Սոկջինը պատմեց թե ինչպես է տեսել Օդենիին առաջին անգամ ու ինչպես է կապնվել նրա հետ։ Նա պատմում է այն ինչ տպավորվել էր իր մեջ մինչև այն պահը երբ Սոկջինի աչքից միայնակ արցունքը կաթաց ներքև ու Յունան հասկացավ, որ արդեն ժամանակն է թեման փոխելու ու սկսեց պատմել արդեն իր ու Նիկիի մասին։ Հետո նրանք ինքներն չհասկացան թե ինչպես մեկը մյուսի հետևից սկսեցին խոսել նոր թեմաներից։ Պարզվեց, որ նրանք բավականին նման հայացքներ ունեն որոշ հարցերի շուրջ, միևնույն ժամանակ շատ տարբեր մտքեր այլ խնդիրների վերաբերյալ։ Երբ անցնում էին մի նրբանցքով հանկարծ նրանց դիմաց դուրս եկավ մի փոքրիկ կատվիկ։ Յունան անմիջապես իր պայուսակի միջից հանեց մի տուփ որտեղ ընտանի կենդանիների համար նախատեսված կեր կար ու սկսեց կերակրել այդ կատվիկին ու միևնույն ժամանակ շոյել նրա մորթին։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Իսկ այդ ընթացքում Սոկջինը ընդամենը լուռ հետևում էր Յունային ու զգում թե ինչպես է իր ներսը լցվում ջերմությամբ։ Ջինը նայում էր աղջկան ու հասկամում, որ հայացքը ոչ մի կերպ մեկ այլ կողմ չի կարողանում պտտել։ Աղջնակը կարծես նրան կախարդած լիներ։ Նա չէր կարողանում կողմնորոշվել թե ինչպիսի զգացմունքներ էին հիմա իր ներսում, բայց նա միայն մի բան էր հասկանում նա երկար ժամանակ այսպիսի էմոցիաներ չի ապրել ու անկասկած նրան դուր էր գալիս այն ինչ իր հետ կատարվում էր այդ պահին։ —Ինչպես հասկացա շատ ես սիրում կենդանիներին,— անսպասելի՝լռությունը կոտրելով հարցրըց Ջինը։ —Իրականում կենդանիներին սկսել եմ սիրել միայն Նիկիի իմ կյանք հայտնվելուց հետո։ Նրանց ինձ չափազանց շատ օգնում են հաղթահարել դժվար պահերը,— պատասխանես Յունան, իսկ Ջինը գլխով դրական շարժում արեց՝ ի նկատի ունենալով որ հասկանում է նրան։
Նրանք դեռ մոտ մեկ ժամ անցկացրեցին միասին զբոսնելով ու զրուցել։ Սակայն երբ արդեն բավականին ուշ էր Յունային զանգահարեց մայրն ու խնդէեց նրան շուտ տուն գալ, որպիսի շատ չանհանգստանա: Յունան էլ ասելով, որ շուտով տանը կլինի, Սոկջինից ներողություն խնդրեց իսկ հետո հրաժեշտ տալով նրանք բաժանվեցին...
Այս երեկոն չափազանց շատ բաներ փոխեց երկու տարբեր, սակայն միևնույն ժամանակ կոտրված սրտերում։
Այսօր այդ երկու սրտերը սկսեցին միմյանց ձգվել մագնիսական ուժի միջոցով, որոնց եթե էլ ավելի մոտեցնենք նրանց ձգման ուժը կմեծանա։
Նրանք՝ ում պատկապում են այդ սրտերը, այսօր անտեղյակ լինելով, քնելու են ժպիտով՝ մեկը մյուսի մասին մտածելով։
Այսօրը դարձավ ճակատագրական այդ երկու սրտերի համար...
~~~~~~~~ Կներեք ինձ ես կորցրել եմ իմ մուսան ու բավականին դժվար է ինձ հիմա ինչ որ բան գրելը բայց ես հուսամ քանի դեռ այն վերադարձել է ես նրան ճիշտ կօգտագործեմ ու դուք հաջորդ մասերը կստանաք շատ ավելի հաճախ... Խնդրում եմ եթե կարդացել եք մի մոռացեք դնել աստղիկներ💫 որպիսի ես էլ ավելի մեծ մոտիվացիա ունենամ գրելու.... Հատուկ շնորհակալ եմ elenaramyan -ին ով միշտ ինձ մոտիվացնում է հաջորդ մասերը գրելու համար...❤️💜
