sorry - changlix ✓

21(final)

1 hafta olmuş ama Felix hala uyanmamıştı. Gün geçtikçe ümidim azalıyordu. 1 haftadır doğru düzgün uyumuyor yemek yemiyordum. Chan hyung 1 haftadır olduğu gibi zorla kafeteryada yemek yedirmeye çalışıyordu.

-"Changbin Felix uyandığında seni böyle görürse çok üzülür"

-Uyanacak değil mi?

-"Evet uyanacak sadece yorulmuş biraz dinleniyor. Yemek ye evinr gidelim biraz sende dinlen"

-Hayır gitmek istemiyorum

-"Hyunjin seni almak için geldi. Evde seninle o ilgilenecek"

-Gitmeyeceğim

-"Hayır Changbin gideceksin artık daha fazla itiraz etme. Fikrim değişmeyecek"

...

Hyunjin ile eve gelmiştik. Chan ve Minho hyung hariç herkes benim evimdeydi. Evimi ilk defa bu kadar kalabalık görmüştüm. Keşke Felix'de olsaydı.
Kapımın tıklanılmasıyla yatakda doğruldum. Jeongin gelmişti

-"Hyung gelebilir miyim?

-Tabii Jeongin

Yanıma gelip oturmuş, elleri ile oynuyordu.

-"Felix hyung nasıl?"

-Sadece uyuyor

-"Uyanacak değil mi?"

Gözleri dolmuş ağlamamak için zor duruyordu.

-Uyanacak... Ben inanıyorum. Felix tekrar aramızda olacak.

Jeongin'e sarılmıştım. Belli etmeden ağlamaya çalışıyordu. Saçları ile oynadım onu rahatlamam lazımdı.
Birden içeri Seungmin girmişti.

-"Heyy çocuklar bizsiz sarılıyolar çabuk buraya gelin"

Seungmin bağırmayı kesip üstümüze atlamıştı ve ardından Jisung ve Hyunjin gelmişti. Hep birlikte sarılıyorduk.

...

Tekrar hastaneye dönmüştüm. Bu sefer hepbirlikte gelmiştik. Minho hyung diğerlerini görünce yanımıza gelip sarılmıştı.
Felix hala uyuyordu. Doktorlar çok umutlu değildi ama kötü de düşünmüyorlardı. Camdan Felix'e bakıyorduk. İçeri hemşire girmiş kontrol ediyordu. Birden odadaki sesler yükselmiş hemşire yardım butonuna basmıştı. Neler oluyordu anlamıyordum. Odaya doktor girmiş bir şeyler yapıyordu.
Karnıma bir ağrı girmişti. Kötü bir şey olacağını hissediyordum. Umarım Felix'in üstünü örtmezlerdi. Düşündüğüm görüntü aklımda dolanınca ağlamaya başlamıştım.

-Gitme Felix...

Camdan içeri bakarken Felix'in gözlerini gördüm. Bana bakıyordu rüyada olduğumu sanıyordum. Gözyaşlarımı sildim
Felix bana bakıyordu uyanmıştı.
Rüya gördüğümü sanıyordum ama değildi. Felix gülümsüyordu. Yanımda duran Minho hyunga sarıldım. İkimizde ağlıyorduk ama bu sefer mutlulukdan. Minho hyung kulağıma fısıldadı.

-"Uyanacağını söylemiştim mutlu olacaksınız"

Doktor odadan çıkmış içerde sadece bir tane hemşire kalmış Felix ile ilgileniyordu.
Chan hyung doktor ile konuşmuş yanımıza gelmişti.

-"İçeri girebileceğimizi söyledi. Ama çok durmamalıymışız"

Hemşire odadan çıkınca içeri girmiştik. Felix oturmaya çalışıyordu. Minho hyung yardımcı olmuştu.

Felix'e bakamıyordum. Sanki her şey benim suçum gibi hissediyordum. Küçük bir sohbetin ardından Minho hyung bizi yalnız bırakmak için odadan herkesi çıkarmıştı.

-"Changbin..."

Gidip yanına oturmuş ellerini tutmuştum.
Gözlerim dolmuştu. Sesini duymuştum sonunda.

-Acıyor mu?

-"Hayır hissetmiyorum"

-Özür dilerim Felix. Seni koruyamadım

-"Hayır beni çok güzel korudun Changbin.
Pes etmek istediğimde sen vazgeçirdin beni.
Biz ekimde âşık olduk, bu yüzden son baharı seviyorum. Seni duydum ama cevap verecek gücüm yoktu sadece"

-Seni çok özledim. Bir an gideceksin sandım.

-"Benden kurtulamazsın Seo Changbin"

-Senden kurtulmak isteyen kim Felix"

-"Kliniğe yatmam gerekiyor değil mi?"

-Belki... Merak etme yanında olacağım her zaman

-"Teşekkür ederim Changbin. Buradan çıktığımızda sana sarılmak istiyorum"

-Sarılmak için çok vaktimiz olacak artık

Felix'in yanağından öpüp gitmek için yanından kalktım. Dinlenmesi gerekiyordu. Felixde gitmemi istemiyordu ama yapacak bir şeyimiz yoktu.

...

Felix normal odaya alınalı 2 gün olmuştu. Yanında ben kalıyordum. Minho hyungu ikna etmek zor olmuştu. Felix'in elini tutuyordum çünkü uyurken sürekli sayıklıyor ya da ağlıyordu.

-Günaydın Felix

-"Günaydın Changbin"

Kabus gördüğü belliydi fakat belli etmemeye çalışıyordu. Yaklaşıp dudağına küçük bir öpücük bırakıp, yüzüne düşen saçlarını düzelttim.

-Kabus gördün değil mi?

-"Hmhm"

-Her şey geçti Felix. Artık sonsuza denk mutlu olacağız

-"Hava almak istiyorum hatta eve gitmek istiyorum"

-Eve gitmek için daha zamanımız var ama istersen bahçeye çıkabiliriz

-"Lütfen çıkalım"

...

2 ay olmuştu. Felix artık bağımlılığını aşmış kanındaki uyuşturucu temizlenmişti. El ele tutuşup dönmemek üzere klinikden çıkmıştık. Arabaya binip eve geldiğimizde evde Felix'e küçük bir sürprizim vardı. İçeri girdiğimiz anda konfetiler patlamıştı.
Küçük bir partinin ardından yatağımızda sarılarak uyumuştuk. Yarın bizim için yorucu bir gün olacaktı.
Klinikde kurduğumuz hayalleri gerçekleştirecektik. Seçtiğimiz ülkelere gidecek gezecektik her şey hazırdı.

İnanamıyorum şuan ilk ficimin finalini yazdım. Açıkçası bu ikilinin mutluluğa ihtiyacı vardı ve bende onlara bunu verdim. Changlix ikilisi benim için çok özel gerçek olsun ya da olmasınlar.
Okuduğum bir çok Changlix ficlerin genelinde Changbin şerefsiz, duygusuz, gamsız yazılıyor. Ama nedense bana hiç öyle gelmiyor. Changbin karakteri benim için çok farklıydı nasıl anlatacağımı bilmiyorum ama umarım hissettirebilmişimdir. Felix karakteri ise hatalarının farkındaydı. Bunu düzeltmek için her şeyi yapmış, pes etmeyip çabalamıştı. Aşk için uyuşturucdan vazgeçmişti.

Fici okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Umarım başka ficlerde görüşürüz.

Hayalet okuyucu olmayın lütfen