sorry - changlix ✓

1

Selam! Bu benim yayınlayacağım ilk ficim. Biraz gerginim şuan ama ani bi kararla kendime dedim ki "Ne olabilir ki yani?" diyip kendimi gazladım. Çok uzun bir fic olacağını sanmıyorum. Mantık hatalarım olabilir. Hatta var büyük ihtimal çok takılmamaya çalışın. Yazım hatalarından nefret ettiğim için düzgün yazmaya çalıştım umarım yoktur. Lafı çok uzattım. İyi okumalar

Gelen onlarca aramayı görmezden gelip yoluma devam ediyordum. Uçağı kaçırmak istemiyordum bu sefer. Her şeyi geride bırakıp gidecektim özelliklede onu. Zor olacağını biliyordum. Kimse aşkını böyle kolayca terk edemezdi, terk etmek istemezdi. Ona sinirliydim ama daha çok kendime. Ona güvenmiştim, uzun zamandır bunu kimseye yapmıyor olmama rağmen ama o da diğerleri ile aynı çıkmış beni paramparça etmişti. Artık parçaları toplayacak gücüm yoktu. Geride bırakıp gitmekte bulmuştum çareyi. Şuan o gelip beni durdursun istiyordum ama ona çok sinirliydim. Şuan binlerce kez aradığı telefonu açıp ona neden bunu yaptığını sormak haykırmak istiyordum belki içimdeki ateş böyle sönerdi? Hayır içimdeki ateş ona asla sönmeyecekti, ateşin sırf sönmemesi çabalayacaktım. Telefonum tekrar çalmaya başlamıştı. Bakmayacaktım eğer onunla konuşursam beni kandırabilir tilkileri kafamı dolandırıp beni tekrar kendine çekerdi. Onun tilkileri kafamda döndüğünde sarhoş olmuş gibi hissediyordum, yükseliyordum en yükseklere şimdi o yükseklerden yere çakılmış ama ölmemiştim. Bu yüzden canım yanıyordu işte.

Havaalanın önünde derin bir nefes alıp valizimi çekmeye başladım. Emin miydim geride bırakmaya onu bile bilmiyordum. Kendimi suya bırakıp boğulmak istiyordum ama kendime zarar veremeyecek kadar da korkak biriydim işte. Belki biraz cesaretim olsa kendimi o gün camdan aşağı bırakırdım zaten ama yoktu. Belki de o gün sadece uçmak istemiştim kim bilir?

Tüm rutin işleri halledip uçağımı beklemeye başladım. Telefonumu elime aldım binlerce arama ve mesaj vardı. Tereddüt ediyordum baksam mı diye? Bu huyumdan nefret ediyordum. Yavaşça mesajlara girdim

lover of mine:

Changbin lütfen açar mısın?

Gerçekten üzgünüm lütfen yüz yüze konuşalım

Changbin lütfen...

Anlatmama izin ver

Bunun gibi binlerce mesaj vardı. Ne anlatacaktı ki? Bu saçmalığı nasıl açıklayabilirdi?

lover of mine:

Aktifsin görüyorum lütfen, neredesin?

Ne yapacaksın?

lover of mine:

Bana nerede olduğunu söyle, yanına geleyim

-Üzgünüm Felix artık buluşamayız ve konuşacak bir şeyimiz olduğunu sanmıyorum da

lover of mine:

Bu ne demek şimdi?

Neredesin eve geldim ama yoktun?

Hatta bir kaç eşyan yerinde yoktu, Chan'ın yanına kalmaya mı gittin, eğer oradaysan oraya gelmem 5 dakikamı alır lütfen nerede olduğunu söyle?

-Chan'ın yanında değilim, gidip de onu rahatsız etme, ve beni aramayı bırak

lover of mine:

Changbin neredesin, nereye gidiyorsun?

-Seni unutabileceğim bir yere

lover of mine:

Senin için bu kadar kolay mı?

Unutabileceğini mi sanıyorsun böyle kaçarak

Daha çok canını yakacaksın

Sana anlatmama izin vermeden gidecek misin?

Hani söz vermiştik birbirimize?

-Felix böyle yapma, tek suçlu benmişim gibi konuşuyorsun

-Şuan da neden seninle konuştuğumu bilmiyorum ama artık yazma, geri dönmeyeceğim

- Belki böylesi ikimiz içinde daha iyi olur

lover of mine:

İkimiz içinde iyi olan bu mu sence?

Bir yol bulduğunu mu sanıyorsun

Böyle yaparak

Bencilsin

-Üzgünüm, keşke en başından bencil olsaydım böylelikle canımız yanmaz ve hatalar yapmazdık

- Hayatına devam et, kendine yeni birini bul hatta buldun bile, sessizce hayatından çıkıyorum beni bir daha görmeyeceğine söz veriyorum, evi istediğin gibi kullan istersen sat sana kalmış

lover of mine:

Aptalsın, şuan suratını yumruklamak istiyorum

Ama sana bunu yapmaya kıyamam

Gerçekten seni görmediğim zaman hayatımdan çıkmış mı olacaksın?

Ya o yürüdüğümüz o sokaklar, gittiğimiz yerler ne olacak?

Seni unutmamak için hepsini zihnimde tutacağım ve seni bulacağım

- Yapma Felix anladın mı?

lover of mine:

Neyi yapmayayım?

Eminim hala adımı bile değiştirmedin?

Haklıydı hala "lover of mine" olarak kayıtlıydı ve değiştirmeye şuan hazır bile değildim. Sadece ekrana bakıyordum öylece. Ona ne zaman bu kadar bağlanmıştım, şuan rehberden adını bile değiştiremiyordum. Telefonu kapatıp cebime koyduktan sonra ilerlemeye başladım. Daha fazla aklımı kurcalamasını istemiyordum, konuşmaya devam edersem vazgeçerdim.